Quantcast
Channel: iHunt - Συνεντεύξεις
Viewing all 35 articles
Browse latest View live

Εχουμε χρεος να ακουσουμε τους κυνηγους

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 

Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το ενδιαφέρον που έχει επιδείξει ο κ.Γιάννης Μιχελάκης -Βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής - με την ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 2013 με θέμα: “Αδικία εις βάρος των Ελλήνων κυνηγών” με αφορμή την υπογραφή της απόφασης για συνέχιση της πλήρους απαγόρευσης "θήρας"στον Αμβρακικό. Με αφορμή λοιπόν αυτήν την πρωτοβουλία, του υποβάλαμε μια σειρά ερωτημάτων  που απασχολούν διαχρονικά τους κυνηγούς.

1.Ποια είναι η άποψη σας για τους κυνηγούς και το κυνήγι; 

ΑΠ: Το κυνήγι είναι μία από τις αρχαιότερες ασχολίες του ανθρώπου και στη σύγχρονη εποχή έχει εξελιχθεί για πολλούς σε μία αγαπημένη δραστηριότητα, που προϋποθέτει την αγάπη για το περιβάλλον  και συνδυάζει την προστασία και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος. Προσωπικά είμαι υπέρ των κυνηγών, αλλά κατά της λαθροθηρίας.   

2.To περιβάλλον βρίσκεται σε άμεση προτεραιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και γι αυτό διατίθενται μεγάλα κονδύλια. Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων δεν έχουν απορροφηθεί καν. Θεωρείτε ότι όσα διατέθηκαν στη χώρα μας «αξιοποιήθηκαν» προς όφελος του περιβάλλοντος ή απλά διατέθηκαν για να φανεί ότι απορροφήθηκαν; 

ΑΠ: Πράγματι, το παρελθόν χαρακτηρίστηκε από καθυστερήσεις και φαινόμενα κακοδιαχείρισης και διασπάθισης κοινοτικών πόρων. Και οι αιτίες ήταν πολλές: Κομματικές σκοπιμότητες, νοσηρή  γραφειοκρατία, εκτεταμένη διαφθορά, διαρθρωτικές αδυναμίες, αλλά και αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών. Είμαι βέβαιος ότι, ξεπερνώντας  τα  λάθη του παρελθόντος,  αλλά και  μαθαίνοντας από αυτά, βρισκόμαστε πλέον στο σωστό δρόμο.

3.Οι δραστηριότητες των θηροφυλάκων των κυνηγετικών οργανώσεων χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τους ίδιους τους κυνηγούς. Γνωρίζετε το έργο τους; Κατά τη γνώμη σας μπορούν να αναλαμβάνουν και άλλες αρμοδιότητες σε ό,τι αφορά την ύπαιθρο (όπως φύλαξη προστατευόμενων περιοχών, καταφυγίων, κ.λ.π.); 

ΑΠ:Είναι αλήθεια -το ξέρω και το πιστεύω- ότι οι θηροφύλακες επιτελούν ένα σημαντικό έργο με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της άγριας πανίδας. Μπορούν, επίσης, να βοηθήσουν ουσιαστικά στην πρόληψη των πυρκαγιών, αλλά και στην πάταξη της λαθροϋλοτομίας.   

Είναι μάλιστα άξιο προσοχής ότι στην περίπτωση της θηροφύλαξης η ιδιωτική πρωτοβουλία, μέσω των κυνηγετικών οργανώσεων, έχει καταφέρει να καλύψει με επιτυχία πολλά από τα οφθαλμοφανή κενά της κρατικής μηχανής. Είναι δηλαδή, ζήτημα που υπερβαίνει τα όρια των αρμοδιοτήτων ενός υπουργείου. 

 4. Η κυνηγετική δραστηριότητα ασκείται από περίπου 200.000 Έλληνες πολίτες. Θεωρείτε ότι η Πολιτεία έχει μεριμνήσει με τον καλύτερο τρόπο για τους κυνηγούς και τη θηρευτική οικονομία; (έχουν υλοποιηθεί προγράμματα ενίσχυσης της θηρευτικής οικονομίας, της ενδυνάμωσης των πληθυσμών των ελληνικών θηραμάτων κλπ); Δηλαδή, ξοδεύονται χρήματα ετησίως από τον Ειδικό Φορέα Δασών (του Πράσινου Ταμείου) για τέτοιες ενέργειες; Οι κατά τόπους δασικές υπηρεσίες ασχολούνται με αυτό το κεφάλαιο; Τα κρατικά εκτροφεία θηραμάτων παράγουν αρκετά και καλής ποιότητας θηράματα για να καλύψουν τις ανάγκες αναπλήθυνσης θηραμάτων σε κάποιες περιοχές, όπως επισημαίνεται από τις κυνηγετικές οργανώσεις και τους επιστημονικούς τους συνεργάτες;

ΑΠ: Με την εύστοχη και εμπεριστατωμένη ερώτησή σας μου δίνετε το ερέθισμα για την επόμενη ερώτησή μου στη Βουλή, ούτως ώστε όχι μόνο αυτή να απαντηθεί από τα πιο επίσημα χείλη, αλλά και να υπάρξει η ρητή κυβερνητική δέσμευση για την κάλυψη των αδυναμιών που παρουσιάζει η θηρευτική πολιτική. Το βέβαιο είναι ότι η πολιτεία έχει ακόμη να κάνει πολλά, τόσο για τους Έλληνες κυνηγούς, όσο και για τη θηρευτική οικονομία.  

5. Προεκλογικά υπάρχουν ή υπήρχαν αρκετές εξαγγελίες και από την παράταξή σας για αλλαγές και εκσυγχρονισμό. Γνωρίζετε εάν το κόμμα σας προγραμματίζει και για το κυνήγι κάτι στα πλαίσια της ανανέωσης; 

ΑΠ: Η ελληνική κυβέρνηση δίνει έναν μεγάλο αγώνα για την οριστική διάσωση της χώρας μας, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα βρισκόταν κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Η επιτυχής έκβαση της εθνικής προσπάθειας θα μας δώσει την ευκαιρία να προχωρήσουμε, με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, σε κάθε αναγκαία αλλαγή. Τα αρμόδια στελέχη της κυβέρνησης, όπως βεβαιώνουν, αισθάνονται ότι έχουν το χρέος, αλλά και τη βούληση να κοιτάξουν τα προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες κυνηγούς και να ανταποκριθούν στα δικαιολογημένα παράπονά τους απέναντι στην πολιτεία.  

6.Ο ρόλος των κυνηγετικών οργανώσεων μέχρι σήμερα περιοριζόταν σε έργα φιλοθηραματικά. Ωστόσο θα μπορούσε να είναι πολύ πιο διευρυμένος, αλλά δεν τους το «επέτρεπε» η εποπτεύουσα αρχή (Δασική υπηρεσία). Πιστεύετε ότι αυτό πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται; 

ΑΠ: Πιστεύω ότι οι συνεργαζόμενες με το ΥΠΕΚΑ κυνηγετικές οργανώσεις επιτελούν σπουδαίο έργο και συνεισφέρουν με ουσιαστικό τρόπο στην προστασία του περιβάλλοντος. Με δεδομένη την εκπεφρασμένη διάθεση προσφοράς των μελών τους, μπορεί - πάντοτε με αυτονόητη προϋπόθεση την εναρμόνιση με τη νομιμότητα - να εξεταστεί και το θέμα που βάζετε.   

7.Κυνηγοί - αντικυνηγοί - οικολογικά σωματεία: Πρόκειται για μη κερδοσκοπικά, μη κυβερνητικά σωματεία που δραστηριοποιούνται στους ίδιους τομείς. Γιατί υπάρχει διαχωρισμός σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή τους;  Γιατί το ΥΠΕΚΑ ενισχύει χρηματικά δραστηριότητες που αναπτύσσουν ΜΚΟ (ενώ αυτές ανακοινώνονται ως εθελοντικά προγράμματα προστασίας), ενώ δεν κάνει το ίδιο για σημαντικές πρωτοβουλίες των κυνηγετικών οργανώσεων;

ΑΠ: Είμαι βέβαιος ότι το ΥΠΕΚΑ χειρίζεται σήμερα τα πάντα, στο πλαίσιο της νομιμότητας, με απόλυτη διαφάνεια, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς, αλλά και θετική στάση απέναντι στις κυνηγετικές οργανώσεις.  

8.Μέχρι πρόσφατα οι κυνηγετικές οργανώσεις δεν συγκαταλέγονταν στο φάσμα των περιβαλλοντικών οργανώσεων που το ΥΠΕΧΩΔΕ θεωρούσε «συνομιλητές» για διάφορα θέματα άγριας ζωής και προστασίας του περιβάλλοντος και επίσης δεν τις συμπεριλάμβανε στους «αποδέκτες πληροφόρησης». Υπάρχει νομικός ή διοικητικός λόγος που να αιτιολογεί αυτή την αντιμετώπιση; 

ΑΠ: Οι κυνηγοί γνωρίζουν όσο κανείς άλλος τα θέματα άγριας ζωής και για αυτό μπορεί  να αποτελούν έναν εξαιρετικά χρήσιμο συνομιλητή της πολιτείας όχι μόνο για τη χάραξη της θηραματικής πολιτικής, αλλά και για ζητήματα που αφορούν το χώρο στον οποίο κινούνται. Αυτή πιστεύω είναι και η βούληση του Υπουργού.

9.Τι σας ώθησε να κάνετε την επερώτηση στη Βουλή σχετικά με την υπογραφή της απόφασης για συνέχιση της πλήρους απαγόρευσης "θήρας"στον Αμβρακικό ; 

ΑΠ: Με ώθησε το ενδιαφέρον μου για τους κυνηγούς, το οποίο ήθελα να μην μένει μόνο στα λόγια, αλλά να εκφραστεί και με έργα. Με το ίδιο σκεπτικό θα φέρω ευχαρίστως στη Βουλή οποιοδήποτε άλλο ζήτημα απασχολεί τους Έλληνες κυνηγούς, με σκοπό όχι μόνο την ανάδειξη, αλλά και την επίλυσή του.  

10.Γνωρίζετε ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις ελέγχονται κάθε χρόνο και σχολαστικά από τις αρμόδιες δασικές αρχές, από την αρμόδια Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας και από το ίδιο το ΥΠΕΚΑ για τη διάθεση των οικονομικών τους πόρων (οι οποίοι προέρχονται αποκλειστικά από τον Έλληνα κυνηγό); Γιατί άραγε οι χρηματοδοτούμενες από το Κράτος και από την Πολιτεία οικολογικές οργανώσεις δεν έχουν κανένα μηχανισμό ελέγχου (ιδίως αφού διαχειρίζονται εθνικούς και κοινοτικούς πόρους);

ΑΠ: Πράγματι, οι κυνηγετικές οργανώσεις ελέγχονται για την οικονομική τους διαχείριση κάθε χρόνο από τη δασική υπηρεσία. Γνωρίζω όμως ότι ήδη έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες ελέγχου και για τις οργανώσεις στις οποίες αναφέρεστε. Όπως σας είπα στόχος της κυβέρνησης είναι, όπου υπάρχουν κενά, αδικίες και στρεβλώσεις, να αντιμετωπιστούν άμεσα.

11.Πιστεύετε ότι τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τα κυνηγετικά θέματα με αντικειμενικότητα; Σε περιπτώσεις ειδήσεων που σχετίζονται με λειόκανα όπλα, οι παρουσιαστές ή σχολιαστές των ΜΜΕ, τα βαφτίζουν ¨κυνηγετικά¨ ακόμα και σε περιπτώσεις που τα όπλα αυτά δεν είχαν δηλωθεί ποτέ ως τέτοια. Πώς μπορεί να περιοριστεί αυτή η τακτική σχολιασμού που - αδίκως - επηρεάζει δυσμενώς τη δημόσια εικόνα των κυνηγών; 

ΑΠ: Στη διαπίστωση που κάνετε έχετε δίκιο. Θεωρώ, όμως, ότι οι ανακρίβειες που γράφονται ή λέγονται οφείλονται κατά κύριο λόγο στην άγνοια ή την ελλιπή γνώση των παρουσιαστών ή των σχολιαστών και όχι σε κακή πρόθεση. Μην ξεχνάτε ότι οι περισσότεροι δεν είναι εξοικειωμένοι με τα κυνηγετικά όπλα, με αναπόφευκτη συνέπεια να υπάρχει σύγχυση ως προς τη σχετική ορολογία. 

Σε ό, τι αφορά στη δημόσια εικόνα των κυνηγών και στην προσέγγισή τους από τα ΜΜΕ είναι αλήθεια ότι στο πρόσφατο παρελθόν κάποιοι “κατ’ επάγγελμα οικολόγοι” επιχείρησαν να δυσφημίσουν το κυνήγι και να διαστρεβλώσουν την εικόνα των κυνηγών στα μάτια της κοινής γνώμης.  

12.Πώς βλέπετε τη διαβούλευση που έχει θέσει σε ισχύ η Ε.Ε για τον έλεγχο των πυροβόλων όπλων;

ΑΠ: Είναι γεγονός ότι τα κρούσματα δολοφονικών ενεργειών και ατυχημάτων με χρήση πυροβόλων όπλων, τα οποία δυστυχώς είναι πολλά, επαναφέρουν στο προσκήνιο τη συζήτηση για τον έλεγχό τους. Εφόσον ο έλεγχος θα έχει σκοπό του την προστασία και την ασφάλεια των πολιτών, θεωρώ ότι καλώς ξεκίνησε η διαβούλευση. Θα πρέπει, ωστόσο, να ακουστούν και οι απόψεις των κυνηγετικών οργανώσεων, καθώς έχουν να συνεισφέρουν πολλά στο διάλογο, στη διαμόρφωση ολοκληρωμένης εικόνας και τη λήψη αποτελεσματικών, αλλά και ορθολογικών αποφάσεων.   

13.Οι κυνηγετικές οργανώσεις αποτελούν ζωντανά κύτταρα μέσα στην κοινωνία. Οι κυνηγοί προσφέρουν πολλές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο (συμμετοχή στην  πολιτική προστασία, αιμοδοσίες, συγκέντρωση αγαθών και αλληλεγγύη στο  φιλανθρωπικό έργο κ.ά.. Πιστεύετε ότι η κοινή γνώμη πληροφορείται για τις δράσεις που αναπτύσσουν οι κυνηγετικές οργανώσεις;

ΑΠ: Η κοινή γνώμη νομίζω ότι αγνοεί σε μεγάλο βαθμό την πλούσια δραστηριότητα και την κοινωνική προσφορά των κυνηγετικών συλλόγων. Κάποιοι μάλιστα, έχοντας κατά νου μία διαστρεβλωμένη εικόνα για το κυνήγι, εξαιτίας των λόγων που σας προανέφερα, ενδεχομένως και να διάκεινται δυσμενώς έναντι των κυνηγών.  

Η ευθύνη για να ενημερωθεί επαρκώς η κοινή γνώμη και για να βελτιωθεί η εικόνα που έχει για τους κυνηγούς, αφορά πρωτίστως στους ίδιους τους κυνηγετικούς συλλόγους. Η σημαντική και πολυποίκιλη προσφορά τους, με τα χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρετε, μπορεί να αναδεικνύεται όχι μόνο από τα ΜΜΕ, αλλά και με την αξιοποίηση του διαδικτύου. Έτσι η ενημέρωση μπορεί να είναι πιο άμεση, ολοκληρωμένη και προσιτή περισσότερο από κάθε άλλη φορά. 

14. Αφού σας ευχαριστήσουμε θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης, θα θέλατε να δώσετε ένα μήνυμα στους κυνηγούς ή επιθυμείτε να συμπληρώσετε κάτι για το κυνήγι γενικά.

ΑΠ: Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να απευθυνθώ στους Έλληνες κυνηγούς. Και επειδή  γνωρίζω προσωπικά την πλούσια δραστηριότητα και τη σημαντική προσφορά τους, το μήνυμα που έχω να τους στείλω είναι να συνεχίσουν τη δράση τους με γνώμονα την αγάπη τους για το περιβάλλον και την ανάγκη για την προστασία του. 

Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Γεωργία Μελανίτου  για το ihunt.gr

 


Πενηντα χρονια παρεα με τα οπλα

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 

Τον Νίκο Μανώλη τον γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στο μαγαζί του στα Κάτω Πατήσια - στα προ εφηβικά μου ακόμη χρόνια - που γειτνίαζε με το θρυλικό κυνηγομάγαζο του αείμνηστου Ιωάννη Νικητόπουλου που αποτέλεσε στέκι και “διδασκαλείο” για πολλούς Αθηναίους κυνηγούς της γενιάς μου.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ανήλικος ακόμη του πήγαινα αεροβόλα, φλόμπερ αλλά και καραμπίνες ζητώντας του διάφορα “παλαβά” εισπράττοντας πάντα την ίδια απάντηση : “Να έρθεις με τον πατέρα σου.”

Με το πέρασμα των χρόνων διαπίστωσα ότι επρόκειτο, για έναν μάλλον “κακό έμπορο” αλλά άριστο, τίμιο και δεξιοτέχνη επαγγελματία οπλουργό.

 

Και εξηγούμαι για τους παραπάνω χαρακτηρισμούς μου :

  1. Δεν θα ξεχάσω ότι όταν κάποτε του πήγα ένα ταλαιπωρημένο ROBUST του πατέρα μου για μια γενική επισκευή, τόσο στα μεταλλικά όσο και στα ξύλινα μέρη του μου ζήτησε - κατά την παραλαβή - ένα 30% κάτω της προ συμφωνηθείσας αμοιβής γιατί απλά δεν αντικατέστησε και δεν επισκεύασε ότι αρχικά είχε υπολογίσει.
  2. Πολλές φορές υπήρξα αυτήκοος μάρτυς διαφόρων αιτημάτων για επισκευές και τροποποιήσεις στις οποίες αρνήθηκε να προβεί γιατί διαφωνούσε με  τις παράλογες - κατ’ αυτόν - απαιτήσεις των πελατών του θεωρώντας ιεροσυλία τα όσα του ζητούσαν για το “οπλάκι” τους.
  3. Πρόσφατα δε, του πήγα ένα LIBERO DAFFINI, παλιό κοκοροντούφεκο της δεκαετίας του 1950 που διένυε το τελευταίο στάδιο της ζωής του αφού ήταν στο κόκκινο από τη σκουριά με ανάγλυφες από την διάβρωση κάννες και κατακρεουργημένα τα ξύλινα μέρη του. Μόλις το είδε μου είπε : “Σε παρακαλώ άσε με να το ξαναζωντανέψω” εξηγώντας μου ότι το θέμα της αμοιβής του θα μπει σε δεύτερη μοίρα αφού το μεράκι του για τέτοιου είδους όπλα - όχι απαραίτητα ακριβά και πολύτιμα - αλλά με συναισθηματική και συλλεκτική αξία τόσο για τον ίδιο όσο και για τον κάτοχό τους αποτελούν για αυτόν πρόκληση. Εξάλλου ο ίδιος θήτευσε στο εργοστάσιο του Liberto Daffini στις αρχές του 1960 και συνεργάστηκε μαζί του. Όταν το παρέλαβα διαπίστωσα ότι είχα να κάνω με ένα απολύτως λειτουργικό κοκοροντούφεκο, σχεδόν καινούργιο, χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από την αρχική του αίγλη.

Βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες στο οπλουργείο του και του κάναμε μερικές ερωτήσεις και οι απαντήσεις του είχαν πολύ ενδιαφέρον.

 

-Πόσα χρόνια δραστηροποιήστε στο χώρο;

 

Ξεκίνησα επαγγελματικά το 1960 θητεύοντας στο οπλουργείο του αείμνηστου Γεωργίου Θεοδώρου στην οδό Κωνσταντινουπόλεως.

 

-Ποιά είναι η ιστορική διαδρομή των κυνηγετικών όπλων από τότε που ξεκινήσατε ως προς το είδος και τις μάρκες, από τότε έως σήμερα;

 

Από το 1960 που μπήκα στο χώρο, το αυτογεμές ήδη υπήρχε. Browning, Franchi,  Remington, Breda όλες ελατηρίου. Από το 1958 και μετά εμφανίζονται και οι πρώτες αερίου όπως η Remington Sportsman 1158 και η γαλλική τρίσφαιρη Manufrance.

Παράλληλα η ελληνική αγορά είχε κατακλυστεί από πολλά δίκανα κυρίως ιταλικά και βέλγικα, τόσο εξώσφυρα (κοκοροντούφεκα) όσο και εσώσφυρα. 

Την δεκαετία του ’80 τα αυτογεμή είχαν την τιμητική τους με τη θρυλική Beretta A302 να πουλάει τρελά αλλά και τη Benelli να λανσάρει τη Modelfeltro αδρανείας.

 

-Ποιά είναι τα αριστουργήματα που έχουν περάσει από τα χέρια σας όλα αυτά τα χρόνια;

 

Κυριολεκτικά τα πάντα. Δεν θα ξεχάσω ένα υπέροχο Holland and Holland του αείμνηστου Γεώργιου Ράλλη όπως και ένα Boss του Ελληνοαιγύπτιου Μανώλη Βαφειάδη που διακρίνονταν εκείνη την εποχή στην περιστεροβολία. Αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασαν το κατώφλι του μαγαζιού ακόμη και Purdey που προσωπικά τα θεωρώ κορυφαία.

 

-Ποιές είναι οι συνήθεις εργασίες που σας ζητούνται από τους πελάτες;

 

Μας ζητείται να δουλεύουμε όλη την γκάμα των εργασιών τόσο στα μεταλλικά όσο και στα ξύλινα μέρη του όπλου. Στη λήξη δε κάθε κυνηγετικής περιόδου μας έρχονται πολλά όπλα για καθαρισμό κάτι που γίνεται με ιδιαίτερη σχολαστικότητα από πλευράς μου. Ευτυχώς οι οικονομικές συγκυρίες δεν έχουν κάνει τους πελάτες μου να αλλάξουν τις συνήθειες τους.

 

-Οι ιδιογομώσεις ανέκαθεν υπήρχαν. Έχετε έρθει στη δυσάρεστη θέση να αποκαταστήσετε βλάβες σε όπλα που προήλθαν από λανθασμένες ή αλαζονικές αναλογίες;

 

Την δεκαετία του ’60 πληθώρα κυνηγών έφτιαχναν φυσίγγια. Τα εργοστασιακά φυσίγγια της εποχής ήταν πολυτέλεια για τους κυνηγούς κυρίως της επαρχίας λόγω αδυναμίας πρόσβασης ή για οικονομικούς λόγους δεν είχαν την πολυτέλεια ενός επώνυμου κουτιού φυσιγγιών.

Έτσι δεν ήταν λίγες οι φορές που έφερναν για επισκευή ένα ζευγάρι τραυματισμένες κάννες (αλίμονο ένα ζευγάρι τραυματισμένα χέρια).

 

-Ποια είναι τα παράδοξα που έχετε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Έχετε αρνηθεί οπλουργική εργασία ή τροποποίηση που θεωρήσατε παράλογη;

 

Πολλά. Αρκεί να σου πω ιστορία που έλαβε χώρα πριν μερικά χρόνια  Ένας κυνηγός με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι έχει πρόβλημα το δίκαννό του και δεν μπορεί να πετύχει καμία τσίχλα. Όπως χαρακτηριστικά είπε, “Μάλλον είναι στραβές οι κάννες κ. Μανώλη.” Παίρνει το δίκαννο του λοιπόν και έρχεται στο μαγαζί. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχει το όπλο. Όλα έδειχναν μια χαρά μέχρι που είπα να επωμίσει και να σημαδέψει. Τότε κατάλαβε τι συνέβαινε. Επώμιζε από τη δεξιά μεριά και συγχρόνως έκλεινε το δεξί μάτι.......

Υπάρχουν περιπτώσεις που μου έχει ζητηθεί να προχωρήσω σε τροποποιήσεις που θεωρώ ιεροσυλία για το “οπλάκι” τους. Να είστε σίγουροι ότι τους το επιστρέφω με ευγένεια εξηγώντας τους ότι δεν μπορώ να γίνω “συνεργός σε ένα έγκλημα” έστω και έναντι αδράς αμοιβής.

 

-Ο σύγχρονος Έλληνας κυνηγός έχει πεισθεί ότι για κάθε νέο όπλο που έρχεται στην κατοχή του πρέπει να φροντίζει για τις απαραίτητες τροποποιήσεις προκειμένου να “έρθει στα μέτρα του”;

 

Τα παλιά όπλα είχαν σωστά μέτρα που λίγο πολύ ανταποκρίνονταν στο μέσο σωματότυπο όπως πχ. τα βέλγικα άλλα και τα ισπανικά.

 

Όταν όμως η παγκόσμια αγορά κατακλύστηκε από όπλα μαζικής παραγωγής τα καλά μέτρα και το καλό ζύγισμα θυσιάστηκαν στο βωμό του χαμηλού κόστους. Έτσι λοιπόν με σημείο αναφοράς ένα βασικό μοντέλο, μια οπλοβιομηχανία βγάζει όπλα τόσο για καρτέρι όσο και για περπατητό κυνήγι ή ακόμη και για σκοπευτήριο. Πως αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ένα μπεκατσοντούφεκο με 66 πόντους κάννη είναι συγχρόνως και magnum;

Η αλήθεια είναι πάντως ότι κάθε κάτοχος νέου όπλου έρχεται να του προσαρμόσω το όπλο στα μέτρα του με την βοήθεια των ανταλλακτικών πελμάτων και των διαφόρων κλίσεων κοντακίου που συνοδεύουν τα περισσότερα νέα όπλα και έχει πεισθεί ότι το κοντάκι σκοτώνει και όχι οι κάννες, κάτι που κουράστηκα να το λέω όλα αυτά τα χρόνια.

 

Συμπερασματικά ο Νίκος Μανώλης είναι ένας οπλουργός που προτιμά να “ξαναστήσει” ένα παλιό πλαγιόκανο που αποπνέει γοητεία και συναισθηματική αξία για αυτόν δωρεάν παρά να επισκευάσει ή να τροποποιήσει μια καραμπίνα ή ένα σούπερ ποζέ μαζικής παραγωγής έναντι αδράς αμοιβής. 

 

Το οπλουργείο του Μανώλη βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια στην οδό Στρατηγού Δαγκλή 66. Τηλέφωνο 210-8326600.

 

του Γιώργου Τσίγκα για το ihunt.gr.

 

 

 

Photostory: 

Συνεντευξη του Νικου Παπαδοδημα στο iHunt

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 

Σήμερα έχω τη χαρά και την τιμή να δημοσιεύσω τη συνέντευξη που παραχώρησε στο ihunt.gr, ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος κ. Νίκος Παπαδόδημας. Ο άνθρωπος που ασχολείται καθημερινά με τα θέματα που άπτονται της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Είναι ο άνθρωπος που έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στο κυνήγι στην Ελλάδα.

Όσοι έχουν την τύχη να τον ακούσουν να μιλάει για το κυνήγι, τότε θα καταλάβουν ότι Νίκος Παπαδόδημας είναι μεγάλο κεφάλαιο για την κυνηγετική δραστηριότητα στην Ελλάδα και όχι μόνο σε αυτή. Γιατί ο Νίκος Παπαδόδημας εκτός από πρόεδρος της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας είναι και αντιπρόεδρος της FACE  (Πανευρωπαϊκή Ένωση Κυνηγετικών Οργανώσεων)

Όμως καλύτερα να τον αφήσουμε να απαντήσει στις ερωτήσεις που του θέσαμε.

-Η μεγάλη οικονομική κρίση που έχει πλήξει την Ελλάδα, σίγουρα έχει αντίκτυπο και στο κυνήγι. Έχουν μειωθεί οι κυνηγετικές άδειες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και πόσο; 

Από την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας μέχρι σήμερα υπάρχει συνολική μείωση των αδειών κατά 20%. Η μείωση αυτή σημαίνει σοβαρή μείωση των οικονομικών των Ογανώσεών μας και της ΚΣΕ ιδιαίτερα, που μας έχει οδηγήσει σε μείωση των δαπανών μας, χωρίς όμως να περιορίζουμε τις σημαντικές για τη διατήρηση του κυνηγιού δράσεις μας. 

-Έχουμε πολλές ερωτήσεις στην ιστοσελίδα μας για τις τιμές των κυνηγετικών αδειών. Υπάρχουν αποκλίσεις από σύλλογο σε σύλλογο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν μπορεί να διαμορφωθεί μια κοινή τιμή για κάθε τύπο άδειας; 

Οι αποκλίσεις μεταξύ των Κυνηγετικών Συλλόγων των συνεργαζόμενων με το Υπουργείο, οφείλονται σε έκτακτες εισφορές τις οποίες εγκρίνουν οι αντίστοιχες Γενικές Συνελεύσεις τους. Οι έκτακτες αυτές συνδρομές, αιτιολογούνται από την αυξημένη δραστηριοποίηση (θηροφύλαξη κλπ) που οι Σύλλογοι αυτοί πραγματοποιούν. 

-Μήπως αυτή κρίση ευνοεί την ανάπτυξη των μη αναγνωρισμένων Κυνηγετικών Συλλόγων (παρασύλλογοι); Τι μέτρα παίρνουν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις για αυτό το θέμα; Μήπως τελικά η διαμάχη που αρχίζει μεταξύ των Κυνηγετικών Συλλόγων οδηγήσει σε αυτό που εσείς (ελπίζω να μην βγείτε αληθινός) είχατε πει; Δηλαδή ότι «Υπάρχει ειλημμένη απόφαση για την κατάργηση του θεσμικού ρόλου και τη διάλυση των Κυνηγετικών Οργανώσεων ως πρώτο βήμα για τη συρρίκνωση του κυνηγίου»;

Είναι απολύτως ακριβές να διαπιστώνετε την συστηματική προσπάθεια για την κατάργηση του θεσμικού ρόλου των Κυνηγετικών μας Οργανώσεων. Αυτή η προσπάθεια κατάργησης ενισχύεται δυστυχώς από την δραστηριότητα των μη αναγνωρισμένων Κυνηγετικών- Σκοπευτικών Συλλόγων. Οι Σύλλογοι αυτοί, που συχνά η ίδρυσή τους οφείλεται σε τοπικές και πολλές φορές σε προσωπικές διαμάχες, ενώ δεν τελούν κανένα απολύτως έργο για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάπτυξη του θηραματικού πλούτου της χώρας, τροφοδοτούν και ενισχύουν το όποιο σχέδιο υπάρχει για την αποδιοργάνωση και κατάργηση των συνεργαζόμενων Κυνηγετικών Συλλόγων. Κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελεί στόχο αντικυνηγετικών Οργανώσεων και Υπηρεσιών, είναι όμως ακατανόητο και εξαιρετικά επικίνδυνο να γίνεται από κυνηγούς, με οποιοδήποτε πρόσχημα ή αιτία. Εάν οι κυνηγοί επιθυμούν τη συνέχιση του κυνηγιού στη χώρα μας, ενάντια σε πολλές και έντονες προσπάθειες για την κατάργησή του, οφείλουν να στηρίζουν, πάση θυσία, τις αναγνωρισμένες και συνεργαζόμενες με το Υπουργείο Οργανώσεις μας. Αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και χρειάζεται να γίνει συνείδηση του κάθε κυνηγού. 

-Ορισμένοι λένε, και σας επιρρίπτουν ευθύνες, ότι χρειάζεται αλλαγή ο τρόπος που λειτουργούν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις. Από την ΚΣΕ έως και τους Συλλόγους. Ότι χρειάζεται αλλαγή της δομής των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Συμφωνείτε με αυτό; 

Έχουμε πολλές φορές επιδιώξει αλλαγές του τρόπου λειτουργίας των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Σε όλες μας αυτές τις προσπάθειες έχουμε συναντήσει την ατεκμηρίωτη και πεισματική άρνηση των Υπηρεσιών του Υπουργείου, χωρίς την συγκατάθεση των οποίων, δεν μπορούν να γίνουν οι επιθυμητές αλλαγές, δεδομένου ότι τα Καταστατικά μας εγκρίνονται με Απόφαση του Αρμόδιου Υπουργείου. Οι Υπηρεσίες αυτές όταν μιλάμε για αναδιοργάνωση έχουν ένα και μόνο στόχο, την ψήφιση Νόμου ή Υπουργικών Αποφάσεων που θα αλλάζουν δήθεν τη λειτουργία μας, ενώ στην πραγματικότητα θα διαλύουν τις Κυνηγετικές μας Οργανώσεις, αφαιρώντας από αυτές τον από τον Νόμο θεσμικό ρόλο μας. Αυτό θα σημάνει και το τέλος του κυνηγιού στην Ελλάδα. 

-Εμείς, όσο αυτό είναι δυνατόν, προσπαθούμε να περάσουμε στον κόσμο το μήνυμα ότι πρέπει όλοι οι κυνηγοί να συμμετέχουν στα «κοινά». Δυστυχώς όμως, στις συνελεύσεις των Συλλόγων η συμμετοχή είναι πολύ μικρή. Θα μπορούσε η ΚΣΕ να κάνει κάτι γι’ αυτό; 

Η ΚΣΕ έχει επανειλημμένα προσπαθήσει, με διάφορους τρόπους (ενημερωτικά φυλλάδια, σχετικές εκδηλώσεις κλπ), να οδηγήσει τους κυνηγούς να συμμετέχουν μαζικά στις συνελεύσεις των Συλλόγων. Δυστυχώς, η μη συνειδητοποίηση από τους κυνηγούς των τεράστιων απειλών που δέχεται το κυνήγι στη χώρα μας, πέρα από τα τοπικά προβλήματα, αποτελεί την αιτία της μικρής συμμετοχής τους στους Συλλόγους. Όταν οι κυνηγοί αντιληφθούν ότι το κυνήγι δεν είναι κεκτημένο και αυτονόητο, τότε θα είναι αργά! Θα τρέχουμε σε συνελεύσεις κλπ, αλλά δυστυχώς θα είναι αργά. Τώρα είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων μας.

-Την εποχή που Υπουργός Περιβάλλοντος ήταν η κα Μπιρμπίλη είχατε πει «Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού». Τι εννοούσατε; Είμαστε μακριά από τον γκρεμό τώρα ή ο κίνδυνος παραμονεύει ακόμη; Επίσης, την ίδια εποχή ένα μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε ήταν οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ). Τι μέλλει γενέσθαι με τις ΖΕΠ;

Μετά την αναχώρηση της ανεκδιήγητης κας Μπιρμπίλη από το ΥΠΕΚΑ, οι κίνδυνοι για την συστηματική και εξωφρενικά μεγάλη μείωση του κυνηγίου, υφίστανται για δύο λόγους.  Διότι η κα Μπιρμπίλη έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα στο Υπουργείο και διότι οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος, συνεχίζουν τον απαράδεκτο εναγκαλισμό τους με τις αντικυνηγετικές οργανώσεις, αγνοώντας με τρόπο σκανδαλώδη τις προτάσεις και θέσεις μας. Με πολλές και επίμονες προσπάθειές μας μείναμε όρθιοι στη λαίλαπα της κας Μπιρμπίλη! Όμως οι προσπάθειές μας συνεχίζονται, είναι αδιάκοπες και εκτεταμένες, γιατί οι κίνδυνοι υπάρχουν συνεχώς. Παράδειγμα για τις ΖΕΠ. Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τις κυνηγετικές απαγορεύσεις που είναι χωρίς τεκμηρίωση, αυθαίρετες και καθαρά αντικυνηγετικού περιεχομένου. 

-Ένα μεγάλο κεφάλαιο για το ενδημικό θήραμα στην Ελλάδα είναι η πετροπέρδικα. Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι πληθυσμοί της πετροπέρδικας στην Ελλάδα και πώς βλέπεται το μέλλον της; 

Για την πετροπέρδικα εκείνο το οποίο πρέπει να τονίσουμε και που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω, είναι ότι αποδείξαμε σε διεθνές συνέδριο ότι οι πληθυσμοί που προβάλλονται από την Ορνιθολογική Εταιρία είναι παντελώς αναξιόπιστοι και έξω από την πραγματικότητα. Αυτός μας ο ισχυρισμός, συνοδευμένος με πραγματικά στοιχεία μετρήσεων, έγινε επιστημονικά αποδεκτός και πλέον δεν χρησιμοποιούνται τα ψέματα της Ορνιθολογικής Εταιρίας. Για τη διατήρηση του σημαντικότατου για εμάς τους κυνηγούς θηρευτικού είδους που είναι η πέρδικα, συνεχίζουμε να παίρνουμε μέτρα που έχουν να κάνουν με τους βιότοπους και την γενικότερη διαχείριση αυτού του εξαιρετικού θηρεύσιμου είδους. Μη ξεχνάμε ότι η προστασία ενός είδους υπακούει σ΄ έναν θεμελιώδη κανόνα: τη διαχείριση και όχι τις απαγορεύσεις. Αυτό το πετύχαμε για το κυνήγι της πετροπέρδικας.

-Σε μια ομιλία σας, διορθώστε με εάν κάνω λάθος, στον Κυνηγετικό Σύλλογο Καλλιθέας, είχατε πει ότι ίσως χρειαστεί να απαγορευτεί το κυνήγι του ορτυκιού, γιατί το ορτύκι έχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα δημιουργείται εξαιτίας των ηχομιμητικών συσκευών. Πιστεύετε ότι είναι λύση η απαγόρευση; Οι θηροφύλακες κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά αρκεί; Μήπως πρέπει να ληφθούν  πιο δραστικά μέτρα σε συνεργασία με την Πολιτεία; Είναι εφικτή μια κοινή πολιτική της Ε.Ε.  για το κυνήγι των μεταναστευτικών; 

Έχω πράγματι επισημάνει τον κίνδυνο να απαγορευτεί το κυνήγι αυτό, διότι οι αντικυνηγετικές οργανώσεις θα βρουν ως αφορμή την όποια χρήση των ηχομιμητικών συσκευών από τους ασυνείδητους κυνηγούς. Μια τέτοια απαγόρευση κινδυνεύει να έρθει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Προσπαθούμε να την αποτρέψουμε, τονίζοντας ότι το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί στην καρδιά του, δηλαδή στο τρόπο που γίνεται το κυνήγι, στις χώρες από τις οποίες μας έρχονται τα περάσματα ορτυκιού. Όμως, για μια ακόμη φορά, εάν ο καθένας από εμάς δεν συνειδητοποιήσει ότι το κυνήγι δεν είναι ο αριθμός που βάζουμε στο σακούλι μας, αλλά η σωστή διαχείριση του πληθυσμού, το πρόβλημα γίνεται οξύτερο και οι κίνδυνοι μεγάλοι. Εδώ βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Η θηροφυλακή μας κάνει ό,τι μπορεί. Πότε όμως θα καταλάβουμε ότι ο πραγματικός μας εχθρός είναι ο διπλανός μας, που χρησιμοποιεί αυτές τις συσκευές;

Είναι απόλυτα σωστό να φροντίσουμε ώστε να υπάρχει κοινή πολιτική από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα μεταναστευτικά. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι τα μεταναστευτικά είδη ενδιαφέρουν λίγο έως καθόλου τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό ο σχετικός αγώνας γίνεται από την ΚΣΕ, σε στενή συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Νότο, Γαλλία, Ιταλία κλπ και επανειλημμένα εγώ ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Κυνηγετικών Οργανώσεων, επιδιώκω τη συμμετοχή και συμπαράσταση στον αγώνα μας αυτό, όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Στη δε συνεδρίαση του Ιανουαρίου του ΔΣ στη Γερμανία, έθεσα το θέμα αυτό ως πρώτη προτεραιότητα των ενεργειών της Ευρωπαϊκής αυτής οργάνωσης. Μπορώ να πω ότι ήδη άνοιξε ο δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση.

-Δημοσιεύσαμε στο site μας πριν λίγες ημέρες τα αποτελέσματα του προγράμματος «ΑΡΤΕΜΙΣ». Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι η βάση δεδομένων του «ΑΡΤΕΜΙΣ», έχει μεγαλώσει αρκετά και είναι «καθαρός χρυσός» στα χέρια των επιστημόνων. Μπορείτε να μας πείτε τι κερδίζει ο Ελληνας κυνηγός από το «ΑΡΤΕΜΙΣ»  και γιατί πρέπει να το συμπληρώνει; 

Οι αντικυνηγετικές οργανώσεις, με πρώτη την Ορνιθολογική, επιδιώκουν, με τη μέθοδο του σαλαμιού, να απαγορευθεί ουσιαστικά το κυνήγι στη χώρα μας. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούν στοιχεία που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, τα οποία δυστυχώς, τα υιοθετούν με τυφλό τρόπο οι άνθρωποι του ΥΠΕΚΑ. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να σταματήσει αυτό. Τα στοιχεία και η επιστημονική δουλειά του «ΑΡΤΕΜΙΣ». Είναι πρώτιστο, απαραίτητο καθήκον όλων των κυνηγών να συμπληρώνουν το ΑΡΤΕΜΙΣ. Είναι το «όπλο» μας για να συνεχιστεί το κυνήγι στη χώρα μας. 

-Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες σας ήταν η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής. Τι θεωρείται ότι πρέπει να γίνει ώστε να λειτουργήσει ακόμη αποδοτικότερα στο μέλλον; 

Να βοηθηθεί στο έργο τους από όλους τους κυνηγούς. Να καταλάβουν ότι η θηροφυλακή μας είναι το διαβατήριό μας για το κυνήγι. Είναι η ασπίδα μας και το δόρυ μας. Σημειώστε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει 1.076.000 έλεγχοι και 18.934 μηνήσεις! Ποιος Φορέας, δημόσιος ή Μη Κυβερνητικός Οργανισμός, έχει να παρουσιάσει τέτοιο έργο. Ουδείς! Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

-Είναι αλήθεια ότι θέλετε να αλλάξει ο νόμος περί όπλων; Τι αλλαγές θα προτείνατε; 

 Εκείνο το οποίο επιδιώκουμε, είναι το δικαίωμα αγοράς και κατοχής όπλου να δίδεται μόνο στους έχοντες κυνηγετική άδεια και στους σκοπευτές. Η λέξη «κυνηγετικό» αυτό σημαίνει. Οποιαδήποτε άλλη χρήση είναι παράνομη. 

-Σας ακούω να λέτε συνέχεια ότι ελεύθερο και παραδοσιακό κυνήγι, έτσι όπως ασκείται στην Ελλάδα, κινδυνεύει. Από τι και από ποιους κινδυνεύει; 

Κατ’ αρχάς να διευκρινίσουμε ότι όταν λέμε «ελεύθερο και παραδοσιακό» κυνήγι, δεν εννοούμε ασύδοτο, χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις. Εννοούμε ένα κυνήγι που δεν θα γίνεται σε κλειστές περιοχές, όπου ο κάθε κυνηγός, πέραν του κόστους για την άδεια του, θα πληρώνει επί πλέον χρήματα για να μπορεί να κυνηγήσει. Δηλαδή, να μετατραπεί το κυνήγι σε κερδοσκοπική επιχείρηση σε βάρος των κυνηγών. Και μάλιστα σε τόσο δύσκολες οικονομικά εποχές. Αυτό το κυνήγι, για λίγους με οικονομική άνεση, δεν το θέλουμε. Με διάφορα προσχήματα και παραπλανητικά συνθήματα, αυτό επιδιώκουν κάποιοι. Πέραν, βέβαια, του γεγονότος ότι το θήραμα στην Ελλάδα, δεν ανήκει στον ιδιοκτήτη της γης, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Άρα οποιαδήποτε προσπάθεια μεταφοράς στην Ελλάδα, ξενόφερτων συστημάτων είναι αδύνατη, λόγω τελείως διαφορετικών πραγμάτων και νομικών καταστάσεων.

-Θεωρώ ότι πολλά από τα προβλήματα (λαθροθηρία, ατυχήματα στο κυνήγι) θα είχαν περιοριστεί εάν υπήρχε κάποιο είδος κυνηγετικής επιμόρφωσης. Μπορεί να κάνει η ΚΣΕ κάτι πάνω σε αυτό; 

Η επιμόρφωση για την αποφυγή ατυχημάτων, πρέπει να γίνει κυρίως στα Σκοπευτήρια. Παρ’ όλο που αυτό προβλέπεται από το άρθρο 2 του Καταστατικού μας, ορισμένες Δασικές Υπηρεσίες δεν το δέχονται ως φιλοθηραματική δαπάνη! Σε σχέση με τις αυξημένες ανάγκες για διοικητικές δαπάνες των Συλλόγων, μια τέτοια θέση των Δασικών Υπηρεσιών καθιστά ανέφικτη την ίδρυση Σκοπευτηρίων.

-Αναρτήσαμε πριν λίγες ημέρες μια έρευνα που έκανε ο Οργανισμός Προστασίας της Θήρας και της Άγριας Πανίδας της Μεγάλης Βρετανίας (Game & Wildlife Conservation Trust)  για την καλημάνα.Από την έρευνα αυτή, φαίνεται η διάθεση πόρων του κράτους σε φιλοθηραματικά έργα και η συνεργασία του οργανισμού με οικολογικές οργανώσεις. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο στη χώρα μας; 

Έχει αποδειχθεί ότι το ΥΠΕΚΑ, δίνει χρήματα μόνο στις ΜΚΟ (και μάλιστα πάρα πολλά) ενώ αντιμετωπίζει τις Κυνηγετικές Οργανώσεις μόνο ως πηγή είσπραξης δημοσίων εσόδων! Δυστυχώς

-Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι είστε αντιπρόεδρος της FACE (Πανευρωπαϊκή Ένωση Κυνηγετικών Οργανώσεων). Με αυτή σας την ιδιότητα μπορείτε να πείτε στους Έλληνες κυνηγούς δύο λόγια για το έργο της FACE και πόσο μπορεί να βοηθήσει την κυνηγετική Ελλάδα; 

Η FACE εκπροσωπεί τη φωνή 7.000.000 κυνηγών στην Ευρώπη, καθώς είναι η Πανευρωπαϊκή Ένωση των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Είναι μία δομημένη οργάνωση, με πολύ ικανό επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό, η οποία παρακολουθεί στο σύνολό τους τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις και τα θέματα τα οποία επηρεάζουν την κυνηγετική δραστηριότητα σε κάθε χώρα-μέλος. Ενημερώνει τις χώρες μέλη της με συνεχή αλληλογραφία, διοργανώνει ομάδες εργασίες και συναντήσεις για τα «καυτά» θέματα που αφορούν τον κυνηγό, παρεμβαίνει συνεχώς σε Ευρωπαϊκό διοικητικό επίπεδο στο Ευρωκοινοβούλιο, και δίνει τις σωστές κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει η κάθε χώρα μέλος σε ότι αφορά την Ευρωπαϊκή νομοθεσία για την αποφυγή προβλημάτων. 

Αντίστοιχα, η ΚΣΕ από την Ελληνική πλευρά συγκεντρώνει όλο το απαραίτητο υλικό που χρειάζεται η FACE, για να αναδείξει ακόμη περισσότερο την αξία και τη συμβολή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, μέσω συγκεκριμένων δράσεων και των προγραμμάτων της ΚΣΕ. Ένα από τα σημαντικότερα έργα της FACE είναι η γνωστοποίηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο του «μονοπωλίου» και του εναγκαλισμού των υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ στην Ελλάδα με τις αντικυνηγετικές θέσεις των περιβαλλοντικών ΜΚΟ στη χώρα, και η προσπάθεια προώθησης της πληθώρας στοιχείων των Κυνηγετικών Οργανώσεων της Ευρώπης και ιδιαίτερα του Μεσογειακού νότου, ώστε να ληφθούν υπόψη σοβαρά από τις Εθνικές Αρχές. Αυτό το γεγονός, για την κυνηγετική Ελλάδα η οποία πάσχει από την ιδεοληψία των Εθνικών Αρχών, που υιοθετούν άκριτα τις θέσεις γνωστών ΜΚΟ, αποτελεί μέγιστο κέρδος. Ο δρόμος βέβαια είναι ακόμη μακρύς, αλλά τα θεμέλια αρχίζουν να μπαίνουν.

Ως αντιπρόεδρος της FACE, με τη συνεχή συμμετοχή μου στα Διοικητικά Συμβούλια, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις ομάδες εργασίας και τις συναντήσεις που διοργανώνονται, επιδιώκω τη συνεχή βελτίωση αυτού του δίαυλου επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των Κυνηγετικών Οργανώσεων της Ευρώπης και της FACE, έχοντας πάντα ως πρωταρχικό στόχο τον εξής:

Την προώθηση των θέσεων, την προάσπιση, και την προβολή του φιλοπεριβαλλοντικού έργου των Κυνηγετικών Οργανώσεων, τόσο στην Ευρώπη, όσο και μέσα στην κάθε χώρα ξεχωριστά. 

 

Κώστας Λουρής για το iHunt.gr

Να εκμεταλλευτουμε την εμπειρια-τεχνογνωσια των κυνηγων

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 

O Ιωάννης Σταθάς ως Βουλευτής τουΣΥΡΙΖΑ στη Βοιωτίαέχει ενδιαφερθεί όχι μόνο για εργατικά και κοινωνικά, αλλά και για θέματα περιβάλλοντος, αγροτικά και κτηνοτροφικά προβλήματα της εκλογικής του περιφέρειας και όχι μόνο.  Στα πλαίσια των συνεντεύξεων με πολιτικούς, ζητήσαμε την άποψή του σε για τη διαχείριση του περιβάλλοντος και το κυνήγι. Ειδικά μετά τηντοποθέτηση του τμήματος οικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ για το κυνήγι, οι απαντήσεις του κ. Σταθά έχουν πολύ ενδιαφέρον.

 

-Ποια είναι η γνώμη σας για το κυνήγι; Έχετε ενημερωθεί για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια - οι Έλληνες κυνηγοί;

 

Η γνώμη μου για το κυνήγι είναι ότι πρέπει να συνυπάρχει με το περιβάλλον, όπως όλα αυτά τα χρόνια, καθώς συμβάλει στην ανάπτυξη της πανίδας του τόπου μας. Γνωρίζω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν , γιατί ενημερώνομαι από φίλους μου κυνηγούς.

 

-Πανελλαδικά λειτουργούν 250 περίπου κυνηγετικοί σύλλογοι με δραστηριότητες όπως θηροφύλαξη, πυροπροστασία, θηραματικά έργα κλπ. Είστε ενήμερος και για τη μακροχρόνια συνεργασία τους με τις δασικές υπηρεσίες για την προστασία των δασών, της άγριας πανίδας και γενικότερα του περιβάλλοντος;

 

Οι κυνηγοί και οι κυνηγετικοί Σύλλογοι κυρίως προστατεύουν τη θηροφύλαξη, όπως επίσης μέσω των Συλλόγων τους είναι αυτοί οι οποίοι με διάφορα προγράμματα ενδυναμώνουν την άγρια πανίδα, όπως με λαγούς, πέρδικες κ.α.

 

-Ο Ειδικός Φορέας Δασών υπάγεται πλέον στο Πράσινο Ταμείο. Τα έσοδα από τα τέλη αδειών κυνηγιού «επιστρέφονται» σε δαπάνες ή έργα προς όφελος των δασών και της θηραματικής οικονομίας; (σημείωση: από τους ετήσιους απολογισμούς του ΥΠΕΚΑ, αλλά και από τις ανακοινώσεις στη Διαύγεια, φαίνεται ότι πολύ μικρό ποσοστό από αυτά τα έσοδα αναδιανέμονται στα κατά τόπους δασαρχεία)

 

Από το πράσινο ταμείο τα έσοδα είναι πάρα πολλά και πράγματι πρέπει να αλλάξει η πολιτική του και να αναδιανέμονται για το σκοπό που εισπράττονται.

 

-Παλαιότερα μέλη του Συνασπισμού (που είναι τώρα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) σε ερώτησή τους στη Βουλή ζητούσαν τη διαλεύκανση του σκανδάλου «για τα χαμένα εκατομμύρια ευρώ από τον Ειδικό Φορέα Δασών». Σύμφωνα με πληροφορίες μας υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα για το ίδιο θέμα στο ΥΠΕΚΑ. Γνωρίζετε αν υπάρχουν εξελίξεις σε αυτό το θέμα;

 

Δεν γνωρίζω για το θέμα, για τα χαμένα εκατομμύρια από τον Ειδικό Φορέα Δασών, όμως θα προσπαθήσω, όπως τόνισα και παραπάνω και ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, τα χρήματα να δίνονται όλα και να εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο εισπράττονται.

 

-Τα Υπουργεία ΠΕΚΑ, και Α.Α.&Τα ενισχύουν προγράμματα ΜΚΟ, ενώ δεν κάνουν το ίδιο για δραστηριότητες των κυνηγετικών οργανώσεων. Οι κυνηγοί ισχυρίζονται ότι παραγκωνίζονται (παρά το γεγονός ότι και θεσμικά είναι συνεργαζόμενες με το ΥΠΕΚΑ), και κατά τη σύνταξη νομοθετημάτων ή αποφάσεων που  σχετίζονται άμεσα με το κυνήγι. Πώς κατά τη γνώμη σας μπορούν να διορθωθούν κάποια «κακώς κείμενα» του παρελθόντος;

 

Πρέπει η πολιτεία να εκμεταλλευτεί την εμπειρία- τεχνογνωσία των κυνηγών όσον αφορά την άγρια πανίδα, τα θηραματικά έργα, τη θηροφύλαξη, ώστε να συμβάλουν κι αυτοί στη διασφάλιση της άγριας πανίδας και του περιβάλλοντος γενικότερα.

 

-Η Ε.Ε. στο παρελθόν έχει διαθέσει σημαντικά κονδύλια για προγράμματα ή για μελέτες ειδών, βιοτόπων. Κατά τη γνώμη σας, το ισοζύγιο «κόστους» - «περιβαλλοντικής / κοινωνικής ωφέλειας» είναι τελικά θετικό; Η γενική εντύπωση είναι ότι τα  διάφορα ποσά είχαν εγκριθεί από υπουργεία ή δημόσιους οργανισμούς και ξοδεύτηκαν από τους διαχειριστές αυτών των προγραμμάτων για επικοινωνιακούς λόγους ή  απλά για να φανεί ότι απορροφούνται κοινοτικοί πόροι…Η δική σας εκτίμηση ποια είναι;

 

Όσα  χρήματα  να δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση το Ισοζύγιο κόστους-περιβαλλοντικής ωφέλειας  δεν θα είναι ποτέ θετικό, γιατί είναι μια συνεχής μάχη που πρέπει να δίνουμε, είτε ως κυνηγοί, είτε ως πολίτες, αλλά κυρίως ως κράτος και Ε.Ε. Επίσης πρέπει τα κονδύλια αυτά να πηγαίνουν  σε στοχευμένες δράσεις και να αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν και όχι να σπαταλούνται σε επικοινωνιακά τρικ

 

-Τα κόμματα διαμορφώνουν την πολιτική τους ανά θεματικές ενότητες. Μέχρι στιγμής για τη διαχείρισης της θήρας, στην ενότητα περιβάλλον υπάρχει μια «πρόταση» που έχει δημοσιοποιηθεί στον ιστότοπο ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ). Σύμφωνα με πληροφορίες μας, αναμένεται να συζητηθεί κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, όμως οι κυνηγοί που τα διάβασαν την θεωρούν μη αντικειμενική σύμφωνα το ισχύον νομικό πλαίσιο, μεροληπτική και ότι εμπεριέχει αντικυνηγετικές ιδεοληψίες. Ποια είναι η δική σας άποψη; 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως για όλα τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία, τις θέσεις του θα τις διαμορφώνει με βάση τις αρχές του, αλλά πάντα σε συνεννόηση  με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Στην προκειμένη περίπτωση σίγουρα θα συνεργαστεί και θα λάβει υπόψη τις θέσεις και απόψεις των κυνηγετικών Συλλόγων.

 

-Στο παρελθόν, σε  δημόσιες παρεμβάσεις αλλά και από τις ερωτήσεις στη Βουλή, βουλευτές του Συνασπισμού είχαν υιοθετήσει απόψεις που προέρχονταν κυρίως από αντικυνηγετικές και περιβαλλοντικές ΜΚΟ. Τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχουν πολιτικά στελέχη, διατεθειμένα να χειριστούν διάφορα  κοινωνικο -περιβαλλοντικά προβλήματα, χωρίς τις γνωστές  αντικυνηγετικές προκαταλήψεις;

 

Όπως ανέφερα και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που συνομιλεί και συναποφασίζει με όλους τους ενδιαφερόμενους Φορείς και σε τελική ανάλυση οι κυνηγοί υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, γιατί το κυνήγι είναι  το πρώτο πράγμα που έκανε ο άνθρωπος για να επιβιώσει.΄ Όμως πρέπει οι κυνηγοί να συμμορφώνονται με βάση τις ανάγκες και τους νόμους, όπου θα συναποφασίζονται με τους Φορείς.

 

-Από το 2012 δυστυχώς καταγράφονται κρούσματα λύσσας και στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ (ειδικά από τη διεύθυνση Δασών) δυστυχώς έχουν επιδείξει αναποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση αυτού του τόσο σοβαρού προβλήματος. Ποια είναι η γνώμη σας για τη διαχείριση που πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένα είδη, όταν ο υπερπληθυσμός ή οι «ιδιαίτερες συμπεριφορές» τους δημιουργούν σοβαρά προβλήματα; (όπως για παράδειγμα η αλεπού σχετικά με τη λύσσα, τα μεγάλα θηλαστικά σε σχέση με τις ζημιές που προκαλούν  στην κτηνοτροφία κλπ).

 

Πράγματι πρέπει να υπάρχει ισορροπία  στην άγρια πανίδα της χώρας και της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

 

-Η Βοιωτία  τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί ζημιές στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο από επιθέσεις λύκων. Ποια είναι η γνώμη σας για το νομικό καθεστώς «διαχείρισης» των λύκων ή τους τρόπους προστασίας ή αποζημιώσεων των κτηνοτρόφων;  

 

Πράγματι το νομικό καθεστώς και ο τρόπος προστασίας των λύκων και οι αποζημιώσεις των κτηνοτρόφων από τον ΕΛΓΑ, είναι ένα θέμα που το γνωρίζω πολύ καλά, είναι εις βάρος των κτηνοτρόφων και η πολιτεία πρέπει να δράσει για να σωθεί το ζωϊκό κεφάλαιο της χώρας.

 


 

Βιογραφικό

 

Είναι βιομηχανικός εργάτης απο το 1996 εως σήμερα. φοιτά στο Ε.Α.Π. στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων και οργανισμών.
Μέλος της διοίκησης του σωματείου << ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ>>2000-2011 αναπληρωτής γραμματέας (2001-2002 γενικός γραμματέας) και μέλος που επανεκλέγεται το 2012.
Μέλος της διοίκησης του εργατικού κέντρου Λιβαδειάς απο το 2007 εώς σήμερα.
Από το 2010 ως σήμερα πρόεδρος εργατικού κέντρου Λιβαδειάς.
Μέλος της επιτροπής διεκδίκησης των Γερμανικών αποζημιώσεων και ιδρυτικό μέλος των επιτροπών << ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ >> στα διόδια.

 

τηςΓεωργίας Μελανίτουγια το iHUNT.gr

 

 

 

Ο Ωριωνας αποκαλυπτεται

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 

"Ωρίων. Το δίκτυο των κυνηγών". Αλήθεια τι είναι ο Ωρίωνας. Είναι κυνηγετικός σύλλογος; Ποιοί είναι μέλη του Ωρίωνα; Ο Πρόεδρος του Ωρίωνα κ. Θωμάς Μπατσέλας μιλάει στο ihunt.gr για ότι αφορά τον Ωρίωνα, από την ίδρυση του μέχρι και τις μελλοντικές δράσεις του. Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που αξίζει να τη διαβάσετε.

 

-Τι είναι ο Ωρίωνας(www.orion.net.gr); Πότε και από ποιους ιδρύθηκε;

 

Σας ευχαριστώ κατ’ αρχάς, εκ μέρους όλων των μελών, που μου δίνετε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τον Σύλλογο μας.Θα ξεκινήσω με το τι δεν είναι. ο «Ωρίων - Το Δίκτυο των Κυνηγών», όπως ονομάζεται στον πλήρη τίτλο του. Δεν είναι ένας κυνηγετικός «παρασύλλογος» με σκοπό να «βγάζει» φθηνότερες άδειες, δεν είναι μια από τις πολλές κυνηγετικές ιστοσελίδες, ούτε ένα ιντερνετικό φόρουμ  συζητήσεων, ούτε μια «εικονική» ψηφιακή καταχώρηση σε κάποιο blogs, η στο facebook.Είναι ένας κανονικός και νόμιμος σύλλογος, με καταστατικό, με εκλεγμένο μέσα από γενικές συνελεύσεις Διοικητικό Συμβούλιο, ο οποίος λειτουργεί σύμφωνα με  τις διατάξεις του αστικού κώδικα περί συλλόγων.Το ιντερνέτ, τα κυνηγετικά φόρουμ και οι ιστοσελίδες όμως, ήταν ο χώρος από τον οποίο ξεπήδησε ο Ωρίωνας και  προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, όταν μια ομάδα 20 κυνηγών από όλα τα μέρη της Ελλάδος ίδρυσε τον σύλλογο το 2002, με πρωταγωνιστή και συνδετικό κρίκο όλων όσων συμμετείχαμε τότε στην προσπάθεια αυτή, τον Γιώργο Σουρλάγκα.

 

-Γιατί δημιουργήθηκε ο Ωρίωνας; 

 

Το απόσπασμα από την ιδρυτική μας διακήρυξη είναι σαφές αλλά και επίκαιρο. «Εκφράζοντας την ανησυχία μας για το μέλλον της θήρας στη χώρα μας, κάποια άτομα τον Ιανουάριο του 2002 προχώρησαν στην ίδρυση ενός φορέα που θα προσπαθήσει να αντισταθεί με κάθε μέσο και προς πάσα κατεύθυνση σε κάθε αντικυνηγετική ενέργεια ή προπαγάνδα. Ως παράλληλοι στόχοι τέθηκαν τόσο η διάδοση της ηθικής του κυνηγίου στην κοινωνία όσο και η εμπέδωση της οικολογικής και κυνηγετικής συνείδησης από τους κυνηγούς»

 

-Θεωρείτε ότι δεν μπορούσατε να δράσετε μέσα από τους αναγνωρισμένους κυνηγετικούς συλλόγους; 

 

Στον τομέα που αποφασίσαμε να δράσουμε με παρεμβάσεις και ενέργειες μας ώστε να αντικρούσουμε την αντικυνηγετική προπαγάνδα των ΜΜΕ αλλά και την μεθοδευμένη αντικυνηγετική δράση διαφόρων ΜΚΟ, ο Ωρίωνας είχε την ευελιξία και την ταχύτητα στην λήψη αποφάσεων, καθώς και την γνώση και τις προϋποθέσεις να εκμεταλλευτεί προς όφελος του  την πληροφόρηση και τις δυνατότητες του ιντερνέτ. Μια δεκαετία πίσω στους χώρους της πληροφορικής και της κοινωνικής δικτύωσης ισοδυναμεί με αιώνα, με την ταχύτητα που εξελίσσεται η τεχνολογία και η διάδοση στον τομέα αυτό, και οι περισσότεροι κυνηγετικοί μας σύλλογοι αγνοούσαν και δεν χρησιμοποιούσαν τις δυνατότητες αυτές.Σήμερα βέβαια έχουν αλλάξει αυτά, η προώθηση και χρήση του διαδικτύου από τις οργανώσεις των Κυνηγών (Σύλλογοι, Ομοσπονδίες, Συνομοσπονδία) μέχρι τους απλούς κυνηγούς είναι δεδομένη, όμως η αναγκαιότητα της δικής μας παρέμβασης εξακολουθεί να υφίσταται, τόσο γιατί υπάρχουν και δρούνε ισχυρές αντικυνηγετικές ομάδες στην κοινωνία όσο και γιατί ως κυνηγοί-μέλη του Ωρίωνα, θέλουμε να υλοποιήσουμε , δράσεις και σχέδια που θα υποστηρίξουν το κυνήγι και τους κυνηγούς.Η δική μας δράση δεν απομειώνει ούτε αντικαθιστά την πολλαπλή και διαφορετικής μορφής δραστηριότητα των επίσημων κυνηγετικών συλλόγων και οργανώσεων ,αντιθέτως, την υποστηρίζει συμπληρωματικά.

 

-Σας έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς ότι είστε μια μικρή και κλειστή ομάδα στην οποία δεν μπορεί να εισχωρήσει κανείς εύκολα. Ότι είστε οι “μασόνοι” του κυνηγιού. 

 

Το άγνωστο και καινούργιο συνήθως τρομάζει και  δημιουργεί απορίες στους απόμακρους παρατηρητές. Νομίζω όμως ότι μετά από τόσα χρόνια δημόσιας παρουσίας στον κυνηγετικό χώρο οι όποιες κατηγορίες μας προσάπτουν, με κακοπροαίρετη διάθεση συνήθως, δεν μπορούν να ευσταθούν.

Είμαστε ένας πολύ ανοικτός και δημοκρατικός σύλλογος, ο κάθε κυνηγός που συμφωνεί με τις ιδέες και το καταστατικό μας μπορεί να συμμετάσχει, συναποφασίζουμε δε όλοι μαζί, σε μια ζωντανή και δημοκρατική διαδικασία, εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες της ιντερνετικής επικοινωνίας.

Δεν υπάρχουν ούτε άδυτα, ούτε μυστικά και άβατα, αλλά ένα ζωντανό καθημερινό «σχολείο δημοκρατίας» για όλα τα μέλη του Ωρίωνα, όπως εύστοχα κάποιο από τα μέλη επεσήμανε . Ουσιαστικά λειτουργούμε ως μια σύγχρονη «Εκκλησία του Δήμου» με συμμετοχή όλων και όχι ως μια μυστικοπαθής “μασονική” οργάνωση.

 

-Μπορεί δηλαδή ο οποιοσδήποτε να γίνει μέλος στον Ωρίωνα; Ποια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. 

 

Οποιοσδήποτε κυνηγός συμφωνεί με τα καταστατικό  και τις ιδέες μας μπορεί να γίνει μέλος του Ωρίωνα. Βασικές προϋποθέσεις, γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορεί να έχει ουσιαστική συμμετοχή, είναι να χειρίζεται ηλεκτρονικό υπολογιστή, να έχει σύνδεση στο ιντερνέτ και έναν προσωπικό λογαριασμό αλληλογραφίας. 

Μπαίνοντας κανείς στην ιστοσελίδα μας, www.orion.net.gr, υπάρχουν  αναλυτικές και  κατατοπιστικές οδηγίες για τα υποψήφια νέα μέλη και μπορεί να συμπληρώσει απευθείας την σχετική  αίτηση. 

 

-Τι θα κερδίσει ένας κυνηγός εάν γίνει μέλος στον Ωρίωνα;

 

Στον Ωρίωνα συνήθως δίνουμε περισσότερα από όσα παίρνουμε. Αν θελήσει κάποιος να γίνει μέλος του Ωρίωνα, μόνο  για να μάθει πληροφορίες για περάσματα και καλά καρτέρια ή για να βρει αγοραστές για τα σκυλιά του , θα απογοητευτεί σχετικά γρήγορα.Η ικανοποίηση από την εθελοντική προσπάθεια και προσφορά για την υπεράσπιση και προώθηση του κυνηγιού, με τα μέσα και τις δυνατότητες που διαθέτουμε ως σύλλογος,  αλλά και ατομικά το κάθε μέλος και η γνωριμία του με συναδέλφους κυνηγούς που εμπνέονται με τις ίδιες ιδέες και φιλοσοφία για τα δρώμενα του κυνηγιού, είναι ένα μικρό κέρδος, που επιμερίζεται  με διαφορετική αξιολόγηση και βαρύτητα στον καθένα μας. 

 

-Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρεί κάποιος για να γίνει μέλος στον Ωρίωνα. 

 

Δεν καταλήγουν όλες οι αιτήσεις που υποβάλλονται σε εγγραφή. Μερικοί πέραν του αρχικού ενθουσιασμού και την συμπλήρωση της αίτησης, δεν προχωρούν στα επόμενα βήματα, όπως η κατάθεση της συνδρομής τους, ώστε να ενταχθούν στον σύλλογο.Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ως μέλος κάποιον λαθροθήρα ή κάποιον που υπερασπίζεται την λαθροθηρία. Ούτε κάποιον κυνηγό που δεν είναι μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου της περιοχής του. Αυτή την περίοδο που διανύουμε, περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η συσπείρωση των κυνηγών και η στήριξη των Κυνηγετικών Συλλόγων τους. 

 

 

-Η συνδρομή για ποιο λόγο υπάρχει; 

 

Καμιά συλλογική οργάνωση και δομή με στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς οικονομική αυτοτέλεια. Η συνδρομή των μελών είναι ο μόνος και ασφαλής τρόπος για να συνεχίσει ο σύλλογος να καλύπτει τα τρέχοντα λειτουργικά του έξοδα ,αλλά και να μπορεί να προχωρά σε υλοποίηση δράσεων και σχεδίων που έχουν οικονομικό κόστος.

 

-Έχετε σκεφτεί να την μειώσετε;

 

Στην σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία μετράει πλέον και το ένα ευρώ. Μας έχει απασχολήσει φυσικά και εμάς, δεν ζούμε έξω από την κοινωνία και την πραγματικότητα. Ήδη είχαμε προχωρήσει σε μια μείωση τον προηγούμενο χρόνο , ενώ θα επανεξεταστεί το θέμα του ύψους της συνδρομής, σταθμίζοντας τα οικονομικά δεδομένα και τις μελλοντικές μας δράσεις, σε μια γενική συνέλευση του συλλόγου.

Πάντως πολλές φορές έχει χρησιμοποιηθεί το θέμα συνδρομών σε συλλόγους και κόστους των αδειών κυνηγιού, από κυνηγούς οι οποίοι ξοδεύουν  δυσανάλογα ποσά για κυνηγετικές δραστηριότητες, σε σχέση πάντα με το αμφισβητούμενο ύψος της συνδρομής ή του κόστους μιας άδειας. Και μόνο το κόστος σε καύσιμα και διόδια μια κυνηγετικής εξόδου ενός κυνηγού της Αθήνας, υπερκαλύπτει την διαφορά της  τοπικής και γενικής άδειας κυνηγιού ή την ετήσια συνδρομή σε ένα σύλλογο όπως ο Ωρίωνας.

Είναι κρίμα να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα μια διαφορά στο κόστος κυνηγετικής άδειας μεταξύ γειτονικών συλλόγων που αντιστοιχεί π.χ. σε έναν καφέ, και να έχουμε διαγραφές και μετακινήσεις  κυνηγών από κυνηγετικούς συλλόγους.

 

 

-Μπορείτε να μας περιγράψετε το προφίλ του κυνηγού που είναι μέλος Ωρίωνα; 

 

Ο κυνηγός- μέλος του Ωρίωνα (www.orion.net.grείναι ο κυνηγός «της διπλανής πόρτας» που γνωρίζει και χρησιμοποιεί στην δουλειά του συνήθως, υπολογιστές και το διαδίκτυο.

Υπάρχουν  κυνηγοί από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδος από την Κρήτη μέχρι την Καστοριά ενώ ως προς τις κυνηγετικές προτιμήσεις  και πάλι υπάρχει μια πλήρης αντιπροσωπευτικότητα όλων των θηραμάτων. 

Η επαγγελματική δραστηριότητα των μελών ποικίλει και δεν είναι ζητούμενο ούτε προαπαιτούμενο για να γίνει κανείς μέλος . Μερικές όμως ειδικότητες είναι χρήσιμες και αποδοτικές στην λειτουργία του συλλόγου, είτε όταν πρόκειται για μέλη με εξειδίκευση  στην τεχνολογία των υπολογιστών και του διαδικτύου είτε πρόκειται για Δασολόγους- Θηραματολόγους ή καθηγητές Θηραματολογίας στο Πανεπιστήμιο κλπ

Στην μέχρι τώρα πορεία και παρουσία μας καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε επιτυχώς, τον εθελοντισμό και την διάθεση προσφοράς όλων των μελών μας.

 

-Θεωρείτε ότι επιτυγχάνετε τους στόχους σας με τις δημόσιες παρεμβάσεις σας;

 

Κάθε φορά και με κάθε δημόσια παρέμβαση μας έχουμε ξεκαθαρίσει τον στόχο και τον σκοπό της δράσης μας. Αποτιμώντας εκ των υστέρων τα αποτελέσματα , βλέποντας αλλά και νοιώθοντας τις αντιδράσεις των αντικυνηγετικών οργανώσεων και τα θετικά σχόλια των απλών κυνηγών, θεωρούμε ότι κινηθήκαμε με επιτυχία. 

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι εμείς μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε όλα τα κακώς κείμενα  του κυνηγιού, όμως προσπαθούμε τουλάχιστον  να κάνουμε  μικρά αλλά πετυχημένα βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, από το να γκρινιάζουμε συνεχώς για τους άλλους ότι δεν κάνουν τίποτε.

Δεν μπορούμε να καταπιούμε ένα ολόκληρο βόδι με μια μπουκιά και μάλιστα μόνοι μας . Λίγο λίγο και  μέχρι εκεί που φτάνουν τα δόντια μας, είναι πιο αποτελεσματικό .

 

-Μήπως είστε πολύ θεωρητικοί και σας λείπουν οι πράξεις; Το ξέρετε ότι κάποιοι σας αποκαλούν “ΟΙ κυνηγοί του Internet”;

 

Ίσα ίσα που είμαστε της πράξης και όχι των λόγων. Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε την συνήθεια να λύνουμε όλα τα θέματα στα καφενεία και όχι στο πεδίο, να γκρινιάζουμε συστηματικά εναντίον των «εχθρών» και «φίλων» και να κατηγορούμε όλους τους άλλους για αδράνεια και ανικανότητα.

Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να ενεργούμε για να στηρίξουμε το κυνήγι ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες μας, χωρίς να ρίχνουμε ιδέες και προτάσεις τις οποίες πρέπει να υλοποιήσουν κάποιοι άλλοι και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σε κάθε περίπτωση.

Πριν μερικά χρόνια, όταν ιδρύθηκε ο Ωρίωνας, είχε κάποιο νόημα η φράση «κυνηγοί του ιντερνέτ», όταν το διαδίκτυο και οι υπολογιστές ήταν άγνωστα και επικίνδυνα για πολλούς«διαολομηχανήματα». Σήμερα που  κάθε κυνηγός σχεδόν μπορεί να έχει την προσωπική του ιστοσελίδα στο facebook, μάλλον είναι άστοχος και άνευ σημασίας ο χαρακτηρισμός αυτός.

 

-Ποια η σχέση σας με τις κυνηγετικές οργανώσεις και ειδικότερα με την ΚΣΕ; Σας έχουν κατηγορήσει ότι είστε “παπαγαλάκια” της ΚΣΕ. Ισχύει κάτι τέτοιο;

 

Ίσως θα έπρεπε να ρωτηθούν αυτοί που διατυπώνουν τις κατηγορίες αυτές πως τις στοιχειοθετούν. Δυστυχώς στην χώρα μας πρέπει να αποδεικνύεις συνεχώς και μάλιστα εγγράφως, ότι «δεν είσαι ελέφαντας» ή παπαγαλάκι.

Μας ενδιαφέρουν  οι χαρακτηρισμοί που διατυπώνονται για μας από κυνηγούς εάν γίνονται καλοπροαίρετα και πάντα τους λαμβάνουμε υπόψη για να βελτιωνόμαστε, όμως δεν θα προσπαθήσουμε ποτέ να αντιδικήσουμε αλλά και να πείσουμε  τους κακοπροαίρετους που εξακολουθούν να αμφισβητούν τις προθέσεις μας. Η δημόσια πορεία μας στον χρόνο μέχρι σήμερα αλλά και στο μέλλον, είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς.

Όσον αφορά την σχέση μας με της κυνηγετικές οργανώσεις, τις στηρίζουμε και  σεβόμαστε τον θεσμικό τους ρόλο και εκπροσώπηση τους, από τον τοπικό Κυνηγετικό Σύλλογο  του καθενός μας, μέχρι την Κεντρική Συνομοσπονδία.

 

 

-Αν διαβάσει κανείς πολύ προσεχτικά τα κείμενα που κατά καιρούς δημοσιεύετε, θα παρατηρήσει ότι τις περισσότερες φορές ασχολείστε με τις διάφορες “οικολογικές” οργανώσεις που κατά τη γνώμη σας πολεμούν την κυνηγετική δραστηριότητα. Μήπως είστε λίγο υπερβολικοί; Δεν πιστεύεται σε μια συνεργασία αυτών των οργανώσεων με τις κυνηγετικές οργανώσεις;

 

Δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί. Αντίθετα προσπαθούμε στον δημόσιο λόγο μας να είμαστε προσεκτικοί, χρησιμοποιούμε επιστημονικά και όσον το δυνατόν αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα για να στηρίξουμε τις θέσεις μας και να επισημάνουμε στην κοινωνία που δεν γνωρίζει τα του κυνηγιού, τις παράλογες αντικυνηγετικές ιδεοληψίες διαφόρων «οικολογικών» οργανώσεων.

Στην χώρα μας ο καθένας μπορεί να αυτοαναγορευθεί «ευαίσθητος περί το περιβάλλον» ή «οικολόγος» και αμέσως αντιμετωπίζεται με το φωτοστέφανο της αυθεντίας στη διαχείριση του περιβάλλοντος. 

Ακόμη και ιχθυολόγοι πχ  αναγορεύονται σε ειδικούς των τριχωτών θηραμάτων ή της ορεινής πέρδικας επειδή προφανώς κάποια βουνά φτάνουν μέχρι την θάλασσα και προτείνουν μέτρα και απαγορεύσεις για την διαχείριση του κυνηγιού ,ερήμην των ίδιων των κυνηγών. Και δυστυχώς πολλές φορές κατορθώνουν αυτά να γίνουν αποδεκτά από την πολιτεία και τους θεσμούς της. 

Δεν θα στηλιτεύσουμε και μάλιστα δημόσια την συμπεριφορά αυτή?

Αν δεν υπήρχε αυτή η στείρα, αντιεπιστημονική και παράλογη αντικυνηγετική ιδεοληψία από μεριάς των διαφόρων περιβαλλοντικών ΜΚΟ, θα μπορούσαν να συνεργαστούν με τις κυνηγετικές οργανώσεις σε κοινές δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και των βιοτόπων. 

 

-Πρόσφατα δημοσιεύτηκε σε οικολογικό blog μια θέση της ομάδας οικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι το κυνήγι είναι βάρβαρο και ηθικά καταδικαστέο; Ποια η γνώμη σας για αυτό και γενικότερα για την αντιμετώπιση του κυνηγιού από τα πολιτικά κόμματα.

 

Διάβασα το κείμενο αλλά δεν μου προκαλεί πλέον καμιά έκπληξη. Δεν μπορείς  να πείσεις έναν φανατικό με λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα για το άστοχο και λανθασμένο της άποψης του οπότε είναι μάταια κάθε προσπάθεια συζήτησης και διαλόγου όταν κυριαρχούν παρόμοιες απόψεις και αφορισμοί Αντικυνηγετικές μέχρι και ακραίες ακτιβιστικές και επικίνδυνες «ζωολατρικές» αντιλήψεις υπάρχουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε όλους τους κομματικούς χώρους, πόσο μάλλον στον συγκεκριμένο.

Αντίστοιχα υπάρχουν «φιλοκυνηγετικές» απόψεις σε όλα τα κόμματα ,ακόμη και  βουλευτές που είναι οι ίδιοι κυνηγοί, πολλοί εξ αυτών μάλιστα χρησιμοποίησαν τα δελτία τύπου και τις επιστολές μας  για να στηρίξουν ερωτήσεις τους στην βουλή . 

Σε κάθε περίπτωση ,εμείς στον Ωρίωνα (www.orion.net.gr) έχουμε αφήσει τις κομματικές επιλογές του καθενός μας στο περιθώριο.

Καλούμε όμως τα μέλη μας αλλά και τους συναδέλφους κυνηγούς σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, να στηρίξουν, ο καθένας στον πολιτικό του χώρο, βουλευτές- κυνηγούς και όσους βουλευτές έχουν υποστηρίξει με δημόσιες παρεμβάσεις τους το κυνήγι.

 

-Ποια η γνώμη σας για το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι θα κατέβει στις επερχόμενες ευρωεκλογές.

 

Δεν γνωρίζω τον σχεδιασμό του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών ούτε έχει υπάρξει κάποια δημόσια παρέμβαση και παρουσία του κόμματος, μετά την εκλογική αποτυχία  στις προηγούμενες ευρωεκλογές. 

Η περιχαράκωση και ταύτιση μόνο των κυνηγών όμως, σε έναν «κομματικό σχηματισμό κυνηγών» είναι πολύ δύσκολη υπόθεση από κοινωνική και πολιτική σκοπιά.

Κυνηγοί όπως ανέφερα, υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα, από την αριστερά μέχρι την δεξιά, οπότε είναι δύσκολη η προσαρμογή των πολιτικών επιλογών για τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια αμιγώς στενή κυνηγετική ατζέντα. Αντίθετα η ενσωμάτωση πολιτικών επιλογών  για το κυνήγι σε κομματικούς σχηματισμούς όλων των τάσεων, φαίνεται ευκολότερη και τελικά πιο αποδοτική, όπως διαπιστώνεται από τα εκλογικά αποτελέσματα. 

Οι συνάδελφοι κυνηγοί του ΚΕΚ θα πρέπει να σταθμίσουν με πολλή προσοχή  τις πολιτικές επιλογές και αποφάσεις τους. Είναι δύσκολο να πετύχει τους στόχους του, ένα πολιτικό ουσιαστικά κόμμα, όταν κάνει εμφανή την παρουσία του μόνο στις προεκλογικές περιόδους ή όταν πρέπει να βασιστεί σε μια συγκυριακή ψήφο διαμαρτυρίας και αγανάκτησης. 

Πάντως εμείς ως Ωρίωνας, αποφασίσαμε και  στηρίξαμε δημοσίως και ενεργά την προηγούμενη προσπάθεια του ΚΕΚ στις ευρωεκλογές. Όταν και αν  τεθεί παρόμοιο θέμα θα αποφασίσουμε και πάλι την στάση μας, σταθμίζοντας τις τότε διαμορφωμένες πολιτικές εξελίξεις,. 

 

-Ποιο πιστεύεται ότι είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κυνήγι και τι πιστεύεται ότι πρέπει να αλλάξει.

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κάθε κυνηγός είναι που δεν βρίσκει θηράματα. Όλα τα άλλα προβλήματα και δυσκολίες του κυνηγιού είναι για τον ίδιο δευτερεύοντα.

Πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εμείς ως κυνηγοί , ο καθένας στον ατομικό του περίγυρο, να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε ενεργά και συμμετέχοντας στα των συλλόγων μας, πριν αρχίσουμε να ζητούμε να αλλάξουν όλοι οι άλλοι και μαζί με αυτά και το κυνηγετικό μοντέλο της χώρας μας.

Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα δυσλειτουργίας και αντιφάσεων όλου του συστήματος διοίκησης της Ελλάδας και  του κυνηγιού συμπεριλαμβανομένου, και δεν είναι τυχαίο ότι χρεοκοπήσαμε ως χώρα και όχι μόνο οικονομικά. Αν δεν αλλάξει άρδην, όλο  το μοντέλο γραφειοκρατικής αντίληψης και διοίκησης  που υπάρχει εδώ και 60 χρόνια στην χώρα μας, καμιά επιμέρους αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με επιτυχία.

Σε μια καινούργια Ελλάδα που πρέπει επιτέλους να στήσουμε, με προδιαγραφές όμως για το 2030 και όχι του 1950 όπως υπάρχει σήμερα, και το κυνήγι θα πρέπει να αλλάξει υποχρεωτικά και να προσαρμοστεί στην εποχή του.

Το πώς θα είναι το κυνήγι στην Ελλάδα το 2030 δεν μπορούμε να το πούμε τώρα και με δυό λέξεις. Σίγουρα θέλουμε να υπάρχουν θηράματα και να μπορούν οι κυνηγοί να κυνηγάνε ελεύθερα, όχι όμως ασύστολα και πειρατικά. Αν αυτό έχουμε σαν στόχο, όταν τεθεί εκ των πραγμάτων το θέμα αλλαγής, νομίζω ότι θα μπορέσουμε, ως κυνηγοί,  να το πετύχουμε.

 

-Ποιος είναι ο πρόεδρος του Ωρίωνα;

 

Ο Πρόεδρος του Ωρίωνα είναι ένας φανατικός μπεκατσοκυνηγός και μανιταροσυλλέκτης, έβγαλε την πρώτη κυνηγετική άδεια το 1978 μόλις έγινε 18 ετών και αρχικά ήταν ένας λαγοκυνηγός δίπλα στον πατέρα του όπως η πλειοψηφία των τότε κυνηγών της επαρχίας.

Κατοικώ και εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Καστοριά, είμαι Τοπογράφος Μηχανικός και λόγω της σχέσης μου με υπολογιστές, ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη του Ωρίωνα και συνεχώς στο Διοικητικό Συμβούλιο από το 2002 μέχρι σήμερα. Μάλιστα, μαζί με τον Γιώργο Σουρλάγκα είμαστε οι «νονοί» του Συλλόγου. Εγώ πρότεινα το «Δίκτυο των Κυνηγών» και Γιώργος το πολύ πετυχημένο και εύστοχο «Ωρίων».

Ζώντας στην επαρχία είχα την ευκαιρία και την άνεση να επικεντρώσω θηραματικά τα κυνηγετικά μου ενδιαφέροντα και να ασχολούμαι πια μόνο με το κυνήγι της μπεκάτσας εδώ και πολλά χρόνια.

 

-Αναζητώντας πληροφορίες για εσάς, ανακάλυψα ότι έχετε ένα πολύ μεγάλο αρχείο από στατιστικά που αφορούν την μπεκάτσα.

 

Η στατιστική είναι μια πολύ αποδοτική  επιστήμη αν την χρησιμοποιείς σωστά. Κρατώντας αναλυτικά στοιχεία ώστε να καταλάβω αρχικά πως συμπεριφέρεται το μυστηριώδες αυτό πουλί στις μετακινήσεις του, κατέληξα τελικά, μετά από πολύχρονες παρατηρήσεις, να μελετώ χρήσιμες κυνηγετικά συμπεριφορές, διακυμάνσεις πληθυσμιακές, ακόμη και επιτυχείς προβλέψεις με αυτές τις ωραίες ημιτονοειδής καμπύλες των διαγραμμάτων.

Τα αναλυτικά στοιχεία αυτά όμως, χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά και  για επιστημονικούς σκοπούς από τους  ειδικούς επιστήμονες - θηραματολόγους της ΚΟΜΑΘ και μέλη του Ωρίωνα (Περικλής Μπίρτσας και Χρήστος Σώκος).Ήδη έχουν δημοσιευτεί σε έγκριτα διεθνή περιοδικά και ανακοινωθεί σε συνέδρια οι εργασίες που έγιναν για την φαινολογία και την μετανάστευση της μπεκάτσας στην χώρα μας με βάση τα στατιστικά αυτά δεδομένα.

 

-Επανέρχομαι στα του Ωρίωνα. Μας είχατε συνηθίσει σε πιο συχνές  παρεμβάσεις σας.

 

Τελευταία έχουμε αραιώσει τις παρεμβάσεις μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι κουραστήκαμε. Τα προηγούμενα χρόνια και ιδίως επί υπουργίας  κας Μπιρμπίλη, υπήρχε ένα άσχημο κλίμα και αρνητική διάθεση συνεργασίας των υπεύθυνων φορέων της πολιτείας με τους κυνηγούς. Καθημερινά σχεδόν παρουσιαζόταν προβλήματα για τους κυνηγούς, οπότε ήταν πιο εύκολο , σχεδόν επιτακτικό και για μας να παρεμβαίνουμε. Σήμερα φαίνεται ότι υπάρχει ένα καλύτερο κλίμα και μια πιο αποδοτική συνεργασία Υπουργείου-κυνηγών, εξ άλλου όλοι μας το διαπιστώνουμε με την απρόσκοπτη έκδοση της ρυθμιστικής, αναλογιζόμενοι τι γινόταν πριν λίγα χρόνια.

Λιγότερα προβλήματα στην επικαιρότητα , λιγότερη και η δική μας παρέμβαση. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν μας απασχολούν  προβλήματα που παρουσιάζονται όπως τελευταία πχ το θέμα με τις καλύβες του Έβρου 

 

-Μήπως αυτό σημαίνει ότι προετοιμάζετε  κάποιες διαφορετικές από τις συνηθισμένες  δράσεις σας; 

 

Πάντα υπήρχε μια δυναμική και συζήτηση μεταξύ των μελών του Ωρίωνα (www.orion.net.gr) και για διαφορετικές δράσεις, πέρα από τις αναμενόμενες κινήσεις με δελτία τύπου και επιστολές για την υπεράσπιση των κυνηγιού.

Η οργανωτική τους σχεδίαση και το κυριότερο η ολοκλήρωση τους από μια ομάδα κυνηγών- εθελοντών που πρέπει να μοιράσουν τον χρόνο τους ανάμεσα στην οικογένεια, την επαγγελματική δραστηριότητα , το κυνήγι και τις δράσεις του Ωρίωνα είναι δύσκολο επίτευγμα. Στο σημείο αυτό οφείλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλων των μελών τον γραμματέα μας Νίκο Παπαϊωάννου  που θυσιάζει πολύτιμο προσωπικό του χρόνο για να καταφέρνει να διεκπεραιωνει όλα τα τρέχοντα ζητήματα του Ωρίωνα.

Ευελπιστούμε αυτή την κυνηγετική χρονιά να καταφέρουμε να ξεκινήσουμε κάτι το διαφορετικό και μακροπρόθεσμο. Όταν και αν θα είναι έτοιμο το πρόγραμμα σε όλες του τις λεπτομέρειες, τότε μόνο θα το ανακοινώσουμε και θα ζητήσουμε κιόλας την βοήθεια όλων των κυνηγών για την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη υλοποίηση του.Θέλουμε να σας έχουμε συμπαραστάτες στην προσπάθεια μας αυτή, με την οποία ελπίζουμε να σας εκπλήξουμε ευχάριστα.

 

-Κύριε Πρόεδρε του Ωρίωνα (www.orion.net.gr) σας ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

 

Εγώ οφείλω να σας ευχαριστήσω και πάλι, που μας δώσατε την ευκαιρία, να εκφράσουμε μέσα από τη ιστοσελίδα σας τις απόψεις μας.

Καλά Κυνήγια σε όλους τους συναδέλφους κυνηγούς και μακάρι να έχουμε  μια καλύτερη κυνηγετική χρονιά φέτος. Πιστεύω ότι τουλάχιστον για τους μπεκατσοκυνηγούς, όπως είστε και εσείς,  θα είναι καλύτερη.

 
Συνέντευξη  στον Γιώργο Τσίγκα για το ihunt.gr
 

Τελος στις παραγραφες των αδικηματων περι θηρας

$
0
0
Μοιραστείτε το: 
 
Μια σημαντική είδηση προέκυψε κατά την πρόσφατη σύσκεψη στην Κατερίνη για την αντιμετώπιση της λαθροϋλοτομίας, που διοργάνωσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, παρουσία του Υφυπουργού ΠΕΚΑ κ. Καλαφάτη, του Ειδκού Γραμματέα Δασών κ. Αμοργιανιώτη, του Γενικού Διευθυντή Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης κ. Φραγκισκάκη, βουλευτών κα πολλών υπηρεσιακών παραγόντων
 
Συγκεκριμένα, σε τοποθέτησή του ο Δασολόγος Διευθυντής Υποστήριξης της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης (ΚΟΜΑΘ) ερώτησε τον Υπουργό τι πρόκειται να γίνει με το θέμα της παραγραφής των αδικημάτων, όχι μόνο των περί θήρας αλλά και άλλων δασικών παραβάσεων. Αφορμή για την ερώτηση υπήρξε από την απόφαση δικαστηρίου, την ίδια ημέρα της σύσκεψης, να απαλλάξει κατηγορούμενο για παράνομη ξυλείας 3,5 τόνων, που είχε μηνυθεί από Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της ΚΟΜΑΘ.
 
Προς θετική έκπληξη όλων ο κ. Καλαφάτης απάντησε στον εκπρόσωπο της ΚΟΜΑΘ  πως «έχει συμπεριλάβει στο σχέδιο νόμου για τα δάση, που θα έρθει προς ψήφιση σύντομα στη Βουλή, διάταξη που δεν θα επιτρέπει την παραγραφή αδικημάτων που αναφέρονται στη Δασική Νομοθεσία.»
 
Η παρούσα απάντηση ικανοποίησε όλους τους παρευρισκόμενους, ενώ πρέπει να αναφερθεί πως αυτή ήταν και η πρόταση της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας, στην πρόσφατη δημόσια διαβούλευση του εν λόγω νόμου.
 
Πηγή : www.hunters.gr
Tags: 

O Χρηστος Καλφοπουλος αποκαλυπτει τα μυστικα του

$
0
0
Μοιραστείτε το: 

 
Εχει καταξιωθεί ως ένας από τους κορυφαίους εκτροφείς Επανιέλ Μπρετόν, ενώ σίγουρα έχει καθιερωθεί μεταξύ των κυνηγών ως ένας από τους καλύτερους μπεκατσοκυνηγούς στη χώρα μας.
 
Ο Χρήστος Καλφόπουλος στη μέχρι τώρα πορεία του έχει αναδείξει τρεις παγκόσμιους πρωταθλητές, τρεις πρωταθλητές έρευνας κυνηγιού με 37 CACT και 6 CACIT, καθώς επίσης και τέσσερις πρωταθλητές κυνηγιού σε μπεκάτσα με 12 CACT και 10 CACIT.
 
Στο πλαίσιο των αγώνων σε μπεκάτσα, που πραγματοποίησε ο Ομιλος Επανιέλ Μπρετόν (στον οποίο είναι και πρόεδρος), είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του για πολλά θέματα, αλλά πάντα η κουβέντα ξαναγύριζε στην μπεκάτσα. Σας μεταφέρω λοιπόν αυτά που μου είπε, τα οποία θεωρώ ότι παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τους μπεκατσοκυνηγούς.
 
Ερ.: Ποιος σας μύησε στο κυνήγι;
«Ξεκίνησα το κυνήγι το 1964 όταν και έβγαλα πρώτη φορά κυνηγετική άδεια. Ο,τι γνωρίζω γύρω από το κυνήγι το οφείλω στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν για πολλούς ένας θρύλος του κυνηγίου και ιδιαίτερα του κυνηγίου της μπεκάτσας. Κυνηγούσε για περισσότερα από πενήντα χρόνια μπεκάτσες και μου έμαθε όλα τα υπέροχα μπεκατσοτόπια.Πώς πρέπει να την κυνηγάω, πώς να διαλέγω τον κατάλληλο κυνηγότοπο ανάλογα με την εποχή και τον καιρό και γενικά με έκανε αυτό που λέμε μπεκατσοκυνηγό. Κάθε χρόνο ο Ομιλος Επανιέλ Μπρετόν σε συνεργασία με τον Κυνοφιλικό Ομιλο Θεσσαλονίκης διοργανώνει αγώνα με θήραμα μπεκάτσας προς τιμήν του πατέρα μου με το όνομα "ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ". Και για αυτό θα πρέπει εδώ να ευχαριστήσω τον Θωμά Μαυροβίτη που ήταν ο εμπνευστής στου αγώνα αλλά και τον πρόεδρο του ΚΟΘ, κ. Αθανάσιο Γαριβάλδη».
 
 
«Στενοχωριέμαι πολύ όταν ακούω ότι νέοι κυνηγοί που έχουν ένα, δύο ή και τρία σκυλιά κάθονται το βράδυ για να τουφεκίσουν αυτό το υπέροχο πουλί».
 
Ερ.: Από την εποχή που πρωτοξεκινήσατε να κυνηγάτε με τον πατέρα σας μέχρι σήμερα έχετε διαπιστώσει αλλαγές στον τρόπο κυνηγίου της μπεκάτσας;
«Εχουν αλλάξει πολλά πράγματα από την εποχή που ξεκίνησα. Πρώτα από όλα έχουν αλλάξει οι βιότοποι, έχουν ανοιχτεί πολλοί δρόμοι στα βουνά, και τα 4x4 επιτρέπουν την εύκολη πρόσβαση σε κυνηγότοπους που παλιά έπρεπε να περπατήσεις πάρα πολύ». Βέβαια, η σημαντικότερη διαφορά από τη δεκαετία του '70 που άρχισα να γίνομαι ένας ολοκληρωμένος μπεκατσοκυνηγός είναι η πίεση που ασκείται πια σε αυτό το πουλί. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί λίγοι κυνηγοί που ασχολούνταν με το κυνήγι της και δεν υπήρχε η καθημερινή πίεση που υπάρχει σήμερα και αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
 
 
Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η επιμονή στο κυνήγι και οι πολλές καθημερινές κυνηγετικές έξοδοι, γιατί η επανάληψη είναι μάθηση για ένα σκυλί.
 
Παρ'όλα αυτά η μπεκάτσα απέδειξε ότι είναι ένα πολύ δυνατό πουλί που μπορεί να αντέξει στην πίεση που του ασκείται σε όλη την Ευρώπη, αφού οι πληθυσμοί του διατηρούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Ειδικά δε, αν μπορέσουμε να σταματήσουμε αυτή την κατάρα που λέγεται καρτέρι, νομίζω ότι θα δώσουμε μια μεγάλη βοήθεια. Στενοχωριέμαι πολύ όταν ακούω ότι νέοι κυνηγοί που έχουν ένα, δύο ή και τρία σκυλιά κάθονται το βράδυ για να τουφεκίσουν αυτό το υπέροχο πουλί».
 
Ερ.: Ολα αυτά τα χρόνια κυνηγάτε μόνο με Επανιέλ;
«Οχι. Δεν υπήρξα ποτέ δογματικός με το σκυλί και πιστεύω ότι σε όλες τις φυλές υπάρχουν πολύ καλά σκυλιά και στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων που κυνηγούσα με τον πατέρα μου αλλάξαμε πολλές φυλές. Είχαμε Σέττερ, Πόιντερ, Κουρτσχάαρ, Ντράχτααρ και φυσικά Επανιέλ.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια κυνηγώ με Επανιέλ και θεωρώ ότι ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις του κυνηγιού της μπεκάτσας».
 
Ερ.: Ποια είναι τα προσόντα που διαθέτει ένα Επανιέλ για το κυνήγι της μπεκάτσας και δεν διαθέτει π.χ. ένα Σέττερ;
«Δεν θέλω να κάνω σύγκριση μεταξύ των δύο φυλών, διότι, όπως σας ανέφερα, δεν είμαι δογματικός και θεωρώ ότι υπάρχουν ικανά μπεκατσόσκυλα σε όλες τις φυλές. Τα βασικά προσόντα που πρέπει να έχει ένας σκύλος για να θεωρείται μπεκατσόσκυλο είναι η πλατιά έρευνα και μία φέρμα μεγάλης σταθερότητας. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά μπορώ να πω ότι τα Μπρετόν τα έχουν και μάλιστα σε υψηλό βαθμό. Γι'αυτό αποκτούν ολοένα και περισσότερους φίλους στην Ελλάδα. Τα Επανιέλ διαθέτουν όλα εκείνα τα έμφυτα και επίκτητα προσόντα που είναι απαραίτητα για το κυνήγι στο δάσος. Οταν λοιπόν το Μπρετόν διαθέτει, εκτός των άλλων, και το φυσικό προσόν που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «κυνηγετική νοοτροπία», μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο "Ο εχθρός της μπεκάτσας". Το Μπρετόν ακόμη και μετά από μια κουραστική ημέρα όπου δεν βρήκε ούτε μία μπεκάτσα, έχει το κυνηγετικό πάθος και την απαραίτητη δύναμη να ελέγξει τη σωματική του ταλαιπωρία, ώστε να ψάξει ένα κομμάτι μακριά στο βουνό που θεωρεί ότι μπορεί να κρατάει έστω και μία».
 
Ερ.: Πολλά σκυλιά φερμάρουν μπεκάτσες. Είναι όμως όλα κατάλληλα για το κυνήγι της;
«Τέλειος σκύλος θεωρείται αυτός που συνδυάζει την εξαιρετική μορφολογία με την εξαιρετική εργασία. Παρότι οι προϋποθέσεις για να αποκαλέσουμε έναν σκύλο τέλειο είναι μόνο δύο, ο τέλειος σκύλος δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως σκυλιά που είναι πολύ μεγάλα μπεκατσόσκυλα και στην πορεία της καταγεγραμμένης κυνοφιλίας, αυτά τα σκυλιά αναβάθμισαν τη φυλή τους. Αν σήμερα διαθέτουμε σκυλιά που μορφολογικά και εργασιακά αποτελούν υπόδειγμα μια φυλής, αυτά από κάπου προέρχονται.
Ο σκύλος πρέπει να διαθέτει ευφυΐα και πονηριά γιατί η σωστή προσέγγιση σε μια μπεκάτσα είναι κάτι που είναι έμφυτο σε έναν σκύλο. Βέβαια ο όρος μπεκατσόσκυλο είναι δύσκολο να απονεμηθεί... Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή τα σκυλιά τους φερμάρουν μπεκάτσες είναι και μπεκατσόσκυλα. Τα μπεκατσόσκυλα είναι αυτά που περνάνε πίσω από άλλα σκυλιά και βρίσκουν μπεκάτσες. Φυσικά για να φτάσει ένα σκυλί σε αυτό το επίπεδο πρέπει να έχει αποκτήσει μεγάλη πείρα, η οποία αποκτιέται από τις πολλές εξόδους. Θέλει πολλή δουλειά και δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ενα μπεκατσόσκυλο πρέπει να έχει αντοχή και πείσμα και ακόμη κι όταν το έχει κυριεύσει η κούραση, δεν πρέπει να κάνει λάθη.
Για να χαρακτηρίσουμε ένα σκυλί ως μπεκατσόσκυλο θα πρέπει αυτό το σκυλί να έχει φτάσει τα τέσσερα χρόνια, να έχει κάνει τις ανάλογες εξόδους, να έχει συναντήσει τα ανάλογα πουλιά και γενικά να έχει δαγκώσει τις ανάλογες μπεκάτσες».
 
Ερ.: Εσείς πώς μπορέσατε να βγάλετε τόσο μεγάλα μπεκατσόσκυλα; Υπάρχει κάποια μυστική συνταγή;
«Το μυστικό είναι ένας συνδυασμός και όχι πολύ πολύπλοκος. Τα σκυλιά από κάπου πρέπει να προέρχονται, ούτε να έχουν πέσει από τον ουρανό ούτε να φυτρώσουν.
Πρώτα από όλα, εντοπίζω τους γεννήτορες που είναι μεγάλης αξίας και πάνω σε αυτούς στήριξα όλη μου την εκτροφή. Τα σκυλιά αυτά έδωσαν απογόνους με καταπληκτική μορφολογία και εξαιρετικά εργασιακά προσόντα. Αυτό που προσέχω όταν διαλέγω έναν νεαρό σκύλο είναι να προέρχεται αποδεδειγμένα από πολύ καλούς γονείς δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην εργασία διατηρώντας όμως και τα μορφολογικά προσόντα.
Δεύτερο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η επιμονή στο κυνήγι και οι πολλές καθημερινές κυνηγετικές έξοδοι, γιατί η επανάληψη είναι μάθηση για ένα σκυλί. Τρίτο και όχι τελευταίο, είναι η καλή διατροφή. Εδώ και πολλά χρόνια ταίζω τα σκυλιά μου αποκλειστικά με PROPLANτην οποία θεωρώ κορυφαία τροφή.Προσπαθώ και δίνω στα σκυλιά μου υψηλής ποιότητας τροφή όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, αλλά όλο τον χρόνο. Ενα μεγάλο μπεκατσόσκυλο πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες και να ψάχνει εκεί που το οδηγεί το ένστικτό του, αλλά πρέπει να έχει και άριστη συνεργασία με τον κυναγωγό του.
Πιστεύω ότι έβγαλα πάρα πολύ καλά μπεκατσόσκυλα και πάντα προσπαθώ να βγάλω ακόμη καλύτερα».
 
Ερ.: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχει αλλάξει η συμπεριφορά της μπεκάτσας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Οτι έχουν γίνει πιο νευρικές και δεν φερμάρονται όπως παλιά...
«Οντως έχει παρατηρηθεί αυτή η αλλαγή και οφείλεται και στην πίεση που ασκείται στις μπεκάτσες, η οποία αρχίζει από τις χώρες από όπου έρχονται οι μπεκάτσες. Βέβαια αυτή τη συμπεριφορά δεν την έχουν όλες οι μπεκάτσες. Ομως ένα έμπειρο μπεκατσόσκυλο θα μπορέσει να μπλοκάρει αν όχι όλες, σίγουρα τις περισσότερες από αυτές που θα βρει».
 
Ερ.: Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο μπεκατσοκυνηγό, ώστε να επιλέξει τον κατάλληλο κυνηγότοπο ανάλογα με τον καιρό και τη εποχή;
«Την μπεκάτσα την οδηγεί η διαίσθηση της τροφής και αυτό θα πρέπει να έχει πάντα στο μυαλό του ένας μπεκατσοκυνηγός. Ετσι, διαλέγει μέρη που έχει βρέξει συγκεκριμένες ημερομηνίες και πιστεύω ότι ένας τόπος είναι ιδανικός, αν κάνει μια με δυο δυνατές βροχές την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Βάσει της εμπειρίας μου αλλά και από αυτά που με δίδαξε ο πατέρας μου, σε όσα μέρη έβρεξε καλά την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, εκείνα τα μέρη θα πιάσουν μπεκάτσες».
 
Ερ.: Με πόσα σκυλιά θεωρείται ότι πρέπει να κυνηγάει ένας μπεκατσοκυνηγός;
«Ο ιδανικός συνδυασμός για ένα κυνήγι μπεκάτσας είναι ένας πολύ καλός σκύλος με δύο κυνηγούς. Αυτό το έμαθα από τον πατέρα μου, αλλά το διαπίστωσα και ο ίδιος με το πέρασμα των χρόνων και τα τελευταία είκοσι χρόνια που κυνηγάω με τον φίλο μου Τάκη Τομπαΐδη από τη Δράμα, ο οποίος είναι πολύ μεγάλος κυνηγός και εξαίρετος χαρακτήρας. Πιστεύω ότι είναι λάθος να κυνηγάνε δύο κυνηγοί με περισσότερα σκυλιά. Εχει τύχει να δω να κυνηγάνε δύο κυνηγοί με τέσσερα σκυλιά. Αυτό θεωρώ ότι είναι μεγάλο λάθος και θα σας εξηγήσω το γιατί. Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα κατά την οποία αναπτύσσεται έντονα πολλές φορές η αντιζηλία μεταξύ των κυνηγών. Μπορεί ο πατέρας να ζηλέψει τον γιο και ο αδερφός τον αδερφό. Το ίδιο γίνεται και με τα σκυλιά. Τα κάνει νευρικά, βιαστικά και σύμφωνα με τις εμπειρίες μου σας διαβεβαιώ ότι όταν κυνηγάμε με πολλά σκυλιά, ποτέ δεν θα αποκτήσουμε το μεγάλο μπεκατσόσκυλο».
 
Ερ.: Και όταν θέλουμε να ξεκινήσουμε ένα κουτάβι;
«Για πολλούς λόγους είναι καλύτερα να ξεκινάει ένα κουτάβι μόνο του και όχι μαζί με ένα έμπειρο σκυλί.
Το κουτάβι πρέπει να το βγάζουμε σε μια σωστή ηλικία, δηλαδή όχι μικρότερη των δέκα μηνών, για λίγο στην αρχή (μια με μιάμιση ώρα είναι καλά για το ξεκίνημα) και όσο περνάει ο καιρός να αυξάνουμε τον χρόνο της εξόδου. Πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να ξεκινάει το σκυλί πρώτα στο ορτύκι. Αποψή μου είναι ότι δεν είναι κακό να ξεκινήσει ένα σκυλί που το προορίζουμε να γίνει μπεκατσόσκυλο με ορτύκι. Πρέπει όμως, να το βγάζουμε, αν είναι δυνατόν, μόνο στην μπεκάτσα για να μάθει τις συνήθειες αυτού του θηράματος. Ετσι θα διδαχθεί από τα λάθη του, ώστε να καταλήξει να γίνει ένα καλό μπεκατσόσκυλο».
 
Ερ.: Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε κάποια από τα σκυλιά με τα οποία κυνηγήσατε μέχρι σήμερα, ποια θα ήταν αυτά;
«Εχουν περάσει πάρα πολλά σκυλιά από τα χέρια. Θυμάμαι ότι από τη δεκαετία του '60 ο πατέρας μου κυνηγούσε με καθαρόαιμα σκυλιά που μάλιστα τα περισσότερα από αυτά τα είχε φέρει από το εξωτερικό.
Νομίζω ότι τρία σκυλιά θα τα θυμάμαι σαν κορυφαία μπεκατσόσκυλα. Το πρώτο είναι η Τίνα, η οποία πλέον έχει αρχίσει να μεγαλώνει. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τον τρόπο που κυνηγάει μπεκάτσες αυτό το σκυλί. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπε για την ΤΙΝΑ ο μεγάλος Ιταλός κριτής Γκράσο: "Δεν είναι καλή, δεν είναι εκπληκτική, δεν είναι φανταστική. Είναι ένα φαινόμενο!!!".
Επίσης, εξαιρετικό μπεκατσόσκυλο ήταν ένας από τους γεννήτορες του εκτροφείου ο LON DE SAINT LUBIN και ένα γαλλικό Μπρακ Πυρηναίων που είχαμε με τον πατέρα μου».
 
Ερ.: Καραμπίνα ή δίκαννο;
«Στην αρχή ξεκίνησα με καραμπίνα, αλλά εδώ και είκοσι χρόνια κυνηγώ αποκλειστικά με δίκαννο, γιατί είμαι της άποψης ότι η μπεκάτσα θέλει μία και καλή τουφεκιά».
 
Ερ.: Εκτός από μπεκάτσα;
«Εκτός από την μπεκάτσα μού αρέσει το κυνήγι του τρυγονιού. Με συναρπάζει γιατί έχει μια δύσκολη τουφεκιά. Κυνηγάω ελάχιστα την ορεινή πέρδικα και πρέπει όλοι μας να βοηθήσουμε, ιδιαίτερα οι νέοι κυνηγοί, ώστε οι πληθυσμοί του ενδημικού αυτού θηράματος να διατηρηθούν σε ικανοποιητικούς αριθμούς. Η πετροπέρδικα είναι θηραματικός πλούτος για τη χώρα μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με τις μπεκάτσες, όταν θηρεύουμε μια πέρδικα την άλλη μέρα δεν υπάρχει άλλη στη θέση της»...
 
Ερ.: Θα ήθελα να μας μιλήσετε με δυο λόγια για τον Ομιλο Επανιέλ Ελλάδος στον οποίο είστε και πρόεδρος.
«Ο Ομιλος διοργανώνει κάθε χρόνο πολλές εκθέσεις μορφολογίας και αγώνες έρευνας κυνηγίου σε ορτύκια, πεδινές πέρδικες, σε πέρδικες τσούκαρ και φυσικά σε μπεκάτσες. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο όμιλος στις εκθέσεις μορφολογίας φέρνει πάντα πολύ μεγάλους κριτές οι οποίοι είναι κορυφαίοι στη Γαλλία.
Σε λίγες μέρες αρχίζουν στη Θεσσαλονίκη οι αγώνες έρευνας κυνηγίου με θήραμα πεδινή πέρδικα και θα επιλεγεί η ΕΘνική Ομάδα που θα λάβει μέρος στο Πανευρωπαικό Πρωτάθλημα που θα πραγματοποιηθεί στην Ιταλία.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι κάθε χρόνο η Εθνική Ομάδα των Επανιέλ έχει πολύ καλή παρουσία στους Πανευρωπαικούς Αγώνες. Καλώ τον κόσμο να είναι κοντά στον Ομιλο γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε ψηλά το επίπεδο των Επανιέλ στην Ελλάδα. Οι ιδιοκτήτες των Επανιελ να είναι σίγουροι ότι θα κάνουμε τα πάντα για έχουμε στη χώρα μας ποιοτικά Επανιέλ Μπρετόν»...
 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΡΗΣ
 

Συνεντευξη: Αμεση νομιμοποιηση των ραβδωτων...

$
0
0

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο ihunt.gr μια επιστολή που έστειλε ο γραμματέας του Τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπακωνσταντής στον αρμόδιο υπουργό κ. Νίκο Δένδια σχετικά με την ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας για την κατοχή και χρήση ραβδωτών κυνηγετικών όπλων στο κυνήγι, η οποία αποτελεί διαχρονικό αίτημα των Ελλήνων κυνηγών. Με αφορμή αυτήν την επιστολή, το «Εθνος - Κυνήγι» επικοινώνησε με τον κ. Παπακωνσταντή για να γνωρίσει τον ίδιο και τις θέσεις του...
 
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Λουρή
 
-Κύριε Παπακωνσταντή, ποια ήταν η αφορμή αυτής της εισήγησής σας;
 
Εδώ και χρόνια, παρακολουθώντας τον κυνηγετικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αλλά έχοντας και προσωπικές εμπειρίες, έβλεπα ότι στη χώρα μας υπήρχαν πολλές παρανοήσεις σε σχέση με τα ραβδωτά όπλα στο κυνήγι. Επιπλέον, την τελευταία κυνηγετική περίοδο, με μεγάλη μου λύπη, είδα όπως όλοι μας τα πολλά ατυχήματα με θύματα κυνηγούς. Εχοντας λοιπόν την ευθύνη του τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ από το περασμένο φθινόπωρο, θεώρησα σωστό να εισηγηθώ την αλλαγή στη νομοθεσία για τα ραβδωτά. Η πρώτη προσπάθεια έγινε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναδιοργάνωση της Αστυνομίας, τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε με εισήγησή μου ο βουλευτής Χίου Κώστας Τριαντάφυλλος, έχοντας κατανοήσει πλήρως το ζήτημα και την αναγκαιότητά να ρυθμιστεί, πρότεινε συγκεκριμένη τροπολογία στον αρμόδιο υπουργό, η οποία όμως, χωρίς να απορριφθεί στην ουσία της, δεν προχώρησε.
 
-Βλέπω ότι γνωρίζετε από όπλα και κυνήγι. Τι σχέση έχετε με αυτά; Είστε κυνηγός;
Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κρήτης, στο Μελιδόνι, από αγροτική οικογένεια, η οποία όπως τόσες άλλες μετανάστευσε στην Αθήνα, όταν ήμουν 10 ετών. Ομως τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στη φύση του χωριού μου. Πολλοί συγγενείς μου ήταν κυνηγοί, οι πρώτες μου αναμνήσεις ήταν γύρω από το κυνήγι, έτσι κι εγώ ασχολήθηκα και ασχολούμαι με το κυνήγι, ιδιαίτερα του λαγού. Είμαι πια μόνιμος κάτοικος της Κρήτης, έχω δύο αγαπημένα σκυλιά, τον Κανέλλο και τη Φρίντα, και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία κυριολεκτικά δραπετεύω από την καθημερινότητα στα βουνά του νησιού μου.
 
 
Αγαπημένες μου περιοχές είναι η περιοχή του Ψηλορείτη και τα βουνά της Νοτιοδυτικής Κρήτης γύρω από την Παλιόχωρα. Είχα την τύχη επίσης να κυνηγήσω στο Βέλγιο και στη Γαλλία, όταν υπηρετούσα στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, και εκεί διαπίστωσα μια άλλη κουλτούρα κυνηγιού, βασισμένη στην απλή λογική, στην εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και κυνηγών, και στην ορθολογική διαχείριση.
 
-Ποιοι είναι αυτοί που δεν επιθυμούν να κυνηγούν οι Ελληνες κυνηγοί με ραβδόκαννα κυνηγετικά όπλα και κάθε προσπάθεια πέφτει στο κενό;
 
 
Είχα την τύχη επίσης να κυνηγήσω στο Βέλγιο και στη Γαλλία, όταν υπηρετούσα στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, και εκεί διαπίστωσα μια άλλη κουλτούρα κυνηγιού, βασισμένη στην απλή λογική, στην εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και κυνηγών
 
Οπως πολλά πράγματα στη χώρα μας, έτσι και η νομοθεσία για την απαγόρευση της χρήσης των ραβδόκαννων νομίζω ότι έχει επηρεαστεί από συντηρητισμό, από στερεότυπα, από έλλειψη εμπιστοσύνης του κράτους προς τους πολίτες του, καθώς και από κατάλοιπα παρωχημένων αντιλήψεων στις υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας. Αν προσθέσετε σε αυτό και την έλλειψη πολιτικής βούλησης λόγω άγνοιας και φόβου, νομίζω ότι έχουμε τη «συνταγή» της απαγόρευσης. Αλλωστε δεν είναι μόνο η απαγόρευση για τα ραβδόκαννα που κάνει την κυνηγετική νομοθεσία σε πολλά σημεία προβληματική. Υπάρχουν προβλήματα σχετικά με τη διαχείριση των θηραμάτων, την ουσιαστική προστασία της φύσης, την καταπολέμηση των επιβλαβών και ένα σωρό άλλα.
 
-Πολλοί ισχυρίζονται ότι η νομιμοποίηση των ραβδόκανων κυνηγετικών όπλων θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των κυνηγετικών ατυχημάτων. Ποια η γνώμη σας;
 
Μόνιμος κάτοικος πλέον της Κρήτης, έχω δύο αγαπημένα σκυλιά, τον Κανέλλο και τη Φρίντα, και όποτε του δίνεται η ευκαιρία κυριολεκτικά δραπετεύει από την καθημερινότητα στα βουνά του νησιού
 
Οταν έχεις περισσότερους από δέκα νεκρούς κυνηγούς σε μια κυνηγετική περίοδο, τότε έχεις ήδη πρόβλημα ατυχημάτων. Κατά τη γνώμη μου η σωστή χρήση, ακόμη και η επιβολή χρήσης ραβδόκαννων ή λειόκαννων με μονόβολα, με ειδικά σκοπευτικά ώστε ο κυνηγός να βλέπει πού ρίχνει στο κυνήγι μεγάλων τριχωτών, με προϋπόθεση την ειδική εκπαίδευση των κυνηγών, αφενός μεν θα μειώσει δραστικά τα ατυχήματα, αφετέρου δε θα συμβάλει και στη μείωση των πληγωμένων και χαμένων θηραμάτων.
 
-Δίνετε έμφαση στην εκπαίδευση των κυνηγών, βάζοντάς το ως προϋπόθεση για την απόκτηση ραβδόκαννων. Πιστεύετε ότι είναι καιρός να ξεκινήσει η εκπαίδευση κυνηγών;
Προφανώς! Ενα οποιοδήποτε όπλο στα χέρια οποιουδήποτε αδαή είναι επικίνδυνο. Οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι σε θέση να οργανώσουν πιστοποιημένα σεμινάρια και να παρέχουν σωστή εκπαίδευση για τους κυνηγούς. Με την Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν σοβαρή δουλειά και το κράτος πρέπει να τους δώσει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη. Η νομιμοποίηση των ραβδόκαννων πρέπει να συνοδευτεί από την αναγκαιότητα εκπαίδευσης όλων των κυνηγών, όχι μόνο σε θέματα χρήσης του όπλου, αλλά και σε περιβαλλοντολογικά θέματα, καθώς και σε θέματα θηραματοπονίας. Μέσα από την εκπαίδευση, την οποία τώρα στην ουσία παρέχει μόνο ο ειδικός κυνηγετικός Τύπος, σίγουρα θα βελτιωθεί και η κυνηγετική κουλτούρα.
 
-Γιατί στην ελληνική κοινωνία επικρατεί τόσο οπλοφοβικό κλίμα;
Νομίζω ότι αυτό το κλίμα έχει διαμορφωθεί περισσότερο στις υπηρεσίες του κράτους και στα ΜΜΕ, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν εμβαθύνουν στο θέμα. Συχνά θεωρούν ότι το όπλο προκαλεί το έγκλημα και όχι ο άνθρωπος. Βέβαια έχει αποδειχτεί ότι τα μικρά όπλα χειρός (πιστόλια, περίστροφα) μπορούν να συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα μιας εγκληματικής απόφασης, όμως ειδικά για τα ραβδόκαννα μακρύκαννα κυνηγετικά είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει καταγραφεί έγκλημα που να έχει εκτελεστεί με τέτοιου είδους όπλο. Παρουσιάζεται λοιπόν το φαινόμενο ενώ η ελληνική κοινωνία μέσα από τους επίσημους εκπροσώπους της να εξορκίζει τα όπλα, στην πραγματικότητα δεν είναι οπλοφοβική. Μάλιστα ορισμένες τοπικές κοινωνίες (π.χ. Κρήτη) κάθε άλλο παρά οπλοφοβικές είναι. Η έλλειψη όμως ορθολογικής νομοθεσίας, η έλλειψη σκοπευτηρίων, η έλλειψη αθλητικής παιδείας σχετικά με τα όπλα δημιουργούν αυτήν τη σύγχυση.
 
-Πότε θα αποκτήσει επιτέλους κάθε κυνηγετικός σύλλογος τον χώρο εκπαίδευσης των μελών του, όπως δικαιούται;
Νομίζω ότι κάθε λογικός άνθρωπος θα πρέπει να είναι αρωγός στην προσπάθεια εκπαίδευσης των κυνηγών, ώστε να αποφεύγουν τα ατυχήματα, αλλά και να καλλιεργούν δεξιότητες χρήσιμες στο κυνήγι και το περιβάλλον. Οι υπηρεσίες του κράτους έχουν υποχρέωση γι'αυτό. Είναι καλό και για το περιβάλλον και για τον άνθρωπο. Χρειάζεται πολιτική βούληση από τη μια, αλλά και ουσιαστική ενεργοποίηση των κυνηγετικών συλλόγων από την άλλη.
 
-Κύριε Παπακωνσταντή, η επιστολή που αποστείλατε στον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη είναι μια καλή αρχή. Τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα ώστε να μπορέσουν οι Ελληνες κυνηγοί να γίνουν Ευρωπαίοι πολίτες;
Νομίζω ότι η αρχή έχει γίνει ήδη στη σταδιακή αλλαγή νοοτροπιών. Οι λάθος προσεγγίσεις στο παρελθόν δεν πρέπει να μας αποτρέπουν στην επιμονή να βελτιώνουμε τα πράγματα. Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολύ εμπεριστατωμένες εισηγήσεις από τις κυνηγετικές οργανώσεις. Μάλιστα, η τροπολογία που προτείναμε στις αρχές του χρόνου βασιζόταν στις προτάσεις της ΚΟΜΑΘ. Περιμένουμε τη θετική ανταπόκριση του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, προκειμένου να εκλογικευτεί η νομοθεσία. Νομίζω ότι η άμεση συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής με τη συμμετοχή των κυνηγετικών οργανώσεων και τη δική μας συνδρομή, αλλά και όποιου άλλου μπορεί να συνεισφέρει, είναι δυνατόν να καταλήξει σε σύντομο χρονικό διάστημα σε μια πρόταση νόμου, ώστε την επόμενη κυνηγετική σεζόν να μπορούν οι Ελληνες κυνηγοί να κυνηγούν με ραβδόκαννα με ειδικά σκοπευτικά, ώστε εκτός των άλλων να αποφύγουμε και τα θλιβερά ατυχήματα της περασμένης περιόδου. Με το δεδομένο της αύξησης των μεγάλων τριχωτών θηραμάτων και κατά συνέπεια την επέκταση του αριθμού των κυνηγών που ασχολούνται με αυτά, είναι εγκληματικό να μην αλλάξουμε τίποτα, γνωρίζοντας ότι αν τα πράγματα μείνουν όπως είναι, τα επόμενα θύματα θα είναι πάλι συνάδελφοι κυνηγοί...
 

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του «Εθνους - Κυνήγι», το επιτελείο του υπουργού είναι θετικά διακείμενο σε μια τέτοια εξέλιξη. Αυτό που μένει να δούμε τώρα είναι αν και τα στελέχη των υπόλοιπων κομμάτων θα συνταχθούν υπέρ μιας τέτοιας νομοθετικής ρύθμισης. Ταυτόχρονα πρέπει να δραστηριοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι κυνηγετικές οργανώσεις, οι οποίες φαντάζομαι ότι επιθυμούν να δουν τους Ελληνες κυνηγούς να εκπαιδεύονται και να κυνηγούν με ραβδόκαννα, όπως ΟΛΟΙ οι κυνηγοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης...

 
Who is whο...
 
Ο Γιώργος Παπακωνσταντής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1960. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, από όπου πήρε το διδακτορικό του στις Πολιτικές Ασφάλειας. Αποφοίτησε επίσης από τη Σχολή Αξιωματικών και τη Σχολή Επιτελών Στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία ήταν ανώτατος αξιωματικός μέχρι το 2008, οπότε παραιτήθηκε.
 
Εχει διδάξει επί σειράν ετών Εγκληματολογία στο ΑΤΕΙ Κρήτης, στις Σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας και ως επισκέπτης καθηγητής στην Αστυνομική Ακαδημία της Κύπρου και στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης. Υπήρξε σύμβουλος στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην ΕΕ σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας, μετανάστευσης και Schengen.
 
Εχει συγγράψει 6 βιβλία-μονογραφίες, αρκετές μελέτες και δεκάδες επιστημονικά και άλλα άρθρα με θεματολογία ανθρώπινα δικαιώματα, μετανάστευση, οικονομία, πολιτικές ασφάλειας, εγκληματικότητα και αντεγκληματική πολιτική. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Είναι μέλος και άμισθος επιστημονικός συνεργάτης των Συμβουλίων Πρόληψης Εγκληματικότητας των Δήμων Ρεθύμνου, Χανίων και Μυλοποτάμου.
 
Από το 2010 είναι μέλος του ΔΣ - γενικός διευθυντής της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης. Ασχολήθηκε πρώτη φορά με την πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Ρέθυμνο το 2012 και από το φθινόπωρο του 2013 είναι γραμματέας του Τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά. Είναι παντρεμένος με τη Χριστίνα Βαρδουλάκη και έχουν δύο κόρες.
 
 

Μ. Αιγινητης : Οι κυνηγοι πρεπει να επενδυσουν στον εαυτο τους...VIDEO

$
0
0

Ένας Δάσκαλος στο ihunt.gr . Ο Μπάμπης Αιγινήτης, ο μοναδικός δάσκαλος Κυνηγετικής Σκοποβολής και ιδρυτής της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ Σχολής Κυνηγετικής Σκοποβολής στην Ελλάδα μιλάει στο ihunt.gr. ΜΙα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξ στην οποία ο Μπάπης Αιγινήτης μιλάει για την εκπαίδευση των κυνηγών, για τα ραβδωτά, για τις οργανώσεις και φυσικά για την επιτακτική ανάγκη της εκπαίδευσης των κυνηγών.Δείτε το video...

 

Pino Dellatore : Eνας δασκαλος για τα... Ποιντερ!

$
0
0

Είχα τη χαρά να συναντηθώ με τον κ. Pino Dellatorre στο πλαίσιο της 36ης & 37ης Εκθεσης Μορφολογίας του Ομίλου Πόιντερ και Σέττερ και να συζητήσουμε, για τι άλλο?. τα Πόιντερ. Στην κουβέντα ήταν παρών και ο κ. Γιάννης Φουτρής, ο οποίος έκανε και χρέη διερμηνέα και τον ευχαριστούμε θερμά, όπως και τον ΟΚΑΔΕ, για τη βοήθειά του.
 
Ο Pino Dellatorre αφιέρωσε πολλά χρόνια στην υπηρεσία της κυνοφιλίας, κρίνοντας, πρώτα ως σύμβουλος και στη συνέχεια ως πρόεδρος του ιταλικού Ομίλου Πόιντερ αλλά και ως γραμματέας του Διεθνούς Ομίλου Πόιντερ.
 
 
PSIHARIS VENTUS TUKO
3ος Πρωταθλητής Ευρώπης 2014
 
Εργάστηκε με κάθε τρόπο για να βοηθήσει στη σωστή πληροφόρηση και διάδοση της κυνοφιλίας με την ίδρυση του περιοδικού "Gazzetta Della Cinofilia"που αποτελεί ένα σταθερό παρατηρητή της ευρωπαϊκής κυνοφιλίας.
 
-Θεωρείτε ότι το επίπεδο των Πόιντερ στην Ελλάδα είναι στο επιθυμητό επίπεδο;
 
Πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα και έχω εντυπωσιαστεί από την εξέλιξη της φυλής στη χώρα σας και αυτό οφείλεται κυρίως στο μεγάλο πάθος που έχετε για το κυνήγι αλλά και για την κυνοφιλία.
 
Θεωρώ ότι η Ελλάδα είναι είναι ένας εξαιρετικός τόπος που μπορεί να βοηθήσει πολύ στη διατήρηση και την εξέλιξη της φυλής και ο βασικός λόγος είναι ότι έχετε ακόμη στον τόπο σας άγρια θηράματα και μπορείτε να κυνηγάτε. Εξάλλου, τα περισσότερα από τα σκυλιά που είδα στις δυο εκθέσεις που διοργάνωσε ο Ομιλος Πόιντερ & Σέττερ Ελλάδος είναι σκυλιά που πάνε κυνήγι. Γι΄ αυτό είναι θετική η άποψή μου για τα Πόιντερ στην Ελλάδα και είμαι σίγουρος ότι τα ελληνικά Πόιντερ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης.
 
 
-Η προσπάθεια του "ΕΘΝΟΥΣ -ΚΥΝΗΓΙ"είναι να προσελκύσει περισσότερους κυνηγούς στον χώρο της κυνοφιλίας. Πείτε μας, τι προσφέρουν οι αγώνες μεγάλης έρευνας και τι οι αγώνες πρακτικού κυνηγίου στη βελτίωση της φυλής;
 
Ολες οι φυλές έχουν ένα στάνταρ εργασίας και ένα στάνταρ μορφολογίας. Είναι ένας κώδικας o oποίος περιγράφει πώς εργάζεται και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας σκύλος στην εργασία του.
 
Οι αγώνες μεγάλης έρευνας είναι ένας τύπος αγώνα που δίνει τη δυνατότητα να αναδειχθούν μέσα από αυτούς, σκύλοι στο υψηλότερο επίπεδο που χαρακτηρίζει τη φυλή.
 
Οι αγώνες κυνηγίου είναι μια δοκιμασία που σκοπό έχει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε αν και κατά πόσο οι σκύλοι που προέρχονται από τους αγώνες μεγάλης έρευνας έχουν δώσει απογόνους κατάλληλους για τους κυνηγούς.
 
Εκείνο που πρέπει να προσεχθεί, μέσω της εκτροφής, είναι οι αρετές που παρουσιάζουν οι σκύλοι και στους δύο αγώνες να αλλησυμπληρώνονται και να μεταδίδονται στους απογόνους.
 
 
-Ποιος είναι ο στόχος για τη φυλή;
 
«Τα περισσότερα από τα σκυλιά που είδα στις δύο εκθέσεις που διοργάνωσε ο Ομιλος Πόιντερ & Σέττερ Ελλάδος είναι σκυλιά που πάνε κυνήγι. Γι΄ αυτό είναι θετική η άποψή μου για τα Πόιντερ στην Ελλάδα καιΤα περισσότερα από τα σκυλιά που είδα στις δύο εκθέσεις που διοργάνωσε ο Ομιλος Πόιντερ & Σέττερ Ελλάδος είναι σκυλιά που πάνε κυνήγι. Γι΄ αυτό είναι θετική η άποψή μου για τα Πόιντερ στην Ελλάδα και είμαι σίγουρος ότι τα ελληνικά Πόιντερ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης.»
 
Ο στόχος είναι πάντοτε το ιδεατό, και το ιδεατό είναι η διατήρηση της φυλής στο υψηλότερο επίπεδο. Εγώ πάντα δίνω για παράδειγμα το Αραβικό άλογο που είναι ένα έργο της ανθρώπινης ευφυΐας. Ενα ζώο, που πρέπει να συνεχίσει παρότι σήμερα δεν έχει τη χρησιμότητα που είχε παλαιότερα για τον άνθρωπο. Ετσι και για τα Πόιντερ υπάρχει ένας λόγος παραπάνω να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τη φυλή στο υψηλότερο επίπεδο και αυτός είναι η χρησιμότητα που έχουν στο κυνήγι. Τα Πόιντερ δεν είναι ένας ακόμη κυνηγετικός σκύλος (ίσως ο καλύτερος). Είναι πάνω από όλα ένα εξαιρετικό ζώο, έργο τέχνης, φτιαγμένο από την ανθρώπινη ευφυΐα και σαν τέτοιο οι πραγματικοί κυνόφιλοι αυτής της ράτσας πρέπει να νιώσουν την ευθύνη να το διατηρήσουν και να το προφυλάξουν από περίεργους χειρισμούς. Ποτέ δεν σταματώ να ψάχνω το ιδανικό Πόιντερ. Για το λόγο αυτό η εκτροφή δεν έχει ποτέ τέλος .
 
-Ο Pino Dellatore κυνηγάει;
Φυσικά!!!!
 
-Εάν έπρεπε να διαλέξετε μεταξύ ενός καλού Πόιντερ και ενός καλού Σέττερ τι θα διαλέγατε και γιατί;
 
Πέρα από τον διαφορετικό τρόπο που εργάζονται οι δύο φυλές υπάρχει ένας παράγοντας ψυχολογίας στην επιλογή της φυλής.
 
Το Πόιντερ είναι ένας σκύλος θρασύς, σκληρός, ενώ το Σέττερ είναι ένας σκύλος ελαστικός και τις περισσότερες φορές η επιλογή της φυλής έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου.
 
-Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο καιρό για το επίπεδο που βρίσκεται η φυλή. Τι έχετε να πείτε γι΄ αυτό;
 
Η φυλή καθοδηγείται από εμάς. Σίγουρα έγιναν κάποια λάθη. Κάποιοι θεώρησαν ότι το Πόιντερ είναι κατάλληλο μόνο για τους αγώνες και όχι για το κυνήγι, όπως πραγματικά είναι. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχουν διορθωθεί πάρα πολλά και νομίζω τα αποτελέσματα είναι ορατά και στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
 
Αυτό έγινε γιατί χρησιμοποιήσαμε για τους αγώνες τερέν σε χώρες με άγριο θήραμα όπως η Ελλάδα και η Σερβία και έτσι μπόρεσαν να αναδειχθούν τα κυνηγετικά προσόντα της φυλής.
 
-Πιστεύετε ότι ο ΟΚΑΔΕ πρέπει να δημιουργήσει το δικό του Saladini Pilastri στην Ελλάδα;
 
Είναι σίγουρα κάτι που θα βελτιώσει τα Πόιντερ στην Ελλάδα και αυτό θα γίνει από την συνεχόμενο ανταγωνισμό των καλών σκύλων του βουνού.
 
Αυτό που χρειάζεται είναι να εξακριβώσετε ποιου τύπου σκυλιά χρειάζεστε και αυτός να είναι ο στόχος σας. Εχετε την τύχη να έχετε άγρια θηράματα. Εκμεταλλευτείτε το.!!!
 
Κλείνοντας θα σας πω μία φράση-προτροπή προς τους κυνόφιλους: Ποτέ να μη συμβιβάζεσαι με τη μετριότητα και να αναζητάς πάντα τις πιο ποιοτικές αρετές, μορφολογικές και εργασιακές...
 
Ποιος είναι όμως ο Pino Dellatorre;
 
Εκτρέφει Πόιντερ από το 1970, από τότε που ήταν συνέταιρος στο κυνοτροφείο με την επωνυμία "Della Cisa"του Carlo Goggi που ήταν και ο πρώτος του δάσκαλος. Ο πρώτος από μια σειρά προσωπικοτήτων, όπως ο Franco Grassi και ο Francesco Ravetta, που επηρέασαν σημαντικά τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την εκτροφή και την κυνοφιλία.
 
Είχε την ικανοποίηση να εκθρέψει γύρω στους 30 πρωταθλητές εργασίας και έναν απόλυτο πρωταθλητή, μα ακόμη είναι σε αναζήτηση του ιδανικού σκύλου.
 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΛΟΥΡΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΡΗΣ
 

Το κυνηγι σωζει τις... φυλες

$
0
0

O Ivo Geminianni είναι γέννημα-θρέμμα κυνόφιλος, αφού κληρονόμησε το πάθος για τα σκυλιά και την επωνυμία «Del Sole» από τον πατέρα του, παρότι όπως συμβαίνει συχνά, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση δεν κληρονόμησε και όλη του την ικανότητα.
 
Οταν ήταν ακόμη στη ζωή ο πατέρας του ο νεανικός ενθουσιασμός του Ivo τον έκανε να αντιλέγει σχεδόν τις θεωρίες του. Ομως μετά τον θάνατό του ξαναέκανε τα πράγματα όπως ακριβώς έκανε εκείνος και μάλιστα στην αναπαραγωγή χρησιμοποίησε όλες τις μεθόδους του. Ακόμη και σήμερα μετανιώνει που δεν τον υποστήριξε όπως του άξιζε.
 
 
Οι αγώνες είναι ένας καλός λόγος για να βελτιώνουμε τις φυλές των σκύλων αλλά οι φυλές σώζονται και υπάρχουν μόνο μέσα από το κυνήγι
 
Πολλοί είναι οι πρωταθλητές Πόιντερ και Σέττερ που έχουν βγει από την εκτροφή του και που ποτέ δεν αναφέρει, αλλά που τους θυμάται όλους, ακόμη και τον λιγότερο σημαντικό.
 
Στις ημέρες μας, ο Rapace Del Sole είναι σίγουρα ο πιο τυπικός και κλασικός πρωταθλητής απ'όλους και αντιπροσωπεύει το δικό του ιδανικό Αγγλικό Σέττερ. Αυτός ο στόχος, σε μεγάλο βαθμό, είναι αποτέλεσμα των διδαχών του πατέρα του.
 
Ο Ivo Geminianni είχε την ευγενή καλοσύνη να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις του «Εθνους - Κυνήγι» και ο Γιάννης Φουτρής μας βοήθησε εκτελώντας χρέη διερμηνέα.
 
-Πόσο βοηθούν οι αγώνες στη δημιουργία άριστων κυνηγόσκυλων;
 
Μετά από αρκετά χρόνια εκτροφής Αγγλικών Σέττερ έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι αγώνες είναι ένας καλός λόγος για να βελτιώνουμε τις φυλές των σκύλων αλλά οι φυλές σώζονται και υπάρχουν μόνο μέσα από το κυνήγι. Εδώ στην Ελλάδα, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ιταλία, έχετε ακόμη άγριο θήραμα και αυτό σας βοηθάει να έχετε κυνηγετικά σκυλιά σε πολύ υψηλό επίπεδο. Θα το πω για ακόμη μια φορά...
 
Οι φυλές διατηρούνται και βελτιώνονται μόνο από τους κυνηγούς. Ολα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Με τους αγώνες αυτό που μπορούμε να πετύχουμε είναι να βελτιώσουμε την ποιότητα των σκύλων. Θέλετε να βρείτε καλούς σκύλους; Ψάξτε τους στα κυνηγοτόπια…
 
 
O Ivo Geminianni με τον Θόδωρο Μαγουλά.
 
-Ο Ivo Geminianni δίνει προτεραιότητα στη μορφολογία ή στις κυνηγετικές ικανότητες;
 
Η μορφολογία είναι χρήσιμη και είναι καλό οι ιδιοκτήτες των Σέττερ να προσπαθούν να πληρούν τα σκυλιά το μορφολογικό πρότυπο της φυλής γιατί η μορφολογία βοηθάει πολύ στην εργασία. Βοηθάει δηλαδή το σκύλο να κυνηγήσει. Το κεφάλι, η έκφραση που πρέπει να έχει ένα Σέττερ δεν χρησιμεύουν στον σκύλο όταν εργάζεται.
 
Ομως το πώς είναι κατασκευασμένος ο ώμος του, πώς είναι φτιαγμένα τα πίσω πόδια του, η γραμμή της σπονδυλικής του στήλης ή τα νώτα του είναι σημαντικοί παράγοντες για την καλή εργασία.
 
Το σίγουρο είναι ότι μόνο οι σκύλοι που ανταποκρίνονται στο μορφολογικό πρότυπο της φυλής μπορούν να αντεπεξέλθουν σε πολύωρα και δύσκολα κυνήγια.
 
 
O Ivo Geminianni με τον Pino Dellatorre στο πλαίσιο της 37ης Εκθεσης Εκτροφής - Μορφολογίας του ΟΚΑΔΕ.
 
-Ποιο είναι το ιδανικό Σέττερ;
 
Δύσκολη ερώτηση για να δώσω μια εύκολη απάντηση. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει τη δική του άποψη για το ιδανικό Σέττερ. Θα μου επιτρέψετε να κρατήσω την άποψη που έχω για το ιδανικό Σέττερ για τον εαυτό μου μια και είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν θα ήθελα να το μοιραστώ…
 
Πολλοί είναι οι πρωταθλητές Πόιντερ και Σέττερ που έχουν βγει από την εκτροφή σας. Ποια από τις δύο φυλές σάς έχει κλέψει την καρδιά;
 
Και τα Σέττερ και τα Πόιντερ είναι καλά σκυλιά και αυτό είναι το πρώτο που με ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στις δύο φυλές. Η κάθε φυλή έχει τον χαρακτήρα της και πολλές φορές ο χαρακτήρας και η απόδοση ενός σκύλου εξαρτάται από το θήραμα που κυνηγάνε. Σε κυνηγότοπους όπου το θήραμα είναι ελάχιστο ακόμη και ένα Πόιντερ γίνεται πιο επιφυλακτικό από ό,τι είναι συνήθως.
 
-Ποια η άποψή σας για τα ελληνικά Σέττερ;
 
Ξέρω τα ελληνικά Σέττερ που συμμετέχουν στους αγώνες και εκείνο που θέλω να σας πω είναι ότι πρέπει να κοιτάξετε την ποιότητα και όπως σας είπα την ποιότητα την κερδίζετε με τους αγώνες. Φαίνεται ότι σας ενδιαφέρει περισσότερο το κρέας απ'ό,τι ο καπνός.Θεωρώ ότι είστε τυχεροί που έχετε ακόμη πολλά άγρια θηράματα στη χώρα σας και αυτό βοηθάει τους κυνηγούς να έχουν καλά σκυλιά στα χέρια τους.
 
Προσπαθήστε να εκμεταλλευτείτε το μεγάλο αυτό προνόμιο για να ανεβάσετε ακόμη περισσότερο το επίπεδο αυτής της εξαιρετικής φυλής.
 
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής
 

Το ραβδωτο δεν ειναι... πολεμικο

$
0
0

Ο Μπάμπης Αιγινήτης είναι γνωστός στον κυνηγετικό χώρο ως «Δάσκαλος» αφού είναι ο μοναδικός εκπαιδευτής κυνηγετικής σκοποβολής.Λάτρης των όπλων, όχι μόνο των λειόκαννων αλλά και των ραβδωτών, αφού είχε την ευκαιρία να κυνηγήσει με ραβδωτά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σίγουρα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μας πει την άποψή του για το κυνήγι με ραβδωτό και στην Ελλάδα.
 
-Ποια η γνώμη σας για τη περίπτωση όπου επιτραπεί το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα με ραβδωτά;
Το κυνήγι του αγριόχοιρου και γενικά όλων των μεγάλων θηραμάτων σε όλη την Ευρώπη γίνεται μόνο με ραβδωτά κυνηγετικά όπλα, κάτι που και παίζει μεγάλο ρόλο στη διαχείριση των θηραμάτων αυτών. Με τη χρήση των ραβδωτών στο κυνήγι των μεγάλων θηραμάτων θα έχουμε πολύ περισσότερο θήραμα αφενός γιατί θα ελαττωθούν οι άσκοποι τραυματισμοί ζώων και αφετέρου θα έχουν τη δυνατότητα οι κυνηγοί (τις περισσότερες φορές) να επιλέγουν τα ζώα που θέλουν να θηρεύσουν. Είναι απορίας άξιον ότι από όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση μόνο στην Ελλάδα δεν κυνηγάμε με ραβδωτά...
 
-Είμαστε όμως έτοιμοι να κυνηγήσουμε με ραβδωτά;
Νομίζω πως αυτή τη στιγμή η απάντηση είναι αρνητική. Για να προχωρήσουμε στη χρήση των ραβδωτών, πρέπει πρώτα οι κυνηγοί να εκπαιδευτούν. Τα ραβδωτά είναι ένας άλλος κόσμος. Ενας κόσμος διαφορετικός από αυτόν που ξέρουν οι Ελληνες κυνηγοί. Πρέπει λοιπόν, αν θέλουμε να εισάγουμε τα ραβδωτά στο κυνήγι, να φροντίσουμε να εκπαιδεύσουμε πρώτα τους Ελληνες κυνηγούς στη λειτουργία και χρήση όχι μόνο των ραβδωτών αλλά ακόμη και των λειόκαννων κυνηγετικών όπλων. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει οργανωμένη εκπαίδευση των κυνηγών στην Ελλάδα από κανέναν φορέα που ασχολείται με το κυνήγι σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι ευκαιρία με τη είσοδο των ραβδωτών στο κυνήγι να οργανωθεί και η εκπαίδευση των κυνηγών σε ευρωπαϊκά πρότυπα.
 
 
Τα ραβδωτά είναι ένας άλλος κόσμος. Ενας κόσμος διαφορετικός από αυτόν που ξέρουν οι Ελληνες κυνηγοί. Πρέπει λοιπόν, αν θέλουμε να εισάγουμε τα ραβδωτά στο κυνήγι, να φροντίσουμε να εκπαιδεύσουμε πρώτα τους Ελληνες κυνηγούς.
 
-Πολλοί ισχυρίζονται ότι λόγω της μορφολογίας του εδάφους στη χώρα μας, η χρήση των ραβδωτών όπλων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.
Η χρήση των ραβδωτών κυνηγετικών όπλων εγκυμονεί κίνδυνους ΜΟΝΟ στα χέρια ανεκπαίδευτων κυνηγών. Δεν είναι θέμα εδαφικής διαμόρφωσης του κυνηγότοπου. Το λέω αυτό διότι η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία αλλά και η Νότια Γαλλία έχουν ακριβώς το ίδιο ανάγλυφο με τη χώρα μας. Με τα βουνά, τις ρεματιές, το κλειστό πουρναρωτό, το πευκωτό κ.λπ.
Οι κυνηγοί σε όλες αυτές τις χώρες χρησιμοποιούν για το κυνήγι των μεγάλων θηραμάτων ραβδωτά κυνηγετικά όπλα. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και ραβδωτά που χρησιμοποιούν ανοιχτά σκοπευτικά (χωρίς διόπτρα δηλαδή) και είναι ιδανικά για το κυνήγι σε πιο κοντινές αποστάσεις.
 
-Φαντάζομαι ότι δεν θα επιτραπούν όλα τα διαμετρήματα ραβδωτών στη χώρα μας.
Αυτό είναι θέμα επιλογής. Υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία κυνηγετικών διαμετρημάτων που νομίζω ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Μια λύση είναι να μην επιτραπούν τα στρατιωτικά διαμετρήματα. Νομίζω ότι δεν είναι χρήσιμα στο κυνήγι των θηραμάτων που έχουμε στην Ελλάδα και λειτουργούν αρνητικά στην ψυχολογία του κόσμου.
 
Εδώ πρέπει να σας ότι υπάρχει η αίσθηση ότι το ραβδωτό κυνηγετικό όπλο είναι πολεμικό. Είναι μια νοοτροπία που έχει μείνει από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.
 
Φυσικά και δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το ραβδωτό κυνηγετικό όπλο δεν είναι πολεμικό και δυστυχώς αυτή η νοοτροπία υπάρχει στους περισσότερους φορείς που εμπλέκονται και είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας για τη χρήση των ραβδωτών. Πρέπει όλοι εμείς που αγαπάμε το κυνήγι να φροντίσουμε ώστε αυτή η νοοτροπία να εκλείψει.
 
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι πρέπει κάποτε να εξισωθούμε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους κυνηγούς και να μπορέσουμε να κυνηγήσουμε με ραβδωτά αλλά με προϋποθέσεις. Και η βασικότερη προϋπόθεση είναι η εκπαίδευση των κυνηγών σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
 
Κωνσταντίνος Λουρής
 

Χ. Ραπακουλιας : Τα σκυλια "φιλτραρονται"μεσα απο το κυνηγι

$
0
0

Το κυνήγι ήταν, είναι και θα είναι για τον Χρήστο Ραπακούλια κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή του και σε συνδυασμό με τη μεγάλη αγάπη του για τους σκύλους, τον οδήγησαν στην απόφαση να γίνει το 1996 εκτροφέας.
 
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την εκτροφή;
 
 
Λίγο πριν λύσει την Rapakoulias Genesis Danai σε αγώνα του Πολυκανδριώτης 2013
 
Ξεκίνησα με ηπειρωτικές φυλές (Κούρτσχααρ & Ντράτχααρ) και στη συνέχεια λάτρεψα τα Τέττερ όταν είδα κάποια ζώα προερχόμενα από εκτροφή του Γιώργου Σπινόκια να κυνηγούν πέρδικα. Τα Σέττερ τελικά με κέρδισαν και από τον 1998 έγινα μέλος του Ομίλου Πόιντερ & Σέττερ λαμβάνοντας έτσι μέρος στην οργανωμένη κυνοφιλία. Τα πρώτα σκυλιά που ξεκίνησα ήταν η μάνα του Rapakoulias Genesis Orfeas, η Rapakoulias Genesis SHEMI που μάλιστα πήρε και τον τίτλο καλύτερο θηλυκό Σέττερ του 2000 αλλά και με τον Apollo εκτροφής του Ανδρέα Μιαούλη. Ετσι ξεκίνησε το Rapakoulias Genesis...
 
Η εκτροφή σου βασίζεται αποκλειστικά σε δικά σου ζώα;
 
Αυτήν τη στιγμή έχω διαμορφώσει γενεαλογία σε κάθε ζώο που γεννιέται στο εκτροφείο μου. Ξέρω από πού ακριβώς «κρατάει η σκούφια του», αφού γνωρίζω περισσότερες γενιές από αυτές που αναφέρονται στο pedigree του. Για να πάρω μια γέννα πρέπει να τα έχω δει στο κυνήγι, να δω τη δύναμή τους, το πάθος τους, την ποιότητά τους και τη χρονοδιάρκειά τους. Εάν η θηλυκιά δεν φτάσει τα τριών χρονών, οπότε μπορώ να έχω σαφή εικόνα εάν πληροί όλα αυτά που σας προανέφερα, δεν τη ζευγαρώνω. Εάν κάτι από αυτά λείπει ψάχνω για το επόμενο. Πάντα προσπαθώ μέσα από τα ζευγαρώματα που κάνω να βελτιώνω τυχόν αδυναμίες.
 
Με τη Σάρα, μεγάλη άτυχη των Πανευρωπαϊκών αγώνων βουνού του 2013 που έγιναν στο Μαυροβούνιο.
 
Επιπλέον προσπαθώ να επιλέγω για την εκτροφή μου σκύλους που έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση θηράματος και τη χρονοδιάρκεια στο κυνήγι. Ειδικά τις θηλυκιές. Βέβαια, αφού έχω παγιωμένα τα κυνηγετικά χαρακτηριστικά των σκύλων αρκετές γενιές πριν, προσπαθώ να βελτιώσω την ποιότητα που είναι σημαντική στην εκτροφή.
 
Τα σκυλιά που επιλέγουμε για να τα χρησιμοποιήσουμε στην εκτροφή πρέπει πάντα να φιλτράρονται μέσα από την κυνηγετική διαδικασία. Από μια γέννα που θα γινόταν στη φύση με 7 ή 9 κουτάβια μόνο ένα ή δυο θα έφταναν στην αναπαραγωγή. Τα κουτάβια που δεν μπορούν να τραφούν από το γάλα της μάνας τους τις πρώτες μέρες της ζωής τους ποτέ δεν τα βοηθάω γιατί είναι από τη φύση τους λιγότερο έξυπνα και περισσότερο ασθενικά από τα υπόλοιπα. Αυτά δεν μου κάνουν!
 
Ο Χρήστος Ραπακούλιας με την Rapakoulias Genesis Danai
 
Βέβαια, αρκετές φορές μπορεί να χρησιμοποιήσω για την εκτροφή μου ζώα που δεν είναι δικής μου εκτροφής, για τα οποία ξέρω ποια είναι και ποιοι είναι οι πρόγονοί τους. Και φυσικά δεν αρκούμαι σε αναφορές.
 
Εκτροφέας ή εκπαιδευτής;
 
Για μένα η ιδιότητα του εκτροφέα και η ιδιότητα του εκπαιδευτή είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν μπορεί να είναι κάτι ξεχωριστό. Ενας εκτροφέας δεν μπορεί να βασίζεται σε αναφορές τρίτων για τις ικανότητες των σκύλων στο κυνήγι. Πρέπει να πάρει τα σκυλιά που θέλει να τα ζευγαρώσει και να τα πάει στο κυνήγι. Να τα εκπαιδεύσει ώστε να μπορέσει να βγάλει όλα τα ένστικτά τους. Μόνο έτσι μπορεί να έχει καλή γνώση για το τι παράγει.
 
Με τη σύζυγο του Άσπα, την κόρη του Μαριάνθη και τον Rapakoulias Genesis Iasona.
 
Πολλοί πιστεύουν ότι ένας αρσενικός που «δίνει» είναι η λύση για μια ιδανική εκτροφή. Αρκεί αυτό;
 
Υπάρχουν σκύλοι που προέρχονται από συγκεκριμένες τοκετο-ομάδες που έχουν σταθεροποιημένα χαρακτηριστικά και έχουν την ικανότητα να τα μεταφέρουν στους απογόνους τους. Ζευγαρώνω πολλές θηλυκιές με τον ίδιον αρσενικό.
 
Ετσι από την πρώτη γενιά είμαι σε θέση να καταλάβω εάν ο αρσενικός είναι ικανός να μεταφέρει τα χαρακτηριστικά που εγώ επιθυμώ. Ετσι ανάλογα με ποια χαρακτηριστικά μεταφέρει μπορώ να τον χρησιμοποιήσω ή όχι στην εκτροφή μου
 
Οι θηλυκιές;
 
Ο Χρήστος Ραπακούλιας στους χώρους του εκτροφείου του.
 
Οι θηλυκιές μπορώ να πω ότι μεταδίδουν περισσότερα γονίδια και φυσικά μεταδίδουν και κώδικες συμπεριφοράς. Η θηλυκιά μεταδίδει χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και κατά τη διάρκεια του θηλασμού αλλά και μέχρι τον απογαλακτισμό. Δηλαδή μια φοβική σκύλα μπορεί να βγάλει φοβικά κουτάβια μεταδίδοντας το χαρακτηριστικό της φοβίας μέσω του θηλασμού. Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας θεωρώ ότι η σκύλα μεταδίδει το 60 -70% των γονιδίων σε ένα ζευγάρωμα. Χρειάζεται πολύ αυστηρή επιλογή για τα θηλυκά που θα χρησιμοποιηθούν στην εκτροφή και πιστεύω ότι είναι λίγα αυτά που πληρούν τις προϋποθέσεις.
 
Υπάρχει εκφυλισμός στα Σέττερ;
 
Υπάρχει σε ένα μεγάλο ποσοστό και οφείλεται στον εκφυλισμό που έχουμε εμείς σαν κυνηγοί. Εάν αρχίσω να ζευγαρώνω τα σκυλιά μου βασιζόμενος μόνο στα pedigree τους χωρίς να τα βγάλω στο κυνήγι (για να διαπιστώσω τις ικανότητές τους), είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή το σκυλί που θα βγάλω θα είναι εκφυλισμένο.
 
Ποιος είναι ο καλός σκύλος;
 
Ως καλό σκύλο ορίζουμε εκείνον που θα επενδύσουμε επάνω του κάποιες ώρες δουλειάς, ώστε να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα απόδοσης. Καλός είναι ο πρώιμος σκύλος, που βασιζόμαστε στο DNA του. Εμείς τον φέρνουμε σε επαφή με το άγριο θήραμα και αυτός κάνει τα υπόλοιπα ΜΟΝΟΣ του. Αυτός είναι ο καλός σκύλος. Η υπερβολική προσπάθεια που απαιτείται σε ορισμένα ζώα για να ξεκινήσουν είναι στην ουσία έλλειψη αίσθησης θηράματος και οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρόγονοί τους δεν είχαν βγει στο κυνήγι.
 
Οι ευκαιρίες που έχει ο μέσος κυνηγός να συναντήσει θηράματα όσο περνάει ο καιρός λιγοστεύουν. Θεωρείς ότι είναι δυνατό ένας μέσος κυνηγός να «βγάλει» έναν σκύλο;
 
Θα σας πω κάτι που είπε ο Γιάννης Φουτρής και συμφωνώ απόλυτα μαζί του. «Οι Αγγλοι ανέβασαν τον σκύλο φέρμας στο ζενίθ όταν το θήραμα γινόταν ολοένα και πιο δυσεύρετο. Οταν χρειάστηκαν ικανότατα ζώα για να βρίσκουν ή ακόμη, δυσκολότερα, για να ''εφεύρουν''τα λιγοστά θηράματα».
 
Ο Ελληνας κυνηγός χρειάζεται ικανότατο σκύλο για να είναι αποδοτικό το κυνήγι του. Εάν κάνει μια καλή επιλογή πιστεύω ότι δεν θα δυσκολευτεί να φτιάξει έναν σκύλο έτσι όπως τον θέλει και του ταιριάζει.
 
Πώς καταφέρνεις να τρέχεις τα ίδια σκυλιά και σε αγώνες κάμπου και σε αγώνες πρακτικού κυνηγιού;
 
Δεν είναι το ευκολότερο πράγμα. Θέλει πολλή δουλειά, αλλά βασικά χρειάζεται να υπάρχει ένας εξαιρετικός σκύλος. Με μυαλό. Πιστεύω ότι ο καλός ο σκύλος μπορεί να τα κάνει όλα. Θεωρώ ότι τα σκυλιά που παρουσιάζονται με επιτυχία σε όλο το πρόγραμμα της οργανωμένης κυνοφιλίας, δηλαδή σε αγώνες κάμπου, βουνού και στο δάσος, είναι αυτά στα οποία πρέπει να στηριχτούμε για τη βελτίωση του επιπέδου της φυλής στη χώρα μας.
 
Ο Rapakoulias Genesis Iasonas, νικητής του ντέρμπι 2014, είναι ένα από αυτά τα σκυλιά;
 
Ο Genesis Iasonas διαθέτει πολλά χαρακτηριστικά από αυτά που πρέπει να έχει ένα πολύ καλό Σέττερ. Εχει μυαλό, πολύ καλή αίσθηση θηράματος (μια και προέρχεται από μια γενεαλογία στην οποία ειδικά οι θηλυκές κυνηγούσαν πολύ), μεγάλη αντοχή στο κυνήγι, και κινείται πολύ κοντά στον τύπο της φυλής του και στην προσέγγιση και στον καλπασμό. Αυτός είναι ο Ιάσονας.
 
Τελικά υπάρχουν κρυμμένοι άσοι στο μανίκι για να φτιάξει κάποιος καλά Σέττερ;
 
Πιστεύω ότι για να πάει μπροστά η φυλή πρέπει όλοι μας να μοιραζόμαστε τη γνώση και να βοηθάμε τα νέα παιδιά είτε αυτοί είναι κυνηγοί είτε εκτροφείς. Η φυλή πάει μπροστά μόνο όταν δημιουργούνται καλά σκυλιά από όλους μας. Γι'αυτόν το λόγο προσπαθώ να μοιράζομαι τις γνώσεις που έχω αποκτήσει, με όλους, για το καλό της φυλής...
 
 

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
 
Μερικές μόνο από τις πολλές διακρίσεις του Χρήστου Ραπακούλια:
 
  • Ο Rapakoulias Genesis Plouton (ιδιοκτήτης Γιάννης Φουτρής) 2ος με RCACIT στο Κύπελλο Ευρώπης το 2004.
  • Η Rapakoulias Genesis Bona, Πρωταθλήτρια Ευρώπης Θηλυκών Σέττερ το 2005.
  • Εχει κερδίσει δύο φορές το Κύπελλο Πολυκανδριώτης με δύο διαφορετικούς σκύλους εκτροφής του.
  • Εχει κερδίσει τρεις φορές το ντέρμπι με Rapakoulia Genesis Ploutona, Rapakoulia Genesis Iro και Rapakoulia Genesis Iasona.
 
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής
 

ΚΥΠΡΟΣ : Στα ευρωπαϊκά τερέν των αγγλικών δεικτών μέσω...Θεσσαλονίκης!

$
0
0

Πολλοί επαγγελματίες κυναγωγοί, και όχι μόνο, τίμησαν με την παρουσία τους την πρώτη διεθνή διοργάνωση του Κυπριακού Ομίλου Αγγλικών Δεικτών, για το Τρόπαιο Κύπρου που ολοκληρώθηκε στις 17 Φεβρουαρίου, στη Θεσσαλονίκη.
 
Οι συμμετοχές στον τετραήμερο αγώνα, όπως είπαμε, ήταν πολλές και μεταξύ τους και αυτή ενός Κύπριου κυναγωγού, του Κωνσταντίνου Γρηγορίου με έξι σκύλους.
 
Οπως καταλαβαίνετε, το οικονομικό βάρος μιας μετακίνησης κυναγωγών και σκύλων από την Κύπρο στη Θεσσαλονίκη ήταν τεράστιο και αυτό απέτρεψε πολλούς κυναγωγούς από τη Μεγαλόνησο να συμμετάσχουν στον αγώνα. Στα πλαίσια αυτού του αγώνα είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με τον Πρόεδρο του Κυπριακού Ομίλου Αγγλικών Δεικτών, Νικόλα Κασσιανίδη.
 
Είναι η πρώτη φορά που ο Ομιλός σας διοργανώνει αγώνα στην Ελλάδα;
Ναι. Φέτος για πρώτη φορά προσπαθήσαμε σε στενή συνεργασία με τον ΟΚΑΔΕ να οδηγήσουμε την απομονωμένη μας, λόγω γεωγραφικής θέσης, Κύπρο στα ευρωπαϊκά τερέν θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα τρόπαιο έτσι ώστε να συμμετέχουμε και εμείς σε αυτό που λέγεται ευρωπαϊκή κυνοφιλία.
 
Ο πρόεδρος του ΟΚΑΔΕ και φίλος μου Δημήτρης Γκουζούνας βοήθησε τα μέγιστα από την πρώτη ημέρα και αφού εξασφαλίσαμε τις άδειες από την FCI και τη σύμφωνη γνώμη του ΚΟΕ και του Κυνολογικού Ομίλου Κύπρου, το όνειρο άρχισε να γίνεται πραγματικότητα.
 
Ο κ. Κασσιανίδης απονέμει το κύπελλο για το Τρόπαιο Κύπρου στη μεγάλη έρευνα στον Θ. Παπαδόπουλο.
 
Η πολυπληθής εκπροσώπηση του Ομίλου μας με κριτές, κυναγωγούς, δόκιμους κριτές, ιδιοκτήτες και φίλους έκλεψε τις εντυπώσεις και απέσπασε ευμενή σχόλια για το ήθος, τον χαρακτήρα, αλλά κυρίως για τις κυνοφιλικές τους γνώσεις και το πηγαίο πάθος τους για τις αγαπημένες μας φυλές. Ελπίζουμε αυτό το τρόπαιο να γίνει θεσμός.
 
Ποιο ήταν το επίπεδο των κυπριακών σκύλων;
 
Ο μεγάλος νικητής του Τροπαίου Κύπρου στη μεγάλη έρευνα Rapakoulia’s Genesis Iason με τον Χρήστο Ραπακούλια.
 
Θεωρώ ότι η παρουσία τους ήταν εξαιρετική αφού κατόρθωσαν να μπουν στις βαθμολογίες και να αποκομίσουν κολακευτικά σχόλια από τους κριτές. Ομως το σημαντικότερο είναι ότι αποκομίσαμε εμπειρίες, γνώσεις και τεχνογνωσία που θα μας βοηθήσουν να διοργανώσουμε παρόμοιες εκδηλώσεις στο μέλλον. Εκτός από τον ΟΚΑΔΕ θα ήθελα να ευχαριστήσω του επαγγελματίες κυναγωγούς για τη στήριξή τους και αυτό που θέλουμε είναι το τρόπαιο αυτό να γίνει θεσμός.
 
Πότε ιδρύθηκε ο Ομιλος;
Ο Κυπριακός Ομιλος Αγγλικών Δεικτών ιδρύθηκε το 1992.
 
Σε τι θήραμα γίνονται οι αγώνες στην Κύπρο;
Το σημαντικό είναι ότι όλοι οι αγώνες γίνονται σε άγριο θήραμα. Δεν διοργανώνουμε κανέναν αγώνα σε στημένο θήραμα. Οι περισσότεροι αγώνες γίνονται σε άγρια πέρδικα τσούκαρ και κάποιοι σε φραγκολίνα.
 
Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ομιλος;
Κυρίως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όταν θέλουμε να διοργανώσουμε αγώνες έρευνας κυνηγιού. Οι αγώνες αυτοί θέλουν κάμπο και δυστυχώς δεν υπάρχουν διαθέσιμα μέρη και αναγκαστικά οι αγώνες έρευνας κυνηγιού διοργανώνονται στην ουδέτερη ζώνη.
 
Η ουδέτερη ζώνη είναι έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας που παραχωρείται στα Ηνωμένα Εθνη για να επιτηρούν τον χώρο. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε καταφέρει να πάρουμε τις απαραίτητες άδειες και να διοργανώσουμε αγώνες έρευνας κυνηγιού στην ουδέτερη ζώνη με τη συνοδεία πάντα ενός οχήματος των Ηνωμένων Εθνών.
 
Μετά την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε εκτιμώ ότι και τα επόμενα χρόνια θα είμαστε σε θέση να διοργανώσουμε αγώνες στην ουδέτερη ζώνη.
 
Είναι αλήθεια ότι απαγορεύεται το κυνήγι μπεκάτσας με συνοδεία σκύλου στην Κύπρο;
Ναι, είναι αλήθεια. Δυστυχώς απαγορεύεται στην Κύπρο το κυνήγι της μπεκάτσας με συνοδεία σκύλου. Και δεν είναι κάτι καινούργιο αφού ισχύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε να επιτραπεί το κυνήγι της μπεκάτσας με συνοδεία σκύλου. Υπάρχει καλή θέληση από την Υπηρεσία Θήρας της Κύπρου, αλλά όμως πρέπει να ξέρετε οτιδήποτε καινοτόμο ή οτιδήποτε αλλάζει το κατεστημένο είναι δύσκολο να επιτραπεί.
 
Θα δούμε και κάποιον αγώνα του Ομίλου σε πρακτικό κυνήγι στην Ελλάδα;
Μακάρι. Αυτό θα ήταν ευχής έργο. Πάντως, σε κάθε περίπτωση θα προσπαθήσουμε να καθιερώσουμε το Τρόπαιο Κύπρου σε έρευνα κυνηγιού και μεγάλη έρευνα.
 
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής
 
 
Στην κεντρική φωτογραφία ο πρόεδρος του Κυπριακού Ομίλου Αγγελικών Δεικτών, Νικόλας Κασσιανίδης με τον Κωνσταντίνο και τον Χαράλαμπο Γρηγορίου.

Aναμνήσεις ενός τεχνικού κατεργασίας δερμάτων

$
0
0

Tα «Αγριμικά. Why Look at Animals?» της Μαρίας Παπαδημητρίου είναι το έργο που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη φετινή 56η Μπιενάλε της Βενετίας, η οποία εγκαινιάζεται στις 9 Μαΐου με τον γενικό τίτλο «Όλα τα μέλλοντα του κόσμου». Το ελληνικό περίπτερο είναι σε επιμέλεια της Gabi Scardi με τον Αλέξιο Παπαζαχαρία, ενώ σύμβουλος είναι ο καθηγητής αρχιτεκτονικής Γιώργος Τζιρτζιλάκης.
 
Τα «Αγριμικά» μεταφέρουν αυτούσιο στο χώρο του εθνικού περιπτέρου ένα κατάστημα κατεργασίας και εμπορίας δερμάτων από το Βόλο. Στο κέντρο του, ο Δημήτρης Ζιώγος, ο ογδοντάχρονος ιδιοκτήτης του ο οποίος, εσωτερικός μετανάστης από τη Σιάτιστα μετά τον πόλεμο και παραγιός αρχικά στο ίδιο εμπορικό που αργότερα, αγόρασε, έζησε όλη τη μεταπολεμική οικονομική ανάπτυξη και τη σταδιακή αστικοποίηση, μέχρι το σημείο καμπής του τέλους της δεκαετίας του ’80 και τη σταδιακή έκτοτε φθορά. Στους τοίχους του καταστήματος συναντά κανείς αργασμένα τομάρια, προσωπικά ενθυμήματα, αποκόμματα από εφημερίδες, εργαλεία της δουλειάς, χαμένα αντικείμενα της καθημερινότητας, η προσωπική «αίθουσα θαυμασίων» ενός ακάματου και πικραμένου ανθρώπου. Espace trouvé και αναδιπλασιασμός του αρχικού χώρου, τα «Αγριμικά» της Μαρίας Παπαδημητρίου είναι, όπως αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης Gabi Scardi, «ένας εμπειρικός χώρος αντιφάσεων».
 
Η αφήγησή του Δημήτρη Ζιώγου, ένας εκτενής μονόλογος συντεθειμένος από συνεντεύξεις και εξιστορήσεις του, βρίσκεται στο κέντρο του καταλόγου της έκθεσης. Από αυτήν δημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα.
 
Επιμέλεια-σύνθεση: Θεόφιλος Τραμπούλης
 
Τα αγριμικά
Αγριμικά τα λέμε γιατί ήταν άγρια ζώα. Εκείνη την εποχή πέφταν πολλά αγριμικά. Δεν υπήρχαν οι φάρμες που είναι σήμερα. Ήταν τα δικά μας τα ζώα, τα παραδοσιακά. Κουνάβια, ασβοί, αλεπούδες. Οι αλεπούδες ήταν η μόδα τότε, μετά το 61. Βάζαν τις αλεπούδες στο γιακά, στις ζακέτες, στα παλτά, για τις κυρίες ήταν αυτό. Τα κουνάβια τα έκαναν ζακέτες γιατί ήταν ακριβό τομάρι, το κουνάβι ας πούμε είχε δύο λίρες, η αλεπού είχε ένα χιλιάρικο. Τον ασβό τον παίρναν οι Εγγλέζοι, βγάζαν το στάχι, το τρίχωμα που λέμε, και το κάναν καναβάτσο, ξέρεις ποιο είναι το καναβάτσο; Είναι στο κουστούμι, να στέκεται το πέτο ντούρο.
 
Το δε δέρμα του ασβού, έχεις δει καμιά φορά κανέναν κουρέα που ακονίζει το ξυράφι απάνω στο λουρί; Το λουρί ήταν από ασβό. Ήταν ιδανικό ακόνι ο ασβός γιατί έχει λάδι μέσα το δέρμα του. Λαγοί. Χιλιάδες κομμάτια λαγοί. Ήταν ένα εργοστάσιο στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας τότες, στην Κροατία τη σημερινή κι ένα στο Λονδίνο. Παίρνανε το πούπουλο από μέσα από το τρίχωμα, άμα φυσήξεις είναι άσπρος από μέσα ο λαγός. Και τι το κάναν το πούπουλο; Το κάναν τσόχα για τα καπέλα. Τα καβουράκια που φοράνε οι αμερικάνοι; Από λαγό γίνονταν. Τσόχα πολυτελείας. Το δέρμα του λαγού όμως ήταν ακατάλληλο. Πολύ λεπτό. Το βράζαν και το κάναν ψαρόκολλα.
 
Αγριογούρουνα λίγα, γιατί ήταν δύσκολη κατεργασία. Άντε καμιά φορά για να τα βάζει κανένας μπροστά στο τζάκι. Αγριμικά είναι και ο λύκος. Η Ρωσία έχει μια ειδική ράτσα λύκο που τον κάνουν παλτό. Κι η Αμερική, η Αλάσκα έχει πολλούς λύκους. Εδώ τους λύκους τους βαλσαμώνανε για διακόσμηση. Σταματήσαν όλα αυτά όταν ήρθαν οι φάρμες, ήρθαν τα βιζόν. Έχει στη Σιάτιστα φάρμες, στην Καστοριά φάρμες. Το κουνάβι, την αλεπού δεν τα θέλει κανείς πια. Δεν τα ζητάνε. Δεν απαγορεύτηκε το κυνήγι τους, απλώς δεν τα ζητάνε. Μόνον η αρκούδα απαγορεύτηκε, τότε ήταν πανάκριβες. Τότε τα πιάναν οι κυνηγοί και μας τα φέρναν. Τώρα κανείς δεν τα θέλει. Ούτε τρώγεται το κρέας τους. Μόνον του ασβού τρώγεται. Τρώγαμε στην Κατοχή ασβό, με πατάτες στο φούρνο. Καλό ήταν.
 
Οι Χίτες
 
Στο Βόλο, πήγαινα νυχτερινή εμπορική και τρεις φορές με δείραν οι Χίτες. Με περιμέναν έξω από το σχολείο και αρχίζαν «Τι ώρα είναι αυτή; Πού πας;» Σχολούσαμε η ώρα δέκα το βράδυ, καθόμασταν έξω από τον Βόλο σε ένα μπαξέ και μας ρωτούσαν: «Πού πας; Τι έχεις αυτού; Πας για τους αντάρτες;» Δεν έλεγαν τίποτα άλλο, αυτή ήταν η πρώτη τους κουβέντα. Εδώ μπαίνοντας από τον Βόλο από την Λάρισα δεν είναι τα φανάρια που πάμε για Διμήνι; Τότες είχε φορατζήδες εκεί και σταματούσαν τον κόσμο.
 
Ένας εδώ Λαρίσης σε αυτή τη γέφυρα, ένας πιο πάνω εκεί στα φανάρια, ένας πάνω για τα Μελισσάτικα και ζητούσαν φόρο, διόδια πώς να το πω. Δεν περνούσες άμα δεν έδινες λεφτά […] Για να καταλάβεις, εδώ στη Νέα Ιωνία ήταν ένας, Καλαφάτης στο όνομα, του εκτελεστικού, είχε πάρει μέρος στο πρώτο αντάρτικο εναντίον των Γερμανών, ήταν παιδί 19 χρονών. Ένας χασάπης από τα Παλιά, Χίτης, είχε μια φιλενάδα δέκα χρόνια μεγαλύτερή του που είχε πάει με όλους τους Ιταλούς, παίρνει αυτός τους δικούς του, πηγαίνουν στο σπίτι του παιδιού, βιάζουν τη μάνα του και την αδελφή του επανειλημμένα, 16 χρονών κορίτσι. Ο Καλαφάτης ξέρει ότι αυτός που βίασε τη μάνα του και την αδελφή του κάθε Κυριακή συναντιέται με τη φιλενάδα του έξι με εφτά στη λαχαναγορά. Έβαλε λοιπόν το κουστούμι του, ήταν ψηλός και σωματώδης, πήγε, τον βρήκε και τον ρώτησε «Εσύ είσαι ο Κοτζαμάνης;» «Εγώ είμαι», του λέει ο άλλος. Του βαράει μπαμ μια στο λαιμό και κάτω […]
 
Το εμπόριο των δερμάτων
 
Κάναμε εξαγωγή. Οι κύριοι αγορασταί τότε ήταν οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί. Η Γερμανία ήταν η μάνα των δερμάτων, είχε εργοστάσια, βυρσοδεψία στο Αμβούργο. Και το πρώτο δέρμα που πήγαινε εκεί ήταν το ελληνικό. Μετά ερχόταν η Ιταλία. Η Ιταλία και η Γερμανία ήταν στην πρώτη σελίδα. Έρχονταν, κάναν κοντράτα και τα φορτώναμε στο τρένο. Μετά, το 56-58 άνοιξε το Ανατολικό Μπλοκ. Πρώτοι ήρθαν οι Ουγγαρέζοι. Από το Βόλο μόνον έπαιρναν ένα εκατομμύριο τεμάχια αρνοδέρματα τη σεζόν, από Φεβρουάριο μέχρι Ιούνιο. Αν τα δέρματα κάνανε 7 δραχμές το κιλό για τους άλλους Ευρωπαίους, αυτοί δίναν δέκα για να τα πάρουν και τους προτιμήσαμε. Τους είχαμε αποκλειστικούς. Μετά άρχισε η Πολωνία. Το δέρμα με τους Πολωνούς έφτασε 12 δολάρια το κιλό, το '60. Κι ύστερα Ρουμανία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία και στο τέλος η Ρωσία. Αλλά η Ρωσία έπαιρναν κατσικοειδή δέρματα, ενώ αυτοί έπαιρναν αρνιά.
 
Η δε Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα που έβγαζε γουνοποιία. Ενώ οι Γερμανοί δεν κάναν γουνοποιία. Οι Γερμανοί κάνανε παπούτσια από αρνίσιο δέρμα, το φορούσαν όλοι οι άρχοντες γιατί έχει ελαστικότητα και είναι μαλακό. Η γουνοποιία των Ουγγαρέζων ήταν φανταστική. Πήγαινες στο Παρίσι και έβλεπες στις βιτρίνες των Παρισίων αρνιά, πώς είναι αυτό το αρνί εδώ τώρα, εκεί το είχε τρία χρώματα, ένας πόντος κόκκινος, ένας πόντος κίτρινος, ένας πόντος μπλε. Το άνοιγες και κάτω από τα φώτα ήταν φανταστικό. Δίχως να επηρεάζεται ο ένας πόντος από τον άλλον. Ήταν μεγάλη τέχνη, μεγάλη χημεία.
 
Από το '60 μέχρι το '90 δουλεύαμε με τους ανατολικούς, χρυσές σελίδες. Τι έκαναν τα παλιοτόμαρα οι δικοί μας; Βάζανε 15 κιλά ναφθαλίνη και 15 κιλά μαρμαρόσκονη στο εμπόρευμα, δηλαδή είχε πρόσθετο βάρος 30 κιλά, 30 κιλά για πέταμα. Οι Ρώσοι αντιπρόσωποι ήταν μιλημένοι. Παίρναν τα δέρματα, έτσι όπως ήταν ακατέργαστα, και τα κόβανε λωρίδες 30 πόντους και τα πουλούσαν με το κομμάτι, ενώ από μας τα παίρναν με το κιλό. Κι έτσι δεν φαινόταν η απάτη πριν να φτάσει στο εργοστάσιο. Δεν τολμούσε όμως εκεί να μιλήσει κανένας γιατί θα του παίρναν το κεφάλι. Ερχόντουσαν οι κύριοι του εμπορικού τμήματος, υπογράφανε κοντράκτ, παίρναν τις προμήθειες, μέναν στα καλύτερα ξενοδοχεία, παίρναν τις καλύτερες γυναίκες και όταν φεύγανε ήταν με τα δολάρια στη τσέπη. Τολμούσε να πει εργάτης στη Ρωσία τί ήταν αυτά που φέρατε; Θα τον εξαφάνιζαν αμέσως […]
 
Το μπον φιλέ
 
Είχα πάει μια φορά στην Αθήνα, νέος ήμουν 27 ετών. Πήγαμε στην Αθήνα, ήμασταν τέσσερα άτομα και εκείνη την ημέρα πήγαμε στην Αίγλη, στο Ζάππειο, τραγουδούσε η Ρένα Χατζοπούλου, η οποία ήταν τυφλή, δεν έβλεπε, ο Τώνης Μαρούδας κι άλλοι τρεις τέσσερις. Στη γαλαρία υπήρχαν γύρω στις τρεις χιλιάδες άτομα, τα καθίσματα όλα πιασμένα. Βλέπω ένα τραπέζι απέναντι, στο θεωρείο, ελεύθερο, τρέχω, το προλαβαίνω.
 
Έρχεται ένα γκαρσόν από τη Λαμία, πενηντάρης ήτανε, ωραίος, «Τι θα πάρετε;», μας λέει, τσίπουρο δεν είχε η Αθήνα τότες, του λέω «θα μας φέρεις τέσσερα ουζάκια και ό,τι καλύτερο υπάρχει». Για τέσσερα ούζα μας έφερε εννιά πιάτα μεζέδες, κοιτάω σε ένα από τα πιατάκια, είχε χαβιάρι. Στο διπλανό θεωρείο κάθονταν δύο ανδρόγυνα. Η κυρία από το ένα ζευγάρι άρχισε να με πολιορκεί, το γκαρσόν ήταν πανέξυπνο και έβλεπε όλες τις κινήσεις. Όταν είδε τα πιατάκι άδεια σηκώθηκε να δει. Του λέω «Τι θα μας φέρεις;». Μου λέει «Ψάρια». Του λέω «Δε θέλω ψάρια. Έχεις κανένα μπον φιλέ;» «Έχω», μου λέει και μου φέρνει σε μια πιατέλα δύο μπον φιλέ, ένα αγελαδινό, βοδινό που λένε, κι ένα μοσχαρίσιο. Αν το μοσχάρι είναι πάνω από τριών ετών γίνεται βόδι, το λίπος το βοδινό είναι κίτρινο ενώ το μοσχαρίσιο είναι άσπρο, να το ξέρεις.
 
Του λέω, λοιπόν, του γκαρσόν «Aν είμασταν πενηντάρηδες, όπως είσαι εσύ, θα προτιμούσαμε το αγελαδινό, αλλά εμείς είμαστε νέοι όπως βλέπει οπότε θα μας βάλεις το μοσχαρίσιο». Αυτή να μας κοιτάζει λοξά. Το έκοψε μικρά φιλετάκια το μοσχάρι και το έφερε ψητό το γκαρσόν, ολόκληρη πιατέλα, και αυτή ανασηκώθηκε να δει τι είναι αυτό το πράγμα. Τέλος πάντων, φάγαμε, αυτή σηκώθηκε και πήγε μέσα και έδωσε σημείωμα στο γκαρσόν. Ήρθε αυτός πάνω από το κεφάλι μας, όταν σηκωθήκαμε, τον πληρώσαμε και του δώσαμε κι ένα πουρμπουάρ, μου λέει «Μπορώ να μάθω από ποιο μέρος είσαι; Εγώ είμαι από τη Λαμία», μου λέει, «Εσύ;». Του λέω «Εγώ είμαι από το Βόλο». «Δεν είσαι Βολιώτης», μου λέει. «Γιατί;», του λέω. «Γιατί δεν είσαι από το Βόλο», μου λέει. «Οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες». Κι όταν με χαιρέτησε μετά μου έχωσε στην παλάμη το σημείωμα. Είχε το όνομά της και το τηλέφωνό της. Δε θυμάμαι πια πώς τη λέγανε.
 
 
Τα αγριμικά, το κατάστημα
 
Σ’ αυτό το μαγαζί είμαι από το 47 μέχρι τώρα. Συνέχεια. Πρώτα ήμουν υπάλληλος, μετά το 75 πήρα την επιχείρηση μόνος μου και μετά αγόρασα και το ακίνητο. Με λένε Δημήτρη Ζιώγο. Η Νομαρχία έκανε λάθος και έδωσε στα παιδιά μου το επίθετο Ζιώγας. Γι’ αυτό στην ταμπέλα θα δεις «Δέρματα Μαλλιά Αγριμικά Εμμανουήλ Δημητρίου Ζιώγας». Το έχω αφήσει πια το μαγαζί στο γιο μου. 
 
Από το 1958 μέχρι το 1989 η γειτονιά ήταν διαφορετική. Σε αυτό το στενό, δίπλα από το μαγαζί υπήρχαν αποθήκες, μπακάλικα, ένα καφενείο, ένα κουρείο, ένα φανοποιείο, τσαγκαράδικα, ποτοποιείο στην γωνία. Ήταν εδώ ένας κύριος, ονόματι Κολοκυθόπουλος και έκανε διαδρόμους με τραγόμαλλο, με μαλλί τράγου το οποίο άντεχε για 100 χρόνια, δεν πάθαινε τίποτα. Σπουδαία δουλειά.
 
Ο Βόλος είχε ένα σωρό βυρσοδεψεία, κλείσαν όλα. Ένα μόνο έμεινε. Ένα τίποτα έμεινε. Καταρχήν χάθηκε η τέχνη, οι τεχνικοί πεθάναν όλοι. Το δέρμα να ξέρεις έχει γράμματα πάνω, δεν τα ξέρει ο καθένας να τα διαβάσει. Όλες οι αποθήκες που είχαν ναφθαλίνες, τώρα έγιναν ψυγεία, βάζουν ημερομηνία πότε αλατιστήκανε. Εμείς τι πουλάμε; Μικροποσότητες. Έχουμε λίγα δέρματα και περιμένουμε τρεις μήνες κάποιον να ’ρθει να τα πάρει. Παλιά στην περιφέρειά μας δεν υπήρχε σπίτι εδώ και στα προάστεια, στα γύρω χωριά, που να μην είχε μια γίδα, ένα μαναράκι. Άρχισαν όμως να τσινίζουν οι κυρίες, να τους μυρίζει η κοπριά, έφερναν το υγειονομικό, μια δυο τρεις, αγανακτούσες, τα ’σφαζες, χάθηκε το στοιχείο αυτό. Το μαγαζί εδώ είχε από εκατό ως τριακόσια δέρματα ημερησίως, από το ’60 και πριν, καθ’ όλο το χρόνο. Η εταιρία που ήταν εδώ δίπλα έβγαζε τα έξοδά της, τους μισθούς των εργατών από τη λιανική, άσε το εμπόριο. Σ’ αυτό ποντάριζα εγώ, αλλά δυστυχώς όμως χαθήκαμε. Συνεχίζω όμως και δουλεύω. Τι να κάνω; Πες μου, τι να κάνω; Από εδώ θα πάρω εισιτήριο. 
 

Ασίστ...στις φέρμες

$
0
0

Υστερα από μια σημαντική καριέρα γεμάτη διακρίσεις στα γήπεδα του μπάσκετ και μια ζωή γεμάτη θυσίες, ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι πλέον αφοσιωμένος στη μεγάλη του αγάπη, την οικογένειά του, αλλά και στο κυνήγι, στο οποίο αφιερώνει τις πιο πολλές από τις ελεύθερες ώρες του.
 
Με τον Δημήτρη Παπανικολάου γνωρίστηκα τη χρονιά που μας πέρασε σε ένα κυνήγι παρέα με έναν κοινό μας φίλο. Εντυπωσιάστηκα από το πάθος του για το κυνήγι, αλλά και την αγάπη του για τον σκύλο του, τον Vasko. Τον περασμένο μήνα πήγαμε για ένα εκπαιδευτικό στην Κωπαΐδα και εκεί βρήκα την ευκαιρία για μια μικρή «ανάκριση» με θέμα, τι άλλο; Το κυνήγι.

 
Τον περασμένο μήνα πήγαμε για ένα εκπαιδευτικό στην Κωπαΐδα και εκεί βρήκα την ευκαιρία για μια μικρή «ανάκριση» με θέμα, τι άλλο; Το κυνήγι.
 
-Δημήτρη, πότε ξεκίνησες να κυνηγάς;
 
Την πρώτη άδεια την έβγαλα το 1999, αν και πιο παλιά ακολουθούσα κάποιους μεγαλύτερους. Ο πατέρας μου δεν ήταν κυνηγός, όμως τα γονίδια υπήρχαν, αφού και οι δυο μου γονείς κατάγονται από περιοχές με μεγάλη κυνηγετική παράδοση.
Ομως, αυτός που μου έμαθε πολλά για το κυνήγι είναι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Επίσης, το 2002, που πήρα μεταγραφή για τον Μακεδονικό στην Κοζάνη, γνώρισα πολλούς κυνηγούς και έκανα πολλά και καλά κυνήγια.
 
Το κυνήγι συμβάλλει και στην ανάπτυξη της οικονομίας. Πρέπει όμως σε κάθε περίπτωση να προστατεύσουμε αυτό που έχουμε μόνο εμείς σε όλη την Ευρώπη. Το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι
 
-Συνδυάζεται το επαγγελματικό μπάσκετ με το κυνήγι, έχοντας υπόψη τις τεράστιες θυσίες που πρέπει να κάνει ένας αθλητής αν θέλει να διατηρηθεί στην κορυφή όπως εσύ;
 
Σίγουρα οι θυσίες είναι τεράστιες, αλλά όταν αγαπάς κάτι, πάντα βρίσκεις τον τρόπο. Στα ρεπό, παρά την κούραση από τις προπονήσεις και τους συνεχόμενους αγώνες, το πάθος για το κυνήγι μάς οδηγούσε στα κυνηγοτόπια. Πηγαίναμε το πρωί στη Θήβα και το απόγευμα στην προπόνηση. Αυτή ήταν η ξεκούρασή μας. Βέβαια, το κυνήγι κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μου καριέρας δεν ήταν ποτέ αρκετό. Αλλά ούτε και τώρα... (γέλια).
 
 
-Τι είναι για σένα το κυνήγι;
Το κυνήγι δεν είναι χόμπι. Είναι πάθος. Σου στροβιλίζει στο μυαλό 24 ώρες την ημέρα. Το κυνήγι έχει παίξει ρόλο σε σημαντικές αποφάσεις στη ζωή μου και θα συνεχίσει να παίζει. Μερικοί λένε ότι το κυνήγι είναι τρόπος ζωής. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι είναι τρόπος ζωής για εμένα. Τρόπος ζωής είναι η οικογένειά μου, η οποία έχει αποδεχθεί ότι το κυνήγι ήταν, είναι και θα είναι ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή μου.
 
-Καρτέρι ή κυνήγι με σκύλο;
Πάντα κυνήγι με σκύλο. Μου αρέσει το ενεργητικό κυνήγι, αν και έχω κάνει και κάποια κυνήγια σε καρτέρι.
 
 
-Απο ποια φυλή ήταν ο πρώτος σου σκύλος;
Το πρώτο μου σκυλί ήταν ένα Κόκερ, το οποίο -αν και δεν φερμάρει- είναι η καλύτερη επιλογή για το κυνήγι ορτυκιού στα δύσκολα κυνηγοτόπια της Λαυρεωτικής όπου έκανα τα πιο πολλά κυνήγια τα πρώτα μου χρόνια.
Μετά κυνηγούσα με τα σκυλιά του Φραγκίσκου και, όταν δεν μπορούσαμε να πηγαίνουμε παρέα, έπαιρνα τα νεαρά του σκυλιά και πήγαινα μόνος.
Στη συνέχεια απέκτησα ένα Πόιντερ, ένα Κούρτσχααρ και μετά τον Vasko, σε ηλικία περίπου δύο ετών. Σήμερα ο Vasko είναι 7 ετών και έχουμε κάνει μαζί φανταστικά κυνήγια.
 
-Σου έχει σημαδέψει την κυνηγετική σου ζωή ο Vasko;
Και όχι μόνο. Ο Vasko είναι μέλος της οικογένειας και έτσι του συμπεριφερόμαστε. Ο Vasko μού έχει χαρίσει πολλές συγκινήσεις.
 
-Τι είναι αυτό που σου αρέσει σε αυτόν;
Ο Vasko είναι ένα εξαιρετικό δείγμα Κούρτσχααρ και θεωρώ ότι το μεγάλο του προσόν είναι το μυαλό του, που είναι και δυσεύρετο στα κυνηγόσκυλα. Ο Vasko είναι ένα ανοιχτό σκυλί με πολύ καλές επιστροφές, σταθερή φέρμα, μεγάλη αίσθηση θηράματος και μεγάλη αντοχή στα ολοήμερα κυνήγι. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας κυνηγός;
 
Το κυνήγι δεν είναι χόμπι. Είναι πάθος. Σου στροβιλίζει στο μυαλό 24 ώρες την ημέρα. Το κυνήγι έχει παίξει ρόλο σε σημαντικές αποφάσεις στη ζωή μου και θα συνεχίσει να παίζει
 
Θεωρώ ότι διαθέτει όλα τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένα καλό Κούρτσχααρ, γιατί ένα πραγματικά καλό Κούρτσχααρ είναι ο καλύτερος σύντροφος για όλα τα κυνήγια στην Ελλάδα. Οχι ότι θεωρώ ότι οι άλλες φυλές δεν είναι καλές. Σε κάθε φυλή υπάρχουν ικανά κυνηγόσκυλα. Κάθε φυλή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και βάσει αυτών των χαρακτηριστικών πρέπει να επιλέγει κανείς.
 
Τώρα όσον αφορά τα Κούρτσχααρ, το θέμα που έχει δημιουργηθεί με το κόψιμο των ουρών έχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στην ανάπτυξη της φυλής στην Ελλάδα και τα καλά Κουρτσχααρ πλέον είναι δυσεύρετα.
 
-Σκοπεύεις να αποκτήσεις σύντομα άλλο σκύλο; Θα είναι πάλι Κούρτσχααρ;
Ηδη απέκτησα μια μικρή κουταβίτσα (κόρη του Vasko), η οποία από πολύ μικρή ηλικία έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Μου αρέσει το κυνήγι με νεαρά σκυλιά. Να παρακολουθώ και να καθοδηγώ την πρόοδό τους. Μου αρέσει να δημιουργώ...
 
-Ποιο το επίπεδο της κυνοφιλίας στην Ελλάδα;
Εχω κάνει πολλές κουβέντες με έμπειρους κυναγωγούς και εκτροφείς και το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι υπάρχουν πολλά και καλά ελληνικής εκτροφής κυνηγόσκυλα, αν και σαν κυνόφιλοι είμαστε πολύ... ισοπεδωτικοί.
 
Οι εκτροφείς αλλά και οι απλοί κυνηγοί δεν πρέπει να ζευγαρώνουν σκυλιά με προβλήματα, τα οποία πολλές φορές κρύβονται μέσα από την εκπαίδευση. Καμιά φυλή δεν πάει, με αυτόν τον τρόπο, μπροστά.
 
Η ανεξέλεγκτη κουταβο-παραγωγή δεν βοηθάει κανέναν σε βάθος χρόνου. Πρέπει να μειωθεί το ανθρώπινο χέρι. Οι σκύλοι που φτιάχνονται από την εκπαίδευση πολλές φορές κρύβουν αδυναμίες που δεν πρέπει να περάσουν σε επόμενες γενιές.
 
Οι αγώνες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κυνοφιλίας, αλλά όλοι οι σκύλοι πρέπει να φιλτράρονται μέσα από το κυνήγι. Το κυνήγι είναι ο τελικός κριτής που φτιάχνει τα μεγάλα και ικανά κυνηγόσκυλα.
 
-Μπεκάτσα ή πέρδικα;
Πέρδικα κυνηγάω τα τελευταία χρόνια, ενώ μπεκάτσα κυνηγάω από τη πρώτη μέρα που έβγαλα άδεια. Κυνηγάω και ορτύκια και πεδινές πέρδικες στα Σκόπια και στη Βουλγαρία, όμως, η μεγάλη μου αγάπη είναι η μπεκάτσα...
Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πλέον ελεύθερο χρόνο, οι εξορμήσεις μου είναι πολλές και κάθε εποχή κυνηγάω το ανάλογο θήραμα.
 

-Ο ρόλος στου facebook στο κυνήγι, σήμερα;
To facebook είναι σαν την πιστωτική κάρτα. Πιστεύεις ότι δεν πληρώνεις, αλλά τελικά πληρώνεις όταν μιλάς. Πολλές φορές αυτή η εξ αποστάσεως επικοινωνία δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις. Είτε θετικές είτε αρνητικές. Οι καβγάδες και οι αντεγκλήσεις δίνουν και παίρνουν και ειδικά με την οικονομική κρίση στη χώρα μας, αυτό δημιουργεί επιπλέον προβλήματα. Το facebook είναι ένα μεγάλο καφενείο. Με τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Πιστεύω ότι θέλει μέτρο η χρήση του facebook και να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτά που δείχνουμε ή γράφουμε τα βλέπουν... πολλοί. Για παράδειγμα, μια φωτογραφία με πολλά θηράματα ή πολύ αίμα γίνεται «όπλο» στα χέρια των αντικυνηγών.
 

-Πώς βλέπεις το μέλλον του κυνηγιού στην Ελλάδα;
Θέλω να πιστεύω ότι αυτά που δήλωνε προεκλογικά η κυβέρνηση δεν θα τα υλοποιήσει. Το κυνήγι συμβάλλει και στην ανάπτυξη της οικονομίας. Πρέπει όμως σε κάθε περίπτωση να προστατεύσουμε αυτό που έχουμε μόνο εμείς σε όλη την Ευρώπη. Το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι.
 
Τη στιγμή που και οι δύο είχαμε απορροφηθεί από την κουβέντα, ο Δημήτρης βλέπει τον VASKO να φερμάρει ένα ντοπιάρικο ορτύκι και τρέχει προς τον σκύλο του. Η έκφραση του προσώπου του τα έλεγε όλα.Η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη όσο αυτή ενός μικρού παιδιού που ανοίγει το πρωτοχρονιάτικό του δώρο. Γιατί αυτό είναι το κυνήγι. Μετά από εκατοντάδες φέρμες του Vasko, η χαρά του Δημήτρη παραμένει η ίδια.
 
Σαν την πρώτη φορά...
 
Κωνσταντίνος Λουρής
 
 

Συνέντευξη του Προέδου του International Pointer Club

$
0
0

Ο ΟΚΑΔΕ στα πλαίσια επιμόρφωσης των κριτών του διοργάνωσε στις 9 Μαίου ένα σεμινάριο με ομιλητές μεγάλες φυσιογνωμίες της ευρωπαικής κυνοφιλίας. Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο Πρόεδρος του International Pointer Club κ. Silvio Marelli, με τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε με την πολύτιμη βοήθεια του Άγγελου Γονιδάκη στη διερμηνεία. Ας δούμε τι μας είπε.
 
-Ποιες είναι οι προδιαγραφές που πρέπει να πληροί κάποιος που θέλει να γίνει κριτής εργασίας; 
 
Καταρχήν θα πρέπει να έχει πάθος. Πάθος για τους σκύλους. Είτε είναι πόιντερ είτε Σέττερ. Το πάθος είναι που χαρακτηρίζει τους καλούς κριτές. Πρέπει να έχει απαραίτητα μεγαλώσει και παρουσιάσει τα δικά του σκυλιά. Ο κριτής καλείται να κρίνει μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα και πάνω στην κρίση αυτή μπορεί να βασιστεί η βελτίωση των φυλών για αυτό πάντα πρέπει να κρίνει με απώτερο σκοπό τη βελτίωση των φυλών.
 
 
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάποιον που κρίνει αγώνες πρακτικού κυνηγιού να είναι κυνηγός;
 
Φυσικά. Πρέπει να έχει όλο το “πακέτο” που ξεκινάει από την εκτροφή και καταλήγει στους κυνηγότοπους και όταν λέμε εκτροφή δεν εννοούμε απαραίτητα επαγγελματική. Εάν δεν είναι κυνηγός δεν μπορεί να ξέρει ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά ενός σκύλου μπροστά στο άγριο το θήραμα και για να βρει ένας σκύλος άγριο θήραμα κάποιος πρέπει να τον καθ’ οδηγήσει …..
 
-Ποια ΄γνώμη σας για τον Ελληνικό Όμιλο Πόιντερ και Σέττερ;
 
Θεωρώ ότι είναι ένας από τους καλύτερους ομίλους στην Ευρώπη και αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι βλέπω πολλούς νέους ανθρώπους να ασχολούνται με την εκτροφή και με την εκπαίδευση αλλά και πολλούς νέους ιδιοκτήτες. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Θεωρώ ότι ο  ΟΚΑΔΕ με όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους και με την βοήθεια των έμπειρων κυνόφιλων είναι αν όχι ο κορυφαίος, ένας από τους κορυφαίους ομίλους στην Ευρώπη. 
 
Πως σας φάνηκε η παρουσία της ελληνικής εθνικής ομάδας στο πανευρωπαικό της Γαλλίας;
 
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τους αγώνες και  θεωρώ ότι η παρουσία της ελληνικής ομάδας ήταν πολύ καλή, εξάλλου ο αναπληρωματικός πρωταθλητής Ευρώπης (PSIHARIS VENTUS TUKO) ήταν ελληνικής εκτροφής. Και εδώ είναι που θέλω σταθώ. Θεωρώ ότι έχετε κάνει εξαιρετική δουλειά αφού έχετε πάρει σκύλους από τα καλύτερα αίματα της Ευρώπης και έχετε δημιουργήσει δικές εκτροφές με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σίγουρα είστε σε πολύ καλό δρόμο.
 
-Ποιά είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι όμιλοι πόιντερ και σέττερ στην Ευρώπη.
 
Το πρόβλημα είναι το πρόβλημα της κυνοφιλίας, που είναι αλληλένδετο με το κυνήγι. Θα πρέπει οι όμιλοι στην Ευρώπη να ανοίξουν τους ορίζοντές τους. Να συμμετέχουν στους διεθνείς αγώνες και να μην περιορίζονται στις εγχώριες διοργανώσεις. ¨Ετσι δεν πάει μπροστά η κυνοφιλία. Οι ¨Ελληνες δεν έχετε πρόβλημα να παρουσιάσετε τα σκυλιά σας οπουδήποτε σε αντίθεση με τις χώρες του Βορρά οι οποίες έχουν δημιουργήσει κλειστούς ομίλους και δεν παρουσιάζουν τα σκυλιά τους σε αγώνες έξω από τις χώρες τους. Αυτή η νοοτροπία να ξέρετε δεν βοηθάει σε αυτό που θέλουμε όλοι οι κυνόφιλοι και δεν είναι τίποτα άλλο από την βελτίωση των φυλών που αγαπάμε. Συνολικά υπάρχουν 22 όμιλοι στην Ελλάδα με τους ποιο δυνατούς να βρίσκονται στη Μεσόγειο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ακόμη υπάρχει (ειδικά στην Ελλάδα) άγριο θήραμα.
 
-Θεωρείται ότι αυτός είναι ο λόγος που επιλέχθηκε η Ελλάδα να φιλοξενήσεις τους φετινούς αγώνες βουνού σε πόιντερ και σέττερ;
 
 
Σίγουρα και αυτός είναι από του λόγους. Έχετε την δυνατότητα να “βγάζετε” τα σκυλιά σας σε πολύ καλής ποιότητας άγριο θήραμα και αυτό σαν κάνει προνομιούχους σε σχέση με άλλες χώρες. Δεν είναι όμως ο μοναδικός λόγος που επιλέχθηκε η χώρας για τους δύο αυτούς αγώνες. Εξαιρετική ήταν η προσπάθεια του Προέδρου του ΟΚΑΔΕ κ, Δημήτρη Γκουζούνα αλλά δεν μπορούμε να λησμονούμε ότι όποια διοργάνωση έχετε αναλάβει την διοργανώσατε άψογα. Τέλος σημαντικό ρόλο έπαιξε το μεγάλο κυνοφιλικό πάθος των Ελλήνων.
 
Πως βλέπετε την εξέλιξη των δύο αυτών φυλών ;
 
Το πόιντερ εξελίσσεται ραγδαία. Θεωρώ ότι η φυλή είναι σε καλό δρόμο σε όλους τομείς. Σε νοοτροπία, σε δύναμη, στο κυνήγι και στους αγώνες.
 
Τα σέττερ είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και μην ξεχνάμε ότι είναι πιο δημοφιλή σε σχέση με τα πόιντερ αφού και στους αγώνες οι συμμετοχές των σέττερ είναι ασύγκριτα περισσότερες. 
 
Παρόλα αυτά  τα πόιντερ είναι πολύ υψηλά στις βαθμολογίες των αγώνων και πολλές φορές ξεπερνούν τα σέττερ.
 
Κώστας Λουρής
 
 

Πενήντα χρόνια λαγοκυνηγός...

$
0
0

Στην επαρχία πριν από μερικές δεκαετίες όταν αναφερόταν κανείς σε κυνηγό, είχε πάντα κατά νου τον λαγοκυνηγό. Λίγοι οι κυνηγοί, περισσότεροι οι λαγοί, ευκολότερη η πρόσβαση στον κυνηγότοπο ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του κυνηγιού μισό αιώνα πριν. Η περιοχή της Καστοριάς δεν ήταν εξαίρεση από τον κανόνα αυτόν.
 
Ο Βασίλης Στεντσιώτης, ένας από τους παλιούς, αλλά εν ενεργεία ακόμη, λαγοκυνηγούς που ζει στο Αργος Ορεστικό θυμάται μερικές από τις κυνηγετικές στιγμές που έζησε τα τελευταία πενήντα χρόνια.
 
Βασίλη, μισός αιώνας κυνηγιού είναι μια ολόκληρη ζωή. Πότε ξεκίνησες;
Την πρώτη άδεια την έβγαλα το 1965. Μόλις έκλεισα τα 17 χρόνια, με υπογραφή του πατέρα μου. Τα προηγούμενα δέκα χρόνια όμως έβγαινα με τον πατέρα μου στο κυνήγι χωρίς όπλο.
Από μικρός στα κυνηγετικά βάσανα, δηλαδή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζούσα για το κυνήγι. Μεγάλωσα και έπαιζα με τα κυνηγόσκυλα που είχαμε στην αυλή μας. Οταν έφευγε ο πατέρας μου στο κυνήγι τον ακολουθούσα κρυφά από μακριά και όταν φτάναμε έξω από τα σπίτια που δεν μπορούσα να κρυφτώ, με ανακάλυπτε και αναγκαστικά με έπαιρνε μαζί του.
Από 10 χρόνων ήμουν πια μόνιμος σε κάθε έξοδο. Δεν κοιμόμουν από την αγωνία όλο το βράδυ περιμένοντας να ακούσω το ξυπνητήρι. Φοβόμουν ότι δεν θα με πάρουν στο κυνήγι επειδή θα κοιμόμουν βαθιά και δεν θα το άκουγα. Μέχρι να σηκωθεί ο πατέρας μου ήμουν ντυμένος και περίμενα στην πόρτα.
 
Τι σκυλιά είχατε τότε;
Τα λαγωνικά μας τα ξέραμε ως «Γκέκικα». Αυτή ήταν η μόνη ράτσα που υπήρχε και υπήρχαν δυο παραλλαγές, κάποια με μικρό και πιο μυτερό κεφάλι και αυτά που ήταν «χοντροκέφαλα». Εμείς στο σπίτι είχαμε όμως και ένα σκυλί φέρμας, ένα Σέττερ. Στο ξεκίνημά μου σαν επίσημος κυνηγός με άδεια έκανα και κυνήγια σε πέρδικες, αλλά γρήγορα τα παράτησα και αφοσιώθηκα μόνο στον λαγό.
Μετά το 1975 άρχισα να ψάχνω για άλλες ράτσες και πήρα τα πρώτα Σεγκούτσι. Τα σκυλιά τότε δεν ήταν καθαρόαιμα όπως τώρα και οι διασταυρώσεις που κάναμε, όπως γκέκα με Σεγκούτσι ή Γιούρα, ήταν συνηθισμένο.
 
Με εκπλήσσεις που ξεκίνησες φερματζής. Συνήθως το ανάποδο συμβαίνει..
Δεν υπήρχαν τότε καθαρόαιμοι φερματζήδες. Μόνο κάποιοι ξένοι έρχονταν και κυνηγούσαν πέρδικες ορεινές. Στο Αργος ο πρώτος κανονικός φερματζής με σκυλί φέρμας ήταν ο Τηλέμαχος Παπούλιας, όλοι οι άλλοι ήταν κυρίως λαγοκυνηγοί.
 
Πόσοι ήταν οι λαγοκυνηγοί του Αργους;
Οταν ξεκίνησα εγώ τη δεκαετία του 1960 κοντά στον πατέρα μου, οι κυνηγοί του λαγού με σκυλιά και με συστηματικές εξόδους ήταν 20 το πολύ. Κυνηγετικά όπλα είχαν και έβγαζαν άδειες πολύ περισσότεροι. Εγώ ως νεαρός κυνηγός. επειδή είχα λαγωνικά. πήγαινα στο κυνήγι με αρκετούς παππούδες που δεν είχαν σκυλιά. Αυτοί κυνηγούσαν με το μάτι τον λαγό στο γιατάκι, στα οργώματα, σε κανένα αγκαθάκι. Ούτε ντορό έψαχναν. Μου έμαθαν όμως πολλά κόλπα και τερτίπια του λαγού. Ηξεραν πού να ψάξουν ανάλογα με τον καιρό.
 
Θυμάσαι κάποιον από τους παλιούς που ξεχώριζε;
Ο καλύτερος λαγοκυνηγός, πραγματικά κυνηγός με Κ κεφαλαίο, τόσο στις γνώσεις για τον λαγό και στο μεράκι του όσο και στο ήθος, ήταν ο Χρυσόστομος Τατούλιας.
Είχε πάντα τα καλύτερα σκυλιά.
 
Οι λαγοί ήταν τότε περισσότεροι ;
Ηταν περισσότεροι. Οι κυνηγοί ήταν λιγότεροι και τα μέρη για να ζήσει ο λαγός ήταν καλύτερα. Δεν υπήρχαν τόσα μηχανήματα και φυτοφάρμακα, ούτε τόσοι δρόμοι και αυτοκίνητα. Μεγάλη ζημιά και μείωση γίνεται από τα αυτοκίνητα.
Οχι υποχρεωτικά από λαθροθηρία. Ενας οδηγός που κινείται καθημερινά στον δρόμο βράδυ, και να μην το θέλει, θα χτυπήσει 2-3 λαγούς τον χρόνο με το αυτοκίνητο.
 
Λαθροθηρία υπήρχε;
Παράνομοι πάντα θα υπάρχουν σε όλες τις εποχές. Αυτό που γίνεται σήμερα με μερικούς λαθροθήρες να γυρνάνε το βράδυ με το αυτοκίνητο και να χτυπάνε λαγούς, τότε δεν γινόταν. Δεν υπήρχαν και αυτοκίνητα όμως, ούτε αυτή η ερημιά στο ύπαιθρο.
Με το χιόνι όμως γινόταν μεγάλη ζημιά, γιατί έβγαιναν πολλοί, όσοι είχαν όπλο μπορούσαν να χτυπήσουν λαγό. Σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα στο χιόνι, η θηροφυλακή κάνει δουλειά και έχει περιοριστεί το φαινόμενο αυτό.
 
Εκπαιδευτικά, όπως γίνονται σήμερα, γίνονταν από τους παλιούς λαγοκυνηγούς;
Οχι, δεν υπήρχαν τόσα εκπαιδευτικά. Οσοι είχαν αγροτικές εργασίες έπαιρναν όμως τα σκυλιά μαζί τους στο χωράφι. Μόνο για να μάθει κάποιο κουτάβι έβγαινε ο κυνηγός την άνοιξη σε κάποιο τριφύλλι ή μετά που θερίζονταν τα χωράφια. Τα έμπειρα λαγωνικά δεν είχαν ανάγκη εκπαίδευσης.
 
Ας γυρίσουμε λίγο στα δικά σου. Με τι όπλο ξεκίνησες το κυνήγι ;
Το πρώτο μου όπλο ήταν ένα δίκαννο κοκοροτούφεκο που είχε ο πατέρας μου. Μετά το 1980 και μέχρι σήμερα κυνηγώ με καραμπίνες.
Τα πρώτα χρόνια χρησιμοποιούσαμε όλοι χάρτινα φυσίγγια που τα ξαναγεμίζαμε. Εγώ είχα αγοράσει όμως μια ζυγαριά ακριβείας και πρόσεχα περισσότερο τις γομώσεις.
Το παίδευα για κάθε σφαίρα, έβγαζα και ένα σκάγι για να μην ξεπεράσω το κανονικό βάρος. Μετά το 1975 γύρισα στα έτοιμα φυσίγγια του εμπορίου και τα εργαλεία γεμίσματος έμειναν σαν μουσείο.
Σήμερα τα φυσίγγια είναι πολύ καλύτερα, όσο και αν μερικοί λένε ότι τα παλιά «κόβαν» καλύτερα. Δεν μπορούσαμε εμείς τότε να φτιάξουμε σφαίρες σαν τις σημερινές, αυτό είναι η αλήθεια.
 
Αλλο θήραμα εκτός από λαγό;
Για μένα το κυνήγι σταματά στις 10 Ιανουαρίου που κλείνει ο λαγός. Το όπλο μπαίνει στη θήκη μέχρι το φθινόπωρο. Στην έναρξη μπορεί να βγω 1-2 εξόδους με τον κουμπάρο μου, τον Θανάση Κύρου, που είναι πια φερματζής, στα ορτύκια.
Για την παρέα και για το καλό της έναρξης, όχι για να πυροβολήσω. Το κυνήγι για μένα είναι η παρέα. Δεν μπορώ να βγω μόνος μου, κάτι δεν μου πατάει.
 
Τι είναι το κυνήγι για σένα;
Το κυνήγι είναι ο τρόπος ζωής μου. Δεν μπορώ να ζήσω διαφορετικά. Τα Σαββατοκύριακα και οι Τετάρτες από 15 Σεπτεμβρίου μέχρι 10 Ιανουαρίου, όλα αυτά τα χρόνια είναι αφιερωμένα στην κυνηγετική έξοδο.
Αλλά και τις υπόλοιπες μέρες πάλι για το κυνήγι ζούμε. Καθημερινά η ασχολία με τα σκυλιά, οι κουβέντες με την παρέα δεν μπορούν να σε απομακρύνουν.
Το εκπαιδευτήριο που έχουμε στο Μαύρο Βουνό είναι μια ανάσα ζωής για τους λαγοκυνηγούς. Κάθε Σαββατοκύριακο εκτός κυνηγετικής σεζόν βρισκόμαστε εκεί, χαιρόμαστε τα σκυλιά μας και πίνουμε μετά καφέ ή τσίπουρο στο κιόσκι των κυνηγών.
Μεγάλη υπόθεση να έχεις τη δυνατότητα να βγεις με τα σκυλιά σου στο βουνό σε δέκα λεπτά. Δεν είναι ο αριθμός των θηραμάτων, ούτε το να σκοτώσω λαγό το σπουδαιότερο για μένα.
Ολη η διαδικασία του κυνηγιού, η παρέα, η κουβέντα από πριν και μετά την έξοδο, τα σκυλιά που αγωνίζονται, η καταδίωξη και το γαύγισμα των σκυλιών μου στον ντορό, αρκούν για να γεμίσουν τη μέρα μου.
Αν τύχει να υπάρχει και ο λαγός στο σακίδιο έχει καλώς, όμως δεν βγαίνουμε στο βουνό για να πάρουμε υποχρεωτικά το θήραμα. Δεν είναι κρεοπωλείο το βουνό.
 
Τι θα έλεγες σε κάποιον νέο κυνηγό που τώρα ξεκινά το κυνήγι του λαγού;
Είχες γράψει σε ένα άρθρο σου στο «Εθνος-Κυνήγι» για αυτά που είπε ο Αρριανός πριν από 2.000 χρόνια. Το έχω κρατημένο. Αυτά θα έλεγα, να το γράψεις έτσι ακριβώς.
«Οι πραγματικοί κυνηγοί βγάζουν τα σκυλιά στο κυνήγι όχι τόσο για να συλλάβουν το θήραμα, αλλά για να αντιπαρατεθούν μαζί του στο τρέξιμο και να χαρούν την καταδίωξη».
 
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ
 

O Νίκος Μάργαρης για τις αλήθειες τους μύθους της ελληνικής οικολογίας

$
0
0

O Νίκος Μάργαρης για τις αλήθειες τους μύθους της ελληνικής οικολογίας
 
Είναι ο πρώτος που έγραψε για οικολογία στις ελληνικές εφημερίδες. Και ο πρώτος που βαρέθηκε τις υπερβολές και τις ασχετοσύνες των «οικοχόνδριων». Ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΙΣ 27/8/2013
 
Είναι μόδα η οικολογία;
 
Δυστυχώς, είναι μόδα. Και τα άτομα που ανακατεύονται, εκτός απ'τη μόδα, το κάνουν και λόγω του ότι προσφέρει τη δυνατότητα κάποιας εξουσίας. Αφού απέτυχαν στους πρωτογενείς τους χώρους, έγιναν όλοι οικολόγοι. Ρώτησα κάποτε στο υπουργείο -γιατί δεν είμαι άτομο εκτός κυκλωμάτων- γιατί βάλατε αυτή την παλαβή υπεύθυνη περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης στον τάδε νομό. Μου λένε είναι ευαισθητοποιημένη. Ποιοι είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα υγείας; Οι υποχόνδριοι. Λες σε έναν υποχόνδριο να σχεδιάσει την υγεία; Το αποτέλεσμα είναι μια εθνική τραγωδία, η οποία δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Οτιδήποτε πάει να γίνει, κάποιοι προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας - το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι χειρότερος ακτιβιστής και χωρίς καμία γνώση αποφασίζει, μπλοκάροντας τα πάντα. Η εκτροπή του Αχελώου, για παράδειγμα, που έχει γίνει απ'το '60 (η λίμνη Νικολάου Πλαστήρα είναι η εκτροπή του Αχελώου) έστειλε νερό στη Θεσσαλία και υδρεύεται η Καρδίτσα, αρδεύεται ο κάμπος και παράγεται και ηλεκτρικό ρεύμα. Αποδείχτηκε, δηλαδή, πως ήταν μια οικονομική, μια κοινωνική και μια οικολογική επιτυχία, επειδή πάνω απ'τη λίμνη έγινε Ελβετία. Κι όμως, το Συμβούλιο της Επικρατείας μπλέκει και λέει όχι στον Αχελώο. Μάλιστα, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, επειδή είναι άσχετοι, δεν ήξεραν ότι δεν είναι λίμνη αλλά φράγμα και την πρότειναν να γίνει γραμματόσημο! Και έγινε γραμματόσημο «Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα»!
 
Με τι αιτιολογία;
 
Επειδή είναι άσχετοι, γι'αυτό είναι και επικίνδυνοι. Είναι σαν ένας υποχόνδριος να κάνει ιατρικές πράξεις. Ο Νίκος Δήμου έχει έναν όρο γι'αυτούς, τους λέει «οικοχόνδριους». Όταν εγώ περνάω έξω από τον Ευαγγελισμό, ποτέ δεν σκέφτομαι να μπω μέσα να κάνω εγχειρίσεις ανοιχτής καρδιάς. Είμαι ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος, ένας παθολόγος. Και τι κάνει ο παθολόγος; Πας και σου λέει βάλε το θερμόμετρο. Ένας επαγγελματίας του περιβάλλοντος κάνει ακριβώς το ίδιο με τις υδατοκαλλιέργειες: μετράει το οξυγόνο. Ό,τι είναι το θερμόμετρο για κάποιον άνθρωπο που είναι άρρωστος, είναι το μέτρημα του οξυγόνου για τις υδατοκαλλιέργειες.
Δεν δέχονται τις αποδείξεις κάποιου που είναι ειδικός; Τι λένε;
 
Ότι «τα πιάνω». Βέβαια, επειδή είμαι γέρος πια, έχω αποδείξει κατά καιρούς ότι είχα δίκιο, παίρνοντας κρίσιμες θέσεις. Για παράδειγμα, όταν στα Γιάννενα λέγανε ότι θα ρυπανθεί ο Καλαμάς, αν μπούνε σ'αυτόν τα επεξεργασμένα λήμματα, βρέθηκε ένας δυναμικός δήμαρχος ΚΚΕ -ένα περίεργο μείγμα ΚΚΕ με χιούμορ-, σταλινικός απίστευτος, και τα έριξε με το έτσι θέλω στον Καλαμά και φυσικά όχι μόνο δεν έγινε τίποτα, αλλά ο Καλαμάς έφτιαξε. Αν ρίξεις ένα κιλό λίπασμα σε μία γλάστρα, η γλάστρα ξεραίνεται, αν ένα κιλό λίπασμα όμως το ρίξεις σε ένα στρέμμα, το χωράφι θα πάρει τα πάνω του. Κι αυτό φαινόταν από το γεγονός ότι οι εκβολές του Καλαμά μεγάλωναν και γινόταν όλο και καλύτερος υδροβιότοπος. Κάνοντας βιολογικό καθαρισμό ανοργανοποιούνται οι οργανικές ενώσεις που δημιουργούν το πρόβλημα στη λίμνη, ενώ λιπαίνουν τις εκβολές. Το ποτάμι έφτιαξε, επανεμφανίστηκαν είδη που είχαν εξαφανιστεί, ενώ κάποιοι «οικολόγοι» έλεγαν θα ρυπανθεί, θα χαλάσει και ξεσήκωναν τον κόσμο -έναν απ'αυτούς τον έπιασαν μετά από λίγο καιρό να λέει ότι κάνει πράξεις και θεραπεύει τον καρκίνο στην Ηγουμενίτσα.
Παραλογισμός.
 
Ο παραλογισμός στην Ελλάδα είναι ο εξής: πόσες φορές έχετε ακούσει για το Δέλτα του Νέστου; Ε, λοιπόν, ο Νέστος δεν έχει Δέλτα. Έχει γίνει «εγκυβωτισμός» του ποταμού απ'το '52. Πριν χρόνια ανέλαβα να κάνω την περιβαλλοντική μελέτη για τα φράγματα του Νέστου .Την εποχή εκείνη ο Νέστος είχε μείνει χείμαρρος, γιατί έπαιρναν όλο το νερό στα σύνορα και πότιζαν τα καλαμπόκια. Δεν είχε νερό. Εγώ είχα αναλάβει να δω αν τα φράγματα θα επηρεάσουν ή όχι τον Νέστο και είχα πει ότι πρώτον, λόγω της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής, θα λείψει το νερό και πρέπει να έχουμε αποθέματα -φυσικά είχα δίκιο- και δεύτερον τα φράγματα εξελίσσονται σε υδροβιότοπους (η Κερκίνη, που είναι ο καλύτερος υδροβιότοπος, είναι ένα φράγμα που έκανε ο Βενιζέλος το '30 με την ΟΥΛΕΝ).
 
Τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα είναι συνήθως συνδεδεμένα με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
 
Ανοησίες σε μεγάλο βαθμό. Όλα, μα όλα τα φράγματα της ΔΕΗ -να αναφέρουμε ένα παράδειγμα- είναι οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιτυχίες - έχουμε βγάλει κι ένα βιβλίο που το αποδεικνύει. Άλλο παράδειγμα είναι μια υδατοκαλλιέργεια που υπήρχε κοντά στο λεγόμενο «Αρκαδικό Χωριό». Το Αρκαδικό Χωριό το έχτισαν κάποιοι τύποι χωρίς αποχέτευση, χωρίς αποκομιδή σκουπιδιών, με ένα σωρό ελλείψεις και τους εμπόδιζε μια υδατοκαλλιέργεια που ήταν προς Νότο, δεν φαινόταν καλά καλά με το μάτι, και με ρεύματα από Βορρά προς Νότο. Με λίγα λόγια, στην ουσία την υδατοκαλλιέργεια την επηρέαζαν τα λήμματα των κατοίκων του Αρκαδικού Χωριού που διαμαρτύρονταν για την υδατοκαλλιέργεια. Η ναυτιλία (με έδρα στο Λονδίνο, βέβαια) και οι υδατοκαλλιέργειες ήταν οι χώροι που η Ελλάδα ήταν πρώτη στην Ευρώπη. Η ιστορία των υδατοκαλλιεργειών είναι η απόδειξη την όρθιας ξεφτίλας στην Ελλάδα γιατί την έχουν ρίξει έξω τελείως. Ούτε τα πανεπιστήμια ούτε ο Μαντέλης. Στην Ελλάδα νομίζω ότι η μεγαλύτερη ακτιβιστική οργάνωση κι αυτή που προκαλεί τα χειρότερα προβλήματα είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Καθυστερούν απίστευτα, στο μεταξύ νομίζουν ότι είναι οικολόγοι, ενώ είναι ακτιβιστές, και χωρίς γνώσεις μπλοκάρουν τα πάντα. Αν μπείτε στο σάιτ των ιχθυοκαλλιεργειών στη Νορβηγία λέει ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι αειφορική δραστηριότητα. Αν δείτε στην Ελλάδα, το κάθε ψώνιο λέει ότι είναι αισθητική ρύπανση. Έχω κάνει άπειρες μελέτες για τα ιχθυοτροφεία κι έχει αποδειχτεί -και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας- ότι τα ιχθυοτροφεία δεν ρυπαίνουν. Κι όμως, ξεσηκώνει τους πάντες ο οιοσδήποτε. Πρώτη και καλύτερη η Γκερέκου κατέστρεψε έναν ιχθυοκαλλιεργητή στην Κέρκυρα, λέγοντας μπαρούφες. Και μάλιστα πήρε ομόφωνη απόφαση το νομαρχιακό συμβούλιο ότι δεν του επιτρέπουν την επέκταση - μιλάμε για 500 τόνους παραγωγή, όταν στην Κεφαλλονιά έχουν παραγωγή 20.000 τόνους. Είναι μία από τις εθνικές τραγωδίες. Να σημειωθεί ότι μετά την αγροτική επανάσταση, που είναι η πρώτη, τη βιομηχανική επανάσταση, που είναι η δεύτερη, ήρθε η μπλε επανάσταση, που είναι η τρίτη. Αυτήν τη στιγμή το ψάρεμα τι είναι; Κυνήγι, ενώ το άλλο είναι καλλιέργεια. Ακούς κάποιους να λένε ότι «τις άγριες τις τσιπούρες τις ξεχωρίζω». Ναι, ρε άσχετε, αλλά κάνουν 35 ευρώ, δεν κάνουν 5 που κάνουν της καλλιέργειας, χώρια που της καλλιέργειας είναι πολύ πιο καθαρές γιατί οι άγριες δεν ξέρεις τι τρώνε... Ακόμα και στο Τμήμα Περιβάλλοντος δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις στο Αιγαίο, από το οποίο, όπου να 'ναι, θα παραιτηθώ. Δεν τους αντέχω. Είναι δυνατόν φοιτητές σε Τμήμα Περιβάλλοντος, που λένε ότι προστατεύουν το περιβάλλον, να έχουν το τμήμα λερωμένο;
 
Για ποιο λόγο παραιτείστε;
 
Επειδή δεν τους αντέχω. Αυτό που γίνεται είναι απίστευτο. Αυτό το έζησα στη Θεσσαλονίκη, ήμουν καθηγητής στο πανεπιστήμιο εκεί από το 1978, όταν οι καθηγητές στο Βιολογικό ήταν 7. Μας αποκαλούσαν «γερουσία» οι βοηθοί που ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμάς. Και τώρα είναι 72 καθηγητές, με τον ίδιο αριθμό φοιτητών. Μου την έδωσε και παραιτήθηκα κι από εκεί και πήγα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου για μερικά χρόνια μπορούσα να στήσω το Τμήμα Περιβάλλοντος, γιατί ήμουν στη διοικούσα στην πρώτη φάση. Τώρα, το μόνο που μου μένει δεν είναι να κλαίω τη μοίρα μου, εγώ καλά τα πάω, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα μετά το '81 το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι ότι διοικούν οι συνδικαλιστές. Οι συνδικαλιστές είναι συνήθως στούρνοι, δεν έχουν σπουδάσει τίποτα, ήταν αφισοκολλητές και εν πάση περιπτώσει ο ρόλος τους είναι να προστατεύουν το σωματείο τους. Με τις αλλαγές που έγιναν και τη λεγόμενη «κοινωνικοποίηση» άλλαξαν τα πάντα. Για να γίνεις διοικητής στην τράπεζα ή στον ΟΤΕ π.χ. έπρεπε να είχες κάνει κάτι στη ζωή σου. Όμως, οι συνδικαλιστές έμπαιναν στη διοίκηση απ'τα παράθυρα, διοικούσαν και τα έριξαν όλα έξω. Ειδικά στα πανεπιστήμια είναι φρίκη. Συνεταιρίστηκαν δε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των βοηθών με αυτές των φοιτητών για να μοιραστούν την εξουσία. Αποτέλεσμα; Οι βοηθοί έγιναν όλοι καθηγητές και οι φοιτητές παίρνουν πτυχίο στο έτσι. Το ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι φοιτητικές ομοσπονδίες δεν έχουν μέλος την Ελλάδα επειδή δεν μπορούν να βρουν πρόεδρο; Η ΕΦΕΕ δεν έχει πρόεδρο. Είναι δυνατόν να μιλάς για υπευθυνότητα στη νεολαία όταν οι τέσσερις διαφορετικές φοιτητικές παρατάξεις βγάζουν τέσσερα διαφορετικά αποτελέσματα; Η απόλυτη ξεφτίλα. Ποιος όμως να τους περιορίσει; Οι καινούργιοι καθηγητές, επειδή δεν έχουν τα κότσια, έχουν γίνει κότες!
 
Έχετε μια κόντρα με τους οικολόγους που κρατάει χρόνια. Σήμερα, ποιες είναι οι σχέσεις σας;
 
Στην αρχή, όταν είχα μια σελίδα στο «Βήμα», ήταν οι πρώτοι μου αναγνώστες, με την έννοια ότι με διάβαζαν την Κυριακή σαν τρελοί για να με βρίζουν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Ήμουν σαν ένας γιατρός επαγγελματίας που τα είχε βάλει με τους υποχόνδριους, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν τους γιατρούς. Οι άνθρωποι είναι άσχετοι. Αρθρογραφώ απ'το '81 και αν έχω κάπου κάνει λάθος, ας έρθουν να μου το πουν. Να τους πω και εγώ πού έχουν κάνει λάθος αυτοί, ό,τι έχουν πει και δεν έχει ισχύσει. Η Δαμανάκη ως υποψήφια δήμαρχος έλεγε ανοησίες, ότι θα ανασυστήσει τη γειτονιά, θα έπαιρνε τις γριές δηλαδή την ώρα που έπαιζε η «Λάμψη» και θα τις κατέβαζε στον δρόμο. Παλιά η γειτονιά είχε νόημα και μιλούσαν οι κάτοικοι μεταξύ τους όχι επειδή αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να βρουν τους φίλους τους. Αυτήν τη στιγμή κάνουμε παρέα με τους φίλους μας. Παλιά έκανες παρέα με τους γείτονες γιατί δεν θα πήγαινες στον Πειραιά με τα πόδια να φας σε μια ταβέρνα με έναν φίλο σου. Είναι πολύ καλύτερα τώρα.
 
Ο παλιός καλός καιρός είναι ένας μύθος;
 
Ουδέποτε υπήρξε. Γεννήθηκα στον Βόλο κι εκεί που βγάζαμε το νερό με την λεγόμενη «τουλούμπα» δίπλα στο βόθρο ο τύφος οργίαζε. Το να μιλάμε για παλιό καλό καιρό είναι μια ανοησία. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ καλύτερη. Λένε όλοι για τη νεολαία που δεν τρώει καλά. Μα είναι δυνατόν να μην τρώει καλά και να γίνονται ψηλότεροι και ωραιότεροι; Απλώς, οι γέροι νοσταλγούν τα νιάτα τους που πέρασαν.
Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τις ηλικίες: ο πατέρας μου είναι 70 και τον βλέπω πολύ νέο...
 
Δίκιο έχεις (γέλια). Ο πατέρας μου πέθανε 55 ετών και δεν θεωρούσα ότι ήταν τόσο νέος. Βάλε ν'ακούσεις ένα παλιό τραγούδι που λέει «βρε πώς καταντήσαμε που σαρανταρίσαμε», ποιος παλιός καλός καιρός και μπούρδες; Οι συνθήκες ζωής άλλαξαν προς το καλύτερο. Θυμάμαι εποχές αγριότητας - δεν θα ξεχάσω έναν βασιλικό γέρο στο Μούρεσι. Έμαθα ότι στον Εμφύλιο γύρναγε με ένα καλάμι που στην άκρη είχε κεφάλια ανταρτών.
 
Για τα βιολογικά προϊόντα τι πιστεύετε;
 
Στο πανεπιστήμιο κάποτε έκανα ένα πείραμα. Πήγα με μια φωτογραφική μηχανή στο Κολωνάκι και πήρα φωτογραφίες των 100 πρώτων επισκεπτών σε ένα κατάστημα με βιολογικά προϊόντα και των 100 επισκεπτών σε ένα ντελικατέσεν. Τις βάλαμε στον τοίχο όλες και ζήτησα από άτομα που δεν ήξεραν τι γινόταν να πουν ποιοι φαίνονταν πιο υγιείς. Του βιολογικού ήταν σπυριάρηδες, κακομοίρηδες, γκρινιάρηδες, αφελείς, προβληματικοί. Χωρίς να είμαι εναντίον των βιολογικών τροφών, ουσιαστικά είναι ένα σνομπ προϊόν. Κάποτε, έβαλα υποψήφιος πρύτανης στο Αιγαίο και φυσικά ο αντίπαλος μού πήρε και τα σώβρακα. Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι διοικητικά οι υπάλληλοι και οι συνάδελφοί μου δεν με πήγαιναν. Αντί, λοιπόν, να καθίσω να κλάψω τη μοίρα μου έφυγα και πήγα στην ΟΥΝΕΣΚΟ, κάνοντας χρήση αυτού που οι καθηγητές λένε «σαμπάτικαλ». Έμεινα στο Παρίσι το '98 και πέρασα έναν χρόνο μόνος μου ταξιδεύοντας, προσπαθώντας να καταλάβω και πού βρίσκομαι - ήταν μια περίοδος ανασυγκρότησης για μένα. Υπήρχε λοιπόν μια έκθεση στο Παρίσι, στη Μαρζολέν, που ήταν όλα «πράσινα», πράσινα φαγητά, ποδήλατα, πράσινες εκδρομές (να πηγαίνεις δηλαδή στη Σαχάρα και να σε δέρνουν και να είναι πέντε φορές πιο ακριβά από την Καραϊβική), οπότε πήγα να δω τι διάολο ήταν. Όταν έφτασα, είδα τύπους να φοράνε ξεχειλωμένα πουλόβερ, ήταν βρόμικοι, σπυριάρηδες, απίστευτο. Όταν μπήκα μέσα στα φαγητά (βετζετέριαν μόνο) βρομοκοπούσε, ήταν όλοι λερωμένοι από σάλτσες. Κατά σύμπτωση, πήγα μετά, το επόμενο Σαββατοκύριακο, στην άλλη πλευρά του Παρισιού, σε μια έκθεση αεροναυπηγικής που είχε γιάπηδες. Μια χαρά παιδιά, ωραίοι, υγιείς. Και τότε σκέφτηκα ότι ο άνθρωπος έχει ένα στομάχι, ενώ όλα τα φυτοφάγα ζώα στη φύση έχουν δύο στομάχια. Επομένως, εάν έχεις ένα στομάχι, είναι ανωμαλία να είσαι βετζετέριαν. Δικαίωμά σου βεβαίως, αλλά μη μιλάς για υγιεινή. Δείτε γύρω σας. Όλοι όσοι τρώνε βιολογικά προϊόντα είναι περισσότερο υγιείς;
 
Για τα μεταλλαγμένα τι πιστεύετε;
 
Αν πάτε στο Άργος, θα δείτε εσπεριδοειδή που έχουν σε ένα κλαρί λεμόνια, στο άλλο πορτοκάλια και στο τρίτο μανταρίνια. Αυτό δεν είναι τέρας, είναι φυσιολογικό; Τα πορτοκάλια τα μέρλιν είναι μεταλλαγμένα. Ένα σπέρμα, το κουκούτσι, περιβάλλεται πάντα από έναν καρπό για προστασία. Το να έχεις έναν καρπό χωρίς σπέρμα είναι ανωμαλία. Επομένως, είτε μιλάμε για πορτοκάλια μέρλιν, είτε μιλάμε για μανταρίνια κλημεντίνες, είτε μιλάμε για σταφύλια χωρίς κουκούτσια, εννοούμε μεταλλαγμένα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός γιατί τα μεταλλαγμένα ήρθαν για να μείνουν, είναι πολύ πιο σίγουρα από τα άλλα. Κι οι σοκολάτες Τομπλερόν έχουν μεταλλαγμένη σόγια. Τώρα, αν οι Έλληνες θεωρούν ότι προστατεύουν το περιβάλλον καλύτερα σε σχέση με όλους τους άλλους, σε σχέση με τους Ελβετούς ή με τους Σουηδούς, ας το πιστεύουν. Έγινε ολόκληρος ντόρος για τη μεταλλαγμένη ντομάτα - το άκρον άωτον της ξεφτίλας. Η ντομάτα και όλοι οι καρποί, πλην των σταφυλιών, όταν τους κόψεις συνεχίζουν να ωριμάζουν. Κόβεις ένα μήλο και σιγά σιγά γίνεται ώριμο μέχρι που σαπίζει, οι μπανάνες έρχονται πράσινες κι αν τις αφήσεις γίνονται κίτρινες. Τις ντομάτες, επειδή έχουν γρήγορη μεθωρίμανση, τις κόβουν πάντα πράσινες, μέχρι να φτάσουν στην αγορά έχουν κοκκινίσει κι αμέσως χαλάνε. Αυτό που έκαναν στη μεταλλαγμένη ντομάτα ήταν να αφαιρέσουν το γονίδιο της μεθωρίμανσης - δεν έβαλαν τίποτα μέσα. Κόβουν τις ντομάτες κόκκινες με όλες τις βιταμίνες και δεν χαλάνε. Κι όμως, η Greenpeace αντέδρασε.
 
Πείτε μου και για τα πυρηνικά.
 
Ποιες είναι οι χώρες στην Ευρώπη που έχουν περισσότερα πυρηνικά; Η Γαλλία, το 75% της ηλεκτρικής ενέργειας είναι από πυρηνικά εργοστάσια, η Ελβετία, πάνω από το 50%, η Σουηδία, το Βέλγιο, η Αγγλία. Δεν βγάζουν διοξείδιο του άνθρακα κι αυτή είναι πιθανόν η λύση για όλες τις χώρες σε σχέση με την κλιματικά αλλαγή που την προκαλούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Εμείς οι μάγκες δεν τη θέλουμε. Ο Μπερλουσκόνι, επειδή είχαν ψηφίσει κι αυτοί μέσα στη χαζομάρα τους ότι δεν θα δεχτούν πυρηνικά εργοστάσια, τα έχει παραγγείλει και θα τα κάνει η Γαλλία. Στη Γερμανία, όταν είχαν βγει οι σοσιαλιστές, ήθελαν τους πράσινους για να κάνουν κυβέρνηση, οπότε μόνο και μόνο για να πάρουν την εξουσία συμφώνησαν να μη γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Ακούτε τον κάθε ανόητο εδώ να λέει ότι επειδή η Ελλάδα είναι σεισμογενής δεν θα πρέπει να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια. Στην Ιαπωνία δεν έχουν σεισμούς; Ακούσατε ποτέ να σκάσει ένα εργοστάσιο στην Ισπανία ή την Αγγλία; Να χαλάσουν ναι, χαλάνε. Πιο πολλοί όμως έχουν σκοτωθεί εδώ, στη ΔΕΗ, επειδή έχουν πέσει μέσα στα καμίνια, παρά από τις βλάβες των πυρηνικών εργοστασίων στη Γαλλία. Στην Ουκρανία και στο Τσερνομπίλ είχαν καταρρεύσει τα πάντα. Και η οικονομία τους και η ιδεολογία τους και η γεωργία τους, λογικό ήταν να σκάσει και το εργοστάσιο. Όλες οι αλλαγές ήρθαν για να μείνουν - οι Έλληνες δεν τις καταλαβαίνουν επειδή είναι δυο τρεις κοινωνικές και τεχνολογικές επαναστάσεις πίσω. Ντοπάρουν και τα παιδιά με την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, η οποία πρέπει να σταματήσει. Πήγαινα παλιότερα και έκανα διαλέξεις σε πόλεις, αλλά σταμάτησα, γιατί διαπίστωσα ότι είναι μεγάλη βλακεία. Έρχονται 100 άτομα, εκεί μέσα έρχονται και 20 οικολόγοι κι αρχίζουν και σε ρωτάνε διάφορα, φεύγουν οι 80 και μένεις με αυτούς να πλακώνεσαι χωρίς λόγο. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ότι η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει απ'το σχολείο. Ποιος να την κάνει αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Για να κάνει κάποιος μάθημα στο νηπιαγωγείο πρέπει να είναι νηπιαγωγός, για να κάνει μαθηματικά πρέπει να είναι μαθηματικός, για να κάνει μάθημα για το περιβάλλον γιατί να πρέπει να είναι ο κάθε χαβαλές; Με αποτέλεσμα να ζαλίζουν το παιδί με «αλλοτριωμένους καταναλωτές», «διαμερίσματα κλουβιά». Κάνουν το παιδί που ζει στη Θεσσαλία να βλέπει τον πατέρα του με ένα τσουβάλι λίπασμα στην πλάτη και να θεωρεί ότι είναι εγκληματίας. Στο Πήλιο υπήρχε μια ομάδα ακτιβιστών στον Βόλο -φυσικά ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και καθηγητές στα σχολεία- που είχαν κάνει μια περιβαλλοντική μελέτη με τους μαθητές των σχολείων, την οποία φυσικά την παρουσίασαν ο νομάρχης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της Ελλάδας, γιατί ψάχνει για ψήφους), που έγραφε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η πανίδα του Πηλίου έχει εξαφανιστεί λόγω του κυνηγιού και των φυτοφαρμάκων. Τη μέρα εκείνη που τη διάβασα μου την έδωσε γιατί στο Πήλιο ξέρω ότι έχουν αυξηθεί οι σκίουροι, τα αγριογούρουνα σε βαθμό που δημιουργούν πρόβλημα, οι αετοί, οι αλεπούδες, τα γεράκια - ήταν μια μελέτη εκτός τόπου και χρόνου. Μαθαίνουν στα παιδιά άλλα αντί άλλων. Όταν είπα κάποτε σε μια διάλεξη στα πιτσιρίκια ότι τα δάση στην Ελλάδα αυξάνονται -μετρημένα με δορυφόρους- με πέρασαν για παλαβό, όπως πιθανότατα θα με αντιμετωπίσουν οι αναγνώστες σας.
 
Αυξάνονται;
 
Αυξάνονται, ναι. Αυτή η ιστορία ότι η Ελλάδα κατά την επανάσταση του 1821 είχε 50% δάση κι εξαφανίστηκαν είναι μεγάλη απάτη. Κι είναι απάτη γιατί ένας δασολόγος ψεύτης προκειμένου να επηρεάσει τον Μεταξά για να διώξει τα γίδια θεώρησε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και του είπε ότι η Ελλάδα στην επανάσταση είχε 50% δάση. Ο Βαυαρός πρόξενος στην Ελλάδα το 1938 είχε κάνει μια στατιστική και τα είχε βγάλει 20%, όσο είναι και τώρα. Ζούμε με μύθους απίστευτους.
 
Να πούμε για την Αθήνα; Πώς τη βλέπετε; Έχει πράσινο;
 
Κάποτε έβγαλα ένα βιβλίο επί Αβραμόπουλου, Τα αγριολούλουδα της Αθήνας. Γυρίζοντας μέσα στα διοικητικά όρια της Αθήνας και μετρώντας τα αγριολούλουδα, βρήκα πάρα πολλά, απλώς οι Αθηναίοι δεν τα βλέπουν. Θεωρώ, βέβαια, ότι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αθήνας είναι οι γεωπόνοι και οι δασολόγοι. Η καλύτερη αποκατάσταση πρασίνου που έγινε ποτέ στην Ελλάδα είναι η αποκατάσταση στην Ακρόπολη απ'τον Πικιώνη που χρησιμοποίησε ελληνικά φυτά - του οποίου του έκαναν τη ζωή μαύρη. Επίσης, δείτε το Πεδίον του Άρεως και τον Εθνικό Κήπο. Γιατί ο Εθνικός Κήπος είναι ωραιότερος; Επειδή τον έφτιαξαν Βαυαροί, ενώ το Πεδίον του Άρεως το έφτιαξαν Έλληνες. Οι Έλληνες έχουν μία περίεργη μανία με τα φυλλοβόλα. Βλέπετε όλα τα σχολεία να έχουν στις αυλές φυλλοβόλα, τα οποία βγάζουν φύλλα όταν κλείνουν τα σχολεία και ρίχνουν τα φύλλα όταν ανοίγουν τα σχολεία. Ο Έλληνας δεν έχει καλή σχέση με τη φύση. Δηλαδή, ακόμα κι όταν κάνει εκδρομή, το μόνο που σκέφτεται είναι το φαγητό. Αν τον ρωτήσεις για τις Μηλιές στο Πήλιο που πήγε, θα σου πει τι έφαγε, ποτέ για τη βιβλιοθήκη, αν τον ρωτήσεις για τη θέα από τα Χάνια και για το δάσος, θα σου πει για τη φασολάδα που έφαγε και το λουκάνικο. Του πιπιλίζουν το κεφάλι με τις καταστροφές, με αποτέλεσμα να απεχθάνεται τα πάντα. Υπάρχει ένα διδακτορικό ενός Εμίλιο Αριγκόνι, Ιταλού, για το τοπίο κατά την κλασική αρχαιότητα. Ήταν το ίδιο ακριβώς, μόνο που οι δασολόγοι τα παραποίησαν. Ο Πλάτωνας λέει ότι ο Υμηττός είναι σαν οστά, μόνο με τροφή για μέλισσες (εννοεί το θυμάρι), αλλά δεν χρειάζεται να πάτε μακριά, δείτε παλιές γκραβούρες: η Αθήνα ήταν έρημος. Δείτε τη μεγάλη φωτογραφία στο μετρό του Συντάγματος. Η πόλη θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερο πράσινο, αλλά οι οικολόγοι και οι αρχαιολόγοι του '50 διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι έπρεπε φαίνεται η Ακρόπολη. Αυτή η ομάδα που εμπόδισε τον Καραμανλή να μας κάνει πραγματικά πρωτεύουσα ήταν εναντίον του ύψους. Δεν υπάρχει πρωτεύουσα στην Ευρώπη που δεν έχει ουρανοξύστες: Μαδρίτη, Ρώμη, Παρίσι, Βιέννη... Δεν λέω μέσα στο ιστορικό κέντρο, αλλά στην άκρη, όπου έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται η Ακρόπολη. Ο πληθυσμός αυξανόταν - και δεν έχει καμία σχέση ο Εμφύλιος, άλλη σαχλαμάρα  ο μετεμφυλιακός ρεβανσισμός, σε όλες τις χώρες του κόσμου, έγινε μετακίνηση. Όταν έγινε η εκμηχάνιση της γεωργίας γύρω στο 1950 άρχισαν να περισσεύουν χέρια στις αγροτικές περιοχές. Παλιά, για να θερίσουν, ήθελαν ένα κάρο κόσμο, αυτός ο κόσμος βρέθηκε χωρίς δουλειά και πήγαν εκεί που γίνονταν τα τρακτέρ, ή εκεί που άνοιξαν οι υπηρεσίες, είτε στη Γερμανία είτε στην Αθήνα. Το ίδιο έγινε παντού. Απλώς οι Έλληνες διανοούμενοι συνήθως είναι αδιάβαστοι, σχεδιάζοντας, κοιτώντας τον αφαλό τους. Στην Αθήνα είπαν να είναι χαμηλά τα κτίρια, έκαναν αυτή την απαγόρευση και δεν έγινε ένας σωστός σχεδιασμός. Δείτε τα κτίρια της Μεσογείων, θλιβερά, χωρίς καθόλου θέα, γύρω γύρω οι ακάλυπτοι, και δείτε και τον Πύργο των Αθηνών. Ποιο είναι καλύτερο, με άπλετο χώρο γύρω γύρω κι από κάτω πάρκινγκ. Τι είναι προτιμότερο; Είπαν όχι στις πολυώροφες για να φαίνεται η Ακρόπολη και είπαν το ίδιο για τη Λάρισα, σε όλη την Ελλάδα. Το λάθος που έγινε οφείλεται πάλι στους οικολόγους της εποχής, που εμπόδισαν να γίνει ένας σωστός σχεδιασμός, όπως έγινε σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι εγώ δεν λέω ότι είμαι ο αιρετικός που αποκαλούν, αντιγραφέας είμαι, αυτά που λέω για τις πυρκαγιές τα αντέγραψα από την εποχή που ήμουν στο Στράτφορντ στην Καλιφόρνια, τα έλεγε ο Μπίσγουελ, μόνο που τα λέω με καθυστέρηση, τα έλεγε το '60. Και στην Καλιφόρνια έλεγαν ότι τις φωτιές το '60 τις βάζει ο Άξονας. Δεν μπορούμε να διδαχτούμε από τους άλλους.
 
Οικολογικές αρχές έχει η Αθήνα;
 
Όχι. Δεν υπάρχουν οικολογικές αρχές γενικά στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μιλάμε με ξόρκια. Κι αν νομίζει κάποιος ότι με ξόρκια μπορεί να σου φύγει μια αρρώστια, είναι λάθος. Χρειάζεται θεραπεία.
 
Τι είδους θεραπεία;
 
Για να κάνεις διάγνωση, πρέπει πρώτα να κάνεις εξέταση .Μας ζήτησαν κάποτε από τη Βουλή να βάλουμε φυτά που ταιριάζουν με τον κοινοβουλευτισμό, κλασικά φυτά, φυτά που είχαν οι Αρχαίοι αφιερώσει σε κάποιον θεό: τη βελανιδιά του Δία, τη δάφνη του Απόλλωνα, την ελιά της Αθηνάς κ.λπ., γενικά να διακοσμήσουμε τον χώρο σύμφωνα με τη μυθολογία. Υπήρχε μια αρχιτεκτόνισσα την ώρα που δούλευαν οι συνεργάτες μου, που άρχισε να φωνάζει «φύγετε από εδώ, είστε αναρμόδιοι, τι δουλειά έχετε εδώ πέρα;». Μέγαιρα. Το είπαμε στον τότε πρόεδρο της Βουλής και είπε δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Στην Ελλάδα, εκτός του ότι διοικούν οι συνδικαλιστές, διοικούν κι οι παλαβοί. Οι συνδικαλιστές κι οι σύγχρονοι οικολόγοι μού θυμίζουν καλόγερους του μεσαίωνα. Σε σχέση με θέματα περιβάλλοντος περνάμε τον νέο μεσαίωνα στην Ελλάδα και το πιο πιθανό είναι ότι θα πάμε και στην Ιερά Εξέταση.
 
Το μέλλον πώς το βλέπετε, θα καλυτερέψουν τα πράγματα ή θα γίνουν χειρότερα;
 
Θα καλυτερέψουν. Η Ελλάδα συνήθως είναι δυο τρεις επαναστάσεις πίσω, θα περάσουμε στο επόμενο βήμα. Τα περισσότερα αυτοκίνητα στις μεγαλουπόλεις του εξωτερικού είναι πετρελαιοκίνητα. Εδώ βγαίνει η Greenpeace και λέει θάνατος στο πετρέλαιο. Σιγά σιγά θα γίνει κι εδώ κάποτε, απλώς θα έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα είμαστε πάντοτε οι παρίες της Ευρώπης. Θα είμαστε καλύτεροι όμως από ό,τι ήμασταν στο παρελθόν.
 
Και για να μην σας κουράζω κι άλλο, πόσο μη αναστρέψιμη είναι η πρόσφατη καταστροφή που έγινε από την πετρελαιοκηλίδα στην Αμερική;
 
Σε χρόνους ανθρώπινους είναι μη αναστρέψιμη, σε χρόνους βιολογικούς θα πάρει καιρό, αλλά το περιβάλλον θα επανέλθει. Μπορεί να μπλοκαριστεί ο τουρισμός για τα επόμενα 10 χρόνια. Σε 20 όμως θα έχει καθαρίσει. Το πετρέλαιο είναι φυσικό προϊόν, ένα βιολογικό προϊόν, άρα θα αποικοδομηθεί, απλώς θα πάρει χρόνο. Η καταστροφή που έκανε το κινέζικο πλοίο πριν από κάνα δυο μήνες πάνω από τα κοράλλια στην Αυστραλία ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η φύση, όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι όπως αυτά που γράφονται μετά από πυρκαγιά, «ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου», όταν το 95% του οξυγόνου που αναπνέουμε προέρχεται από τους ωκεανούς. Και επίσης, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το οξυγόνο ήταν 21%. Ακόμα κι η Πυροσβεστική, όταν τους ρώτησαν γιατί δεν καταβρέξανε τη φωτιά στα Δερβενοχώρια, είπαν ότι δεν μπορούσαν να πετάξουν νερό πάνω απ'τους πυλώνες. Όταν πιάνει βροχή, τι γίνονται οι πυλώνες; Τόσο άσχετοι!
 

Χρ. Ραπακούλιας : Ο πολυνίκης των αγώνων βουνού στην Ελλάδα

$
0
0

Οι αγώνες βουνού θεωρούνται σε όλη την Ευρώπη η δυσκολότερη δοκιμασία για έναν κυνηγετικό σκύλο. Είναι αγώνες μέσα από τους οποίους ξεχωρίζουν τα πραγματικά κυνηγόσκυλα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να βελτιώνεται διαρκώς το επίπεδο των κυνηγετικών φυλών. Είναι ίσως η μεγαλύτερη κυνοτεχνική δοκιμασία...
 
Με αφορμή την κατάκτηση του Τροπαίου Πολυκανδρώτη, σήμερα στο «ΕΘΝΟΣ - ΚΥΝΗΓΙ» φιλοξενούμε τον πολυνίκη των αγώνων βουνού στην Ελλάδα, τον κ. Χρήστο Ραπακούλια. Ο Χρήστος Ραπακούλιας έχει κερδίσει το Τρόπαιο έξι φορές, στις πέντε από αυτές με σκύλους δικής του εκτροφής. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η φετινή του νίκη είναι η τρίτη συνεχόμενη.
 
Oι αγώνες θα απογειώνονταν αν μπορούσαμε να πάρουμε άδεια να τους διοργανώνουμε στα καταφύγια όπου τα θηράματα είναι περισσότερα
 
-Πόσες φορές έχετε κερδίσει το Τρόπαιο Πολυκανδριώτης;
Το Τρόπαιο για πρώτη φορά το κέρδισα με τον Rapakoulia’s Genesis Orfeas, ακολούθησε ο γιος του Rapakoulia’s Genesis Iardanos (με κυναγωγό τον Μπαρούνη). Μετά με τη Rapakoulia’s Genesis Danai, τον Pirso De la Borghesia και τις δύο τελευταίες διοργανώσεις με το μεγάλο Rapakoulia’s Genesis Iason και τη Rapakoulia’s Genesis Iro. Πρέπει όμως να τονίσω ότι δύο παιδιά του Κρυονερίου Μίνωα, ο Rapakoulia’s Genesis Iason και η Rapakoulia’s Genesis Iro, έχουν κερδίσει και το Ντέρμπι.
 
-Ποιες διαφορές υπάρχουν πλέον σε σχέση με τις πρώτες διοργανώσεις;
Θυμάμαι τη διοργάνωση του Τροπαίου Πολυκανδριώτης πριν από μια δεκαετία στο Παλιοχώρι Τρικάλων, όπου μετά βίας συγκεντρωθήκαμε έξι ζευγάρια για να γίνει ο αγώνας. Φέτος συμμετείχαν περισσότεροι από πενήντα σκύλοι σε καθέναν από τους τέσσερις αγώνες που έγιναν στο πλαίσιο του Τροπαίου.
 
Ο κόσμος αποδεδειγμένα πλέον αντιλαμβάνεται την αξία αυτών των αγώνων. Διότι μέσα από τους αγώνες γνωρίζει τον σκύλο του πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο η κυνοφιλία του βουνού να βρίσκεται σε ανοδική πορεία παρά την οικονομική κρίση.
Επίσης, μεγάλη επιτυχία και διαφορά σε σχέση με τους πρώτες αγώνες είναι ο σχετικά μεγάλος αριθμός κυνόφιλων θεατών-κυνηγών που προσέρχονται για να παρακολουθήσουν τους αγώνες και την εξέλιξη των αγαπημένων τους φυλών.
Επίσης, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό το έργο των κριτών οι οποίοι αξιολόγησαν δίκαια και ορθά τις ικανότητες κάθε σκύλου.
 
 
-Στις αναλύσεις των αγώνων οι κριτές μίλησαν με εξαιρετικά λόγια για τη μεγάλη νικήτρια του τροπαίου, τη Rapakoulia’s Genesis Iro. Μάλιστα κάποιοι τη συγκρίναν με τον Iasona, πώς το σχολιάζετε;
Κατ’ αρχάς είναι και τα δύο παιδιά του Κρυονερίου Μίνωα, αλλά η Ηρώ είναι ένα σκυλί πιο έμπειρο από τον Ιάσονα. Ο Ιάσονας ήταν 2,5 ετών και η Ηρώ είναι 5,5 ετών, αποδεικνύοντας ότι η εμπειρία παίζει κυρίαρχο ρόλο στους αγώνες βουνού.
 
-Ποια πιστεύετε ότι είναι η συμβολή της διοίκησης του Ομίλου Πόιντερ και Σέττερ στη φετινή επιτυχία αυτών των αγώνων;
Θεωρώ ότι καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από τον ΟΚΑΔΕ ώστε η διοργάνωση να πραγματοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και για αυτόν τον λόγο οι διοργανώσεις δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες που πραγματοποιούνται στο εξωτερικό.
 
Πιο συγκεκριμένα, στη φετινή διοργάνωση είχε γίνει καλή επιλογή των τερέν και έτσι οι περισσότεροι σκύλοι που αγωνίστηκαν είχαν συναντήσεις με πέρδικες.
 
 
Πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι σε μια τέτοια διοργάνωση. Θεωρώ ότι οι αγώνες θα απογειώνονταν αν μπορούσαμε να πάρουμε άδεια να τους διοργανώνουμε στα καταφύγια όπου τα θηράματα είναι περισσότερα, δίνοντας περισσότερες ευκαιρίες στους αγωνιζόμενους σκύλους να αναδείξουν τον ταλέντο και τις ικανότητές τους. Φυσικά, με τον τρόπο αυτόν θα μπορούσαμε να κάνουμε και καταμέτρηση της ορεινής πέρδικας, όπως ακριβώς γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
 
-Του χρόνου θα δούμε νέα ταλέντα από την εκτροφή σας στα τερέν του Πολυκανδριώτη; Ισως και κάποιους απόγονους του Rapakoulia’s Genesis Iason;
Αυτός είναι ο σκοπός μου για τη νέα χρονιά. Πρέπει να σας πω ότι από τότε που έβαλα στόχο τον σκύλο βουνού, βελτιώθηκα κυνοτεχνικά.
Θεωρώ πως αν έχω άξια σκυλιά στο βουνό, τότε σίγουρα έχω πρωταθλητές τόσο για την έρευνα κυνηγιού όσο και για τη μεγάλη έρευνα. Οι αγώνες του βουνού με βοήθησαν σημαντικά σε αυτή την προσπάθεια.
O Ιάσονας, αν και δεν πρόλαβε να κάνει πολλά ζευγαρώματα, άφησε σημαντική παρακαταθήκη. Θα δείξω σκύλους-απογόνους του αρχικά στο ντέρμπι και ακολούθως στο επόμενο Τρόπαιο Πολυκανδριώτης.
 
 
-Το Σαββατοκύριακο 26 και 27 Σεπτεμβρίου διεξάγεται στη Λάρισα το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα βουνού για Πόιντερ και Σέττερ, στο οποίο συμμετέχετε με τη Rapakoulia’s Genesis Iro και τη Sara. Πόσο σημαντικό είναι να διεξάγονται τέτοιοι αγώνες στη χώρα μας;
Αποτελεί μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας το ότι θα διοργανώσει ένα πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα βουνού. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον πρόεδρο του ΟΚΑΔΕ,, Δημήτρη Γκουζούνα, για τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε ώστε να φιλοξενηθούν για πρώτη φορά οι αγώνες αυτοί στη χώρα μας.
Τα περισσότερα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα γίνονται στις Αλπεις με θήραμα λυροπετεινό, γεγονός που δυσκολεύει ιδιαιτέρως τις ελληνικές συμμετοχές, αφού η εμπειρία των ελληνικών σκύλων σε παρόμοιο θήραμα είναι μηδαμινή.
 
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον μεγάλο κυνόφιλο Θανάση Παπαδόπουλο. Δίνει το «παρών» σε όλους τους αγώνες, και μάλιστα δυναμικά, καθώς βρίσκεται συνέχεια πίσω από τους κριτές κρατώντας σκύλους, τη στιγμή που οι περισσότεροι ιδιοκτήτες εμφανίζονται μόνο στους αγώνες του κάμπου.
Δεν είναι καθόλου εύκολο μέσα στο λιοπύρι να κουβαλάς σκύλους και να σκαρφαλώνεις στα απόκρημνα βράχια. Αυτός, όμως είναι και ο ορισμός του κυνόφιλου...
 
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής

Viewing all 35 articles
Browse latest View live